Hi lieve allemaal,
ik heb geen idee hoe actief dit topic nog is, maar bij deze wil ik toch een gokje wagen. Ik hoop dat ik het allemaal een beetje beknopt kan houden, maar ik wil een zo breed mogelijk beeld van de situatie geven en ik heb het idee dat er hier veel mensen zijn die een beetje mee willen/kunnen denken.
Vorig jaar hebben wij twee heel lieve kittens in huis gehaald; Fiep en Sop. Beiden 'gewone' Europeze korthaartjes uit een ongepland nestje. De vrouw in kwestie had er ook absoluut geen zin in en deed (soms geloof ik niet eens) de bare minimum. Zo speelden haar kinderen heel grof met ze (tot bijna 'gooien' aan toe) en lag er een matras op de grond waar ze hun behoefte op konden doen en wilden ze ze niet laten vaccineren en ontwormen. Destijds geprobeerd dit aan te pakken en uiteindelijk wel iets teweeg kunnen brengen (wel naar de dierenarts gebracht voor checks/inentingen etc), maar toen Fiep een gekneusd pootje bleek te hebben, ze met tien weken toch al in huis genomen (we wilden wachten tot 13 eigenlijk).
Sop links, fiep rechts.
Fiep had in het begin een beetje moeite met zindelijk zijn (plaste wel eens op bed, door dat matrasje denk ik) en uiteindelijk gelukkig ook op de bak. Helaas vindt ze de wasbak in de badkamer toch het prettigst dus meestal houden we de deur daar dicht. In de loop van de weken begon ze zich wel anders te gedragen van Sop, vooral naar mijn vriend. Ze kan ineens snel omslaan, komt naar je toe en haalt ineens uit. Vooral naar mijn vriend blaast ze snel bij het zien van zijn handen (hij heeft heel grote handen wel). Hij had ook al snel gezien dat ze dan met het vel op haar rug gaat 'rollen', maar destijds nooit herkent alszijnde fhs omdat we het niet kende. Mijn vriend probeerde haar minder te benaderen, liet haar naar hem toe komen, begon het eten te geven ipv ik en speelde meer met haar, maar het hielp niet echt. Naar mij is ze echter heel aanhankelijk. Ik werk veel thuis en ze ligt graag op schoot. Babbelt veel, loopt achter me aan en het liefst slaapt ze 's nachts onder de deken tegen me aan (ik las later dat onder dekens liggen ook een kenmerk kan zijn, dat doet ze overdag ook graag, evenals in dozen liggen.) Ook viel het me op dat ze prikkels opzoekt en er niet voor wegloopt (naar het bezoek toe, aanhalig zijn, op schoot willen en dan ineens uitvallen en in de buurt blijven.
Nu heeft ze een tweetal weken geleden last van haar blaas gekregen. Ze begon vaak naar de bak te gaan en er kwamen alleen wat druppeltjes uit. In de urine konden ze geen bacterie vinden, dus metacam gekregen maar al snel plaste ze ook helder bloed (dat zag ik toen de badkamer een keer openstond en ze in de wasbak had geplast). Weer naar de dierenarts, blaas ingeprikt maar het bleef een mysterie.
Afgelopen week is het helemaal 'misgegaan', op het 'dieptepunt' van de blaasproblemen. Ze lag op schoot, sprong op en begon op en neer te rennen, echt razernij, en haar eigen staart kapot te trekken. Dit heeft de avond en nacht geduurd, maar met tussenvallen. De 'aanvallen', duurden een paar minuten, met een paar minuten rust ertussen.
Inmiddels zijn we twee dagen verder. Fiep is de dag na de aanval naar de dierenarts gegaan (die kennen haar inmiddels goed) en ze hebben haar daar een dagje ter observatie gehouden. Mijn vriend is gaan googelen in de tussentijd en kwam uit op dit forum en we herkennen haar 1 op 1 in dit syndroom, zeker met terugwerkende kracht kunnen we veel plaatsen.
Ze heeft meer metacam meegekregen voor een week, aangezien dat een eventuele trigger kan zijn voor de heftigheid in aanvallen die ze nu ervaart. Daarnaast heeft ze zylkene gekregen om haar wat te kalmeren in de hoop dat als ze minder stress ervaart, de blaasontsteking sneller overgaat en daardoor de aanvallen ook weer verminderen, maar ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet zo goed weet hoe we de komende dagen, en vooral nachten, door moeten raken. De aanvallen zijn gelukkig korter, ze is meer aanspreekbaar en oké af te leiden, maar ik durf haar gewoon niet alleen te laten want dan zit alles direct onder het bloed. (helaas niet overdreven).
Is er iemand die wellicht advies heeft? Vooral nu om de verminking aan haar staart wat te beperken om daarna verder te kijken hoe en wat? We spelen nu veel met haar (ze vindt haarelastiekjes ontzettend leuk) en dat is een leuke afleiding, we proberen haar minder te aaien (mits ze ons echt opzoekt) en we zijn aan het brainstormen over het maken van een soort vide met beschermplekjes, waarin ze zichzelf wat meer terug kan trekken op hoogte, maar dat lost nu dat bijten niet direct op natuurlijk.
Veel liefs,
.
Bij mijn vorige bericht had ik namelijk iets te vroeg gejuigd, want volgens mij diezelfde dag nog kreeg hij weer een aanval. Dit is in de weken erna nog herhaaldelijk terug gekomen. De afgelopen 2 weken in overleg met de DA de dosis verhoogd naar 2ml per dag en nu kan ik zeggen dat hij het hier heel goed op doet!
!
Dan is er waarschijnlijk meer aan de hand!