Het is vast al de zoveelste vraag, maar ook wij vragen ons af of we een kitten bij onze 4 jarige kater kunnen nemen.
Onze kater Boaz, kruising Britse korthaar en Maine Coon is sinds de komst van onze zoon die nu ruim een jaar is niet helemaal zichzelf meer.
Hij slaapt meer, trekt zich terug in de slaapkamers, maar komt ‘s avonds als ons zoontje op bed ligt naar beneden.
Hij doet ons zoontje niks, maar ik denk dat onze zoon nog te druk en lomp is voor hem.
Boaz laat het soms toe als onze zoon hem aait en soms spelen ze samen met speelgoed maar als mijn zoontje iets te dichtbij komt dan is Boaz weg.
Boaz vraagt bij ons juist meer aandacht in de avond en hij lijkt meer behoefte te hebben om samen een rondje door de buurt te gaan.
Ja, wij laten onze kat uit
zonder riempje, maar we lopen dan samen een rondje door de buurt heen. We hebben tijdens mijn zwangerschap een kater van 1 jaar in huis gehad, maar die was zo dominant en fel, zelfs na castratie, dat dit absoluut niet goed ging. We zien het daarom niet zitten om weer een volwassen kat in huis te halen. Na een zorgvuldige introductie bleef de nieuwe kat Boaz elke keer aanvallen en Boaz sprong elke keer op een hoge tafel en bleef daar net zo lang zitten totdat de andere kat weer weg was. Boaz is al 3x in een kattenpension geweest en daar ging het altijd goed met andere katten, niks geen gevecht en daar speelde hij zelfs soms met kittens. Nou is dat natuurlijk wel voor alle katten niet hun eigen territorium…
Maar toch hebben we het idee dat het misschien goed zou zijn voor Boaz om een maatje te hebben, maar dan een rustige, afwachtende kitten waarbij Boaz “de baas” is in plaats van gedomineerd wordt door een andere kat.
Of is dat geen goed idee en kunnen we het beter laten zoals het is? Uiteraard proberen we hem voldoende aandacht te geven, maar met een 1-jarige in huis is dat soms nog weleens een uitdaging
