Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Tibor1984 schreef:
Heb ik de goede keuze gemaakt....
Dat heb je Tibor. Mooi dat je dit er- en herkend. Dat is een klein stapje vooruit.
Ik lees ook dat je foto's hebt laten afdrukken. Mooi! Je zet je verdriet en emoties om in iets positiefs. Dat werkt altijd positief. Maak er iets moois van. Gedenkplekjes zijn zo fijn. Vooral als je straks nog een keer met je maatje wil praten.
Ben benieuwd wat voor moois je ervan maakt.
Vandaag een stapje vooruit. Binnenkort zul je je tranen gedroogd hebben en met een glimlach aan jou Bobbie denken.
Bel en Bonneke schreef: 21 jul 2022 10:00
Dat heb je Tibor. Mooi dat je dit er- en herkend. Dat is een klein stapje vooruit.
Ik lees ook dat je foto's hebt laten afdrukken. Mooi! Je zet je verdriet en emoties om in iets positiefs. Dat werkt altijd positief. Maak er iets moois van. Gedenkplekjes zijn zo fijn. Vooral als je straks nog een keer met je maatje wil praten.
Ben benieuwd wat voor moois je ervan maakt.
Vandaag een stapje vooruit. Binnenkort zul je je tranen gedroogd hebben en met een glimlach aan jou Bobbie denken.
Take care!
Wat bedoel je wat ik herken?
Ik heb sowieso vandaag ook een mijn achtergrond op mijn telefoon veranderd. Een foto van mijn lieve Bobbie. Dat doet ook nog veel zeer.
Het doet allemaal nog ontzettend pijn. En kom nog en zal nog zoveel tegenkomen wat me aan hem zal laten denken.
Met erkennen en herkennen bedoel ik dat je ziet dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Natuurlijk doet het nog erg veel zeer Tibor Het is amper 48 uur geleden dat je je maatje hebt verloren. Dus het is heel logisch en natuurlijk dat je je zo voelt.
Het hoort allemaal bij het rouwproces waar je nu in zit. En dat heeft zijn tijd nodig.
Bel en Bonneke schreef: 21 jul 2022 11:11
Met erkennen en herkennen bedoel ik dat je ziet dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Natuurlijk doet het nog erg veel zeer Tibor Het is amper 48 uur geleden dat je je maatje hebt verloren. Dus het is heel logisch en natuurlijk dat je je zo voelt.
Het hoort allemaal bij het rouwproces waar je nu in zit. En dat heeft zijn tijd nodig.
Klinkt heel "corny" maar tijd heelt alle wonden.
Fijne dag Tibor
Verstuurd vanaf mijn CPH2185 met Tapatalk
Ik zie dat helaas nog niet eerlijk gezegd. Ik heb het nog heel moeilijk met de keuze.
Ja tis nog heel vers. En nu heb ik het idee / gevoel dat ik erin verdrink.
Ook voel ik me schuldig dat ik met Bobbie ben gaan logeren bij mijn moeder. De laatste 2 a 3 weken denk ik. Dit was, omdat ik zelf ook ziek was het zwaar had en konden we samen Bobbie verzorgen. Uiteraard moest Bobbie hier wennen maar hij leek het goed te doen hier. De dag voordat we hem hebben laten inslapen is hier wel hout in de kelder gegooid voor te stoken. Daar schrok hij wel van. Had ik maar gevraagd of dat hout gebeuren een ander keer kon, want ik wist dat Bobbie ervan zou schrikken. Maar ik ben hier logeren dus ja dacht doe maar niet. Ze passen zich al aan voor mij. Dan ga ik van alles denken. Dat hij daarom koorst had bij de dierenarts toen we hem hebben laten inslapen..mja ik ga van alles denken he.
Dat maakt het nog zwaarder.
Ik wil zeker voor mijn Bobbie rouwen maar al die twijfels erbij. Hoor ook dat het normaal is. Ik kan het sowieso niet meer veranderen, mijn maatje en kindje is er niet meer.
Cerna schreef: 21 jul 2022 07:57
Ik wil je ook heel veel sterkte wensen met dit onverwachte en plotselinge verlies.
Rust zacht, lieve Bobbie!
En zoals anderen ook al zeiden: na het inslapen komt altijd de twijfel want had ik misschien niet dit moeten doen? Of kon misschien nog dat? Ben ik niet te snel tot mijn besluit gekomen?
Daarom heb ik er ook zo'n hekel aan om een kat in te laten slapen en hoop ik altijd dat ze zelf zullen overlijden. Maar je wilt je kat ook niet laten lijden en daarom is dit meestal de beste beslissing. Ik heb het al zo vaak moeten doen (11 keer) en steeds opnieuw is het de moeilijkste beslissing die je moet nemen en is het verdriet om het verlies enorm.
Maar na verloop van tijd krijgt het een plekje en denk je alleen nog aan de goeie momenten. Stof je het urntje af en praat je even met de overleden kat, kijk je naar de foto en weet je dat ze altijd bij je zullen zijn. In je hart.
Nogmaals: veel sterkte!
Gelukkig is het me nog gelukt om Bobbie's as te krijgen. Had eerst besloten van niet, omdat ik financieel niet sterk sta. Krijg ook een plukje haar van hem. Volgende week kan ik dit ergens halen.
Dinky schreef: 22 jul 2022 18:59
Jouw liefde voor Bobbie sprak ook altijd uit je berichten hier op het forum, ook toen Bobbie er nog was. Dat heeft Bobbie ook zeker gevoeld
Was vaak uit angst, maar...
Ik hield ook van hem. Nog steeds en altijd in mijn hart.
Volgende week krijg ik Bobbie's urn en een plukje haar van hem. Ik ga thuis een plekje voor hem uitzoeken. Met wat foto's, kaarsje, urn en zijn plukje haar. Gelukkig dat dit me nog gelukt is.
Want bij de dierenarts had ik deze keuze niet gemaakt, maar met wat bellen en hulp van mijn dierenarts is het gelukt. Mijn dierenarts heeft ook nog kaartje gestuurd. Ook heel fijn.
Anne schreef: 22 jul 2022 22:03
Dat is mooi om een plekje voor zijn urn en foto's te maken
Ook fijn dat je een plukje haar krijgt
Dat lijkt mij een heel mooi bijzonder aandenken
Ja dat vind ik ook.
Pff het is nog zwaar. Bobbie sliep heel vaak bij me...dus 's nachts valt zwaar.
Uiteindelijk als ik naar huis ga en thuis in bed ga liggen zal ook wel een klap worden.
Bobbie, ik mis je.
Bobbie, ik hou van je
Bobbie, rust zacht
