Toen Asse-Poes overleed en Bellow alleen achterbleef, ben ik op zoek gegaan naar een andere siamees. Een kitten was - mede gezien Bellows leeftijd - geen optie. Het hoefde wat ons betreft geen stamboek siamees te zijn. Maar in heel Nederland was er geen enkele siamees te krijgen met een leeftijd van een jaar of 5.
Bellow werd steeds depressiever in zijn uppie en ging steeds meer en harder mauwen.
Toen kwam ik bij een Spaanse stichting uit (best handig, we waren op dat moment in Spanje) maar dat werd niks. En daarna vond ik Clea bij een Nederlandse stichting die honden en katten uit Egypte ter adoptie aanboden.
Ik heb absoluut geen spijt van de kat op zich, ze is geweldig lief en ook erg makkelijk, maar ik zal dit niet nog een keer zo doen.
Ze kwam met niesziekte bij ons (was wel ingeënt volgens de stichting) en heeft Bellow flink aangestoken met bijna dramatische gevolgen voor hem. Ook was haar gebit zó slecht dat alles er uit moest. Net voordat ze met het vliegtuig kwam hadden ze ook diverse kiezen getrokken. Verder had ze ook nog oormijt. En allemaal kale plekken. Qua tekening leek ze op een koe
We noemden haar dus liefkozend Cleetje Koe.
Mijn hele doopceel werd gelicht (dat is helemaal prima) maar van de achtergrond van de betreffende kat weet je inderdaad amper iets.
En die beloofde nazorg...na al die ellende met Bellow lieten ze bar weinig van zich horen. Ze wilden alleen weten hoe het met Clea ging.
Het zal best ook heel vaak allemaal prima gaan met buitenlandse katten, maar mochten we ooit weer een kat willen, dan wordt het een herplaatser van een fokker of een verhuisdier Siamees.
