Middenoorontsteking?

[Saatie]

Wij weten er alles van dat tegen muren oplopen, aan jezelf gaan twijfelen en ondertussen met een zieke kat blijven zitten.

Artsen die gewoon dingen beweren dat ze iets niet gezegd hebben, of dat jij het verkeerd begrijpt daarom doe ik zoveel mogelijk via de mail, en opnemen is ook een goede.
Triest dat dat nodig is,

Zeker als het gaat om speciale ziektebeelden die niet veel voorkomen of lastig te vinden zijn ben je soms net een roepende in een woestijn.
Zo voelt dat voor mij vooral.

Ik heb ook meerdere malen rond gemailt, ook naar artsen die ik niet ken, dus ik begrijp dat wel en soms kwam er advies waar ik wel degelijk iets mee kon.

Het is belangrijk om iemand te hebben waar je altijd naar terug kunt, gelukkig kunnen wij dat bij onze huidige dierenarts wel.
Die houdt het ook allemaal een beetje in de gaten, ook als er door verwezen wordt blijft hij erbij betrokken.

Een dierenarts is geen specialist maar weet wel meer dan wij.
Ook qua zin en onzin wat onderzoeken betreft.


Bij Luna was het mijn eigen dierenarts die met de oplossing kwam.
Die werd alleen maar zieker toen ze doorverwezen was van de medicijnen die ze haar gaven terwijl ze wisten hoe overgevoelig zij is.
Maar veel nemen het gewoon niet serieus, zo van het zal wel meevallen.
Mijn dierenarts weet gelukkig dat het bij haar een serieus probleem is.
Helaas zit Luna nu wel aan de prednison, maar dat is inderdaad een middel dat je liever niet te snel inzet.

Tja de wagenrenk,, ik had geloof ik al eens gezegd dat ik van meerdere mensen gehoord heb dat ze slechte ervaringen hadden.
Vroeger hoorde je dat nooit en stonden ze heel goed bekend dus dat is wel typisch.

Soms is het inderdaad al fijn als er geluisterd wordt en meedenken kan soms ook helpen alles weer wat scherper te zien.

Ja, het is zo lastig, want het is gewoon alsof je tegen een muur praat inderdaad.

De afgelopen maanden heb ik zo aan mezelf getwijfeld of we wel het juiste deden, en of we misschien iets verkeerds hadden gedaan. Maar dan denk ik terug aan de verzoeken die ik allemaal heb gedaan, zoals bloedonderzoek en MRI scan en dat je gewoon bijna wordt uitgelachen omdat je maar een simpele client bent en geen verstand heb van deze zaken, en dan voel je je eigen echt stom.

Maar gelukkig heeft Paul mijn wel het gevoel gegeven dat we inderdaad een MRI scan moesten laten maken en niet elke keer dezelfde onderzoeken moesten toelaten.

Sara heeft nu weer een terugval, echter zijn de onderzoeken nog niet bekend, heb wel een deel volgens mij van het bloedonderzoek, en daarbij is de conclusie dat er niets te zien is. Dus schildklier, nieren en lever is goed en de CPR waardes zijn goed. Wat ik begrijp is dat dat de ontstekingswaardes zijn, dus een ontsteking kunnen we nu wel uitsluiten en op het eerste oog waren er ook geen tumoren te zien. Dan ga je je toch afvragen wat het dan wel is, ergens ben ik super blij, maar ergens denk ik was het maar een "simpele" ontsteking of iets degelijks zodat we daarop kunnen behandelen.

Hopelijk is dit de laatste keer dat ze een terugval heeft en weten we de komende dagen meer.

Ik heb alles over voor Sara hoor, maar dit is echt slopend, voor haar nog erger natuurlijk maar elke 3 weken in de stress en bang zijn, je eigen afvragen of ze er in blijft hangen of je zo nog wel je kat hebt, bij elk geluidje op alert staan, niet slapen en hopen dat het goed komt. Pff ik heb echt diep respect voor de mensen die hetzelfde meemaken.


Zit ook filmpjes te kijken elke keer om te kijken of ik iets herken bij andere katten, en dat zie ik dat allemaal en dat denk phoe je zal maar dit probleem hebben zeg, epilepsie en neurologische problemen, echt diep respect.

Even terug komende op de Wagenrenk, ik zie inderdaad dat ze heel goed bekent stonden, ik snap dan ook niet dat wij dit meemaken. Maar ik vind het niet prettig om gesprekken te moeten opnemen, en mijn kat elke keer nuchter te houden omdat zij iets zeggen wat later zogenaamd niet gezegd is, en daar kan ik allemaal wel mee dealen als ze een oplossing hebben, maar ik vind prednison geen oplossing voor nu, en vooral niet als ze eerst een andere dierenarts afkraken omdat zij prednison hebben gegeven. En ik vind het sowieso vreemd om zomaar lukraak medicijnen te geven zonder een bloedonderzoek, ik snap dat er niets te zien is in het oor, maar ik heb om een biopt gevraagd, een bloedonderzoek, een kijkoperatie, en een MRI Scan zodat we weten waar we mee dealen. Het lijkt mij sterk dat als de ontstekingswaardes niet verhoogd zijn, om dan ontstekingsremmers toe te dienen. Misschien ben ik daar te simpel voor hoor, ik kan het helemaal mis hebben.

[Saatie]

Sorry, zie dat het een beetje een chaotisch en niet samenhangend verhaal is.

[Russian mob]

Hoe is het nu met Sara? Is er al iets gevonden op de MRI wat een mogelijke oorzaak is?

Die hyper alertheid herken ik helemaal. Heb ook een kat gehad met neurologische problemen en epileptische aanvallen. Bij elke speld die valt veer je op van de bank of ontwaak je uit je slaap. Ik voelde zelfs de energie in de kamer veranderen als haar aura begon. Aan de ene kant fijn, want dan ben je erbij om het te filmen voor de dierenarts en ervoor te zorgen dat ze zich niet kunnen verwonden. Maar aan de andere kant gewoon slopend.

Het heeft wel een tijdje geduurd voor bepaalde geluiden niet meer triggerend waren voor me. Nadat ze op 15 jarige leeftijd ingeslapen was, zijn er vrij snel 2 heerlijke kittens gekomen. Als ze wild aan het spelen waren kon dat soms net zo klinken als wanneer m’n oude kat een grote aanval had. Dan zat ik gelijk met hartkloppingen op de spreekwoordelijke kast.

Neurologische issues zijn onwijs lastig. De kennis wordt gelukkig steeds groter, omdat steeds meer kattenbaasjes bereid zijn om verder onderzoek uit te laten voeren. Dierenartsen en neurologen komen nu vaker voor vraagstukken te staan die vroeger werden opgelost met inslapen in plaats van behandelen. Er is nog veel onbekend terrein op het gebied van katten. Ik kan je alleen maar meegeven dat je moet doen wat goed voelt voor jou, Sara en je portemonnee. Als mijn toen 15 jarige kat geopereerd had kunnen worden aan haar hersenen, had ik dat namelijk wel laten doen. Ze was verder kerngezond, (ook oudere) katten schijnen heel goed te herstellen van hersenoperaties en ik kon het betalen. Het risico dat ze misschien binnen 2 jaar aan een andere ouderdomskwaal zou overlijden had ik graag genomen.

[Synemios]

Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat en of je al wat meer weet.

[Saatie]

Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat en of je al wat meer weet.

Sorry iedereen, had dacht ik al een update geplaatst maar blijkbaar het bericht ofzo niet verzonden.

Maar uit de MRI scan is hetzelfde gekomen als de CT scan, weke delen in het binnenoor bij heet rotsbeen.

De uitslag van het bloed was goed. Geen ontstekingswaardes maar de neuroloog dacht dat dit misschien kwam omdat ze al aan de clevaspin (amoxilinne ) zat.

Hij dacht vanwege de weke delen dat het toch om een ontsteking ging, en heeft enrofloxaral gekregen, echter kreeg ze afgelopen zondag toch een terugval.

Nu gaat het nog slechter, en begon ze gisteren ook de hallucineren, filmpjes doorgestuurd naar de neuroloog en vandaag ook weer contact gehad. Helaas kan hij niets meer betekenen voor Sara. Hersenvocht punctie zou haar fataal worden.

Enigste hoop is dat we eventueel naar Utrecht kunnen naar een KNO arts.

Antwoorden op mijn vragen had hij ook niet. ( waarom om de 3 á 4 weken ) ( waarom kan ze dan niet op links liggen zonder een aanval te triggeren ) ( waarom blijft ze schudden en krabben ) Naar mijn idee moet er iets in het rechteroor zitten, 1 +1 = 2 in mijn ogen maar blijkbaar niet.

Nu hebben we dus contact opgenomen met utrecht, en het dossier weer doorgestuurd, nu volgende week donderdag weer een afspraak zonder kat om te kijken of hij iets kan vinden. Dhr. Ter Haar als ik me goed herinnerd.

[Saatie]

Hoe is het nu met Sara? Is er al iets gevonden op de MRI wat een mogelijke oorzaak is?

Die hyper alertheid herken ik helemaal. Heb ook een kat gehad met neurologische problemen en epileptische aanvallen. Bij elke speld die valt veer je op van de bank of ontwaak je uit je slaap. Ik voelde zelfs de energie in de kamer veranderen als haar aura begon. Aan de ene kant fijn, want dan ben je erbij om het te filmen voor de dierenarts en ervoor te zorgen dat ze zich niet kunnen verwonden. Maar aan de andere kant gewoon slopend.

Het heeft wel een tijdje geduurd voor bepaalde geluiden niet meer triggerend waren voor me. Nadat ze op 15 jarige leeftijd ingeslapen was, zijn er vrij snel 2 heerlijke kittens gekomen. Als ze wild aan het spelen waren kon dat soms net zo klinken als wanneer m’n oude kat een grote aanval had. Dan zat ik gelijk met hartkloppingen op de spreekwoordelijke kast.

Neurologische issues zijn onwijs lastig. De kennis wordt gelukkig steeds groter, omdat steeds meer kattenbaasjes bereid zijn om verder onderzoek uit te laten voeren. Dierenartsen en neurologen komen nu vaker voor vraagstukken te staan die vroeger werden opgelost met inslapen in plaats van behandelen. Er is nog veel onbekend terrein op het gebied van katten. Ik kan je alleen maar meegeven dat je moet doen wat goed voelt voor jou, Sara en je portemonnee. Als mijn toen 15 jarige kat geopereerd had kunnen worden aan haar hersenen, had ik dat namelijk wel laten doen. Ze was verder kerngezond, (ook oudere) katten schijnen heel goed te herstellen van hersenoperaties en ik kon het betalen. Het risico dat ze misschien binnen 2 jaar aan een andere ouderdomskwaal zou overlijden had ik graag genomen.

Bedankt voor je antwoord! Ik zeg altijd ik zou alles verkopen voor dat beestje om de kosten te kunnen dekken. Inmiddles zijn we ongeveer 6700 euro verder, en helaas willen ze niet opereren, want er valt niets weg te halen, een punctie eveneens niet.

Ze kunnen nog steeds geen diagnose stellen, en de klachten worden ook erger. Dhr. Mandigers zei ook dat het ergens wel neurologische klachten zijn, maar dat er niets zit wat hij neurologisch kan behandelen.

Ik zit met het handen in het haar, en dachten eindelijk iemand gevonden te hebben die er iets aan kon doen, maar helaas is het bij 1 bezoek gebleven.

[Saatie]

Mijn originele bericht ging ongeveer zo, voor een paar weken geleden:

Wat dhr Mandigers zei in het dossier:

"Het bloedonderzoek richt zich deels op een algemene screening, geen afwijkingen. deels op ontstekingen: CRP os moet verhoogd, normaal bloedbeeld. SDMA niet afwijkend. Idem normale schildklierfunctie"

"Het is grotendeels een normale MRI Scan behoudens twee afwijkingen: Minimale Chiari malformatie wat de klinische beelden van deze kat niet kan verklaren. En zien we in het rotsbeen rechts een kleine weke delen toename. Dit zou een ontsteking kunnen zijn"

Hij gaf ook aan dat het "dringen" bij honden vlieghappen wordt genoemd, en dat Sara dit duidelijk doet.

Met de medicijnen leek het 4 weekjes goed te gaan, ze krabte minder in het oor naar ons idee en minder "vlieghappen" maar helaas ging het afgelopen zondag toch verkeerd, en kreeg ze 4 " aanvallen" wij hadden de hoop dat er misschien verbetering in zou zitten en dat als ze een terugval kreeg, dit minder heftig zou zijn, maar helaas. Daarnaast is nog eens hallucineren bij gekomen, gelukkig was dit gisteren maar een half uurtje, wel hebben we meteen het noodnummer gebeld, omdat we bang waren voor haar nierfunctie, ivm al de medicatie het afgelopen jaar, maar de dierenarts zei dat als ze gewoon wou eten er niets aan de hand was, ik vond dat ze veel dronk al 3 dagen, maar ook dat was geen reden tot paniek. Waarschijnlijk een wat hoge bloeddruk. Nu doet ze het goed, maar ik hoop dat iemand nog een oplossing heeft, want als een neuroloog het al niet meer weet wat dan?

Eerst afwachten wat de KNO arts zei, Dhr. Mandigers gaf aan dat Mw. Zaal zeker geen KNO Arts is, en dat het helaas geen beschermend beroep is, dus dat we naar een echte KNO arts moesten. Hier schrok ik natuurlijk van, want ik wist niet beter dan dat ze bij de wagenrenk echte specialisme hadden en daarvoor hadden gestudeerd. Maar ook utrecht gaf toe dat ze bij de wagenrenk helaas geen echte KNO artsen hebben.

Dus ook dat was weer een klap. Want we hebben flink geld neergelegd voor een echte kno arts.

[Russian mob]

Wat ontzettend balen zeg. Ik had toch wel gehoopt dat de MRI nieuwe inzichten zou opleveren.

Eerlijkheidshalve heeft de MRI van mijn oude kat ook geen duidelijke diagnose opgeleverd. Wel was er iets te zien wat afweek van de rest van het hersenweefsel. Ook leek het een beetje uit te stulpen naar 1 kant. En dat kwam dan weer erg overeen met het beeld dat ze liet zien in haar aanvallen. Het enige dat ik er toen uit heb kunnen halen was dat ze niet operabel was en steeds meer last zou krijgen. Maar jij hebt zelfs dat kleine stukje houvast niet om te bepalen hoe je met haar verder moet.

Wordt het niet een beetje tijd dat ze structureel aan de anti-epileptica gaat? Ik lees hier en daar wel iets over gauw een pilletje en een kalmeringsmiddel (diazepam?) tegen epilepsie, maar niet dat ze structureel iets krijgt zoals phenoral of levetiracetam. Elke kleine aanval, dus ook het vliegenhappen, maakt de weg vrij voor een grotere. Maar misschien heb ik er overheen gelezen en krijgt ze dat al wanneer je het over medicijnen geven hebt.

[Saatie]

Wat ontzettend balen zeg. Ik had toch wel gehoopt dat de MRI nieuwe inzichten zou opleveren.

Eerlijkheidshalve heeft de MRI van mijn oude kat ook geen duidelijke diagnose opgeleverd. Wel was er iets te zien wat afweek van de rest van het hersenweefsel. Ook leek het een beetje uit te stulpen naar 1 kant. En dat kwam dan weer erg overeen met het beeld dat ze liet zien in haar aanvallen. Het enige dat ik er toen uit heb kunnen halen was dat ze niet operabel was en steeds meer last zou krijgen. Maar jij hebt zelfs dat kleine stukje houvast niet om te bepalen hoe je met haar verder moet.

Wordt het niet een beetje tijd dat ze structureel aan de anti-epileptica gaat? Ik lees hier en daar wel iets over gauw een pilletje en een kalmeringsmiddel (diazepam?) tegen epilepsie, maar niet dat ze structureel iets krijgt zoals phenoral of levetiracetam. Elke kleine aanval, dus ook het vliegenhappen, maakt de weg vrij voor een grotere. Maar misschien heb ik er overheen gelezen en krijgt ze dat al wanneer je het over medicijnen geven hebt.

Dank je wel voor je antwoord.

Wat voor een aanvallen had jouw kat ?

Ik ben vandaag naar Utrecht geweest bij Gert Ter Haar, hij ziet iets bij het rotsbeen, maar hij geeft aan dat hij dit nog nooit had gezien, ook dit ziektebeeld niet.

Hij geeft aan dat hij normaliter een biopt zou nemen, maar gezien de plek, dat dit eigenlijk onmogelijk is, en dat de kans op overlijden groter wordt, omdat hij de hele hersenen dan bloot moest leggen.

Hij gaf aan dat ik dit niet zou moeten willen, omdat hij heel veel beschadiging zou aanbrengen en dat ze minimaal 6 dagen dan niet het hoofdje kan optillen en lopen. Én dat als ze wakker worden van de narcose het een heel naar gezicht is.

Hij wou eventueel wel een nieuwe ct scan maken, omdat de laatste van november is. Zodat hij het rotsbeen beter in beeld kan brengen.

Hij vond het onwaarschijnlijk dat het kanker was, omdat we nu bijna anderhalf jaar verder zijn en dat het dan wel gegroeid moest zijn. Maar hij sluit te optie niet uit. Maar ook dan kunnen we niets doen behalve chemo, en ook dit kunnen we alleen via een biopt uitsluiten.

Daarnaast gaf hij aan dat het een aangeboren afwijking kon zijn, en dat ze niets zouden vinden met de biopt. En dat het dan de keuze was, of mee leren leven, of inslapen.

En als laatste optie, waar we dus voor hebben gekozen, is prednison met antibiotica, want het kon ook net zo goed een ontsteking zijn. Dit moeten we 3 weken proberen. Als dat niet werkt wilt hij eventueel inzetten op een medicijn die virussen bestrijd, dit medicijn is redelijk kostbaar, 300 euro per maand. Én als dat niet werkt, dan de ct scan.

Maar hoe dan ook is opereren geen optie, en een biopt nemen ook niet.

Ik heb het wel over medicijnen betreft epilepsie gehad, maar ze weten nog steeds niet zeker of het epilepsie is, en ze geven aan dat met die medicijnen je het evenwicht nog meer uit balans ga brengen, dus dan veroorzaak je problemen die je probeert op te lossen. Maar mocht dit niet werken, dan heb ik liever een kat met evenwichtproblemen dan een kat die in een aanval blijft hangen


Ik vond het pas geleden zo heftig. Heel eerlijk zitten we er beide door heen door alle stress, en ik weet ook niet meer waar ik het zoeken moet. Vooral nu hij heeft gezegd dat ik ook niemand ga vinden die dit ooit heeft meegemaakt. Ik zei ook, ookal moet ik gaan vliegen, maar hij heeft zelfs les gegeven op een luxe school in Engeland, dus daar ging ik het ook niet vinden.

[Synemios]

Heftig zeg, ik zou dan inderdaad ook voor de optie prednison/ab gaan en dan verder kijken.
Ik kan me voorstellen dat jullie er beiden door heen zitten.
Wel goed dat Dr Mandigers jullie verder verwezen heeft.
Schandalig van de wagenrenk maar wij hebben met Luna hetzelfde gehad in Den-Haag.
Ook een specialistisch Centrum.
Daar bleek de internist dus ook geen internist te zijn, terwijl dat wel zo stond aangegeven op de site en ze het bij navraag ook nog beweerd hadden.
Het was ook echt te merken aan de onkunde, ze werd alleen maar zieker en uiteindelijk heeft mijn eigen dierenarts het maar weer overgenomen.
Zij zit nu ook aan de prednison, vandaar dat ik ook wat later reageer, ik heb er even mijn handen vol aan.

Ik hoop dat 1 van de 2 opties goed gaat werken.

[Russian mob]

Een deel van je verhaal klinkt me bekend in de oren. ‘Er zit iets, maar we weten niet precies wat. Heb dit nog niet eerder gezien. Ja, het kan aangeboren zijn. Nee, operatief is deze plek niet bereikbaar.’

Het enige duidelijke was dat mijn kat er epileptische aanvallen door had. De eerste keer dat ze echt een aanval had, had ze gelijk een status epilepticus en moest ze in de noodkliniek platgespoten worden om eruit te komen. De diagnose was toen, geniet er nog maar 2 -6 mnd van, want veel langer zal ze niet hebben. Ze is toen direct op een stootkuur prednison (voor 1 a 2 mnd)en dagelijks phenoral gezet. Na de prednison stootkuur is ze bijna een jaar vrij van aanvallen gebleven op enkel phenoral. Toen dat niet meer genoeg was is er op meerdere manieren gepuzzeld met phenoral, levetiracetam en prednison. De aanvallen ontstonden bij haar altijd in de rechterhersenhelft, waar later de abnormaliteit bleek te zitten. Dit beeld liet ze zien bij de status en ongeveer een jaar later bij de losse aanvallen toen ze door de phenoral heen begon te breken. Het kwam dan tot uiting dat ze altijd linksom draaide of links tics had als de partiële of gegeneraliseerde aanval begon. Voor noodgevallen (nieuwe status epilepticus) had ik trouwens 2 tubes Stesolid liggen. Die heb ik nooit hoeven gebruiken.

Er is in ieder geval niet een heel medisch circus aan vooraf gegaan met oorproblemen of iets anders. In mijn beleving toen, kwam die joekel van een aanval als slag bij heldere hemel. Dus daarin verschilt het beeld tussen onze katten. Ik heb de MRI beelden nog wel en ik weet dat de neuroloog deze ook met een collega van een andere kliniek had besproken. Ik weet alleen niet met wie de beelden destijds collegiaal zijn besproken.

[Saatie]

Heftig zeg, ik zou dan inderdaad ook voor de optie prednison/ab gaan en dan verder kijken.
Ik kan me voorstellen dat jullie er beiden door heen zitten.
Wel goed dat Dr Mandigers jullie verder verwezen heeft.
Schandalig van de wagenrenk maar wij hebben met Luna hetzelfde gehad in Den-Haag.
Ook een specialistisch Centrum.
Daar bleek de internist dus ook geen internist te zijn, terwijl dat wel zo stond aangegeven op de site en ze het bij navraag ook nog beweerd hadden.
Het was ook echt te merken aan de onkunde, ze werd alleen maar zieker en uiteindelijk heeft mijn eigen dierenarts het maar weer overgenomen.
Zij zit nu ook aan de prednison, vandaar dat ik ook wat later reageer, ik heb er even mijn handen vol aan.

Ik hoop dat 1 van de 2 opties goed gaat werken.

Oh, begrijpelijk! Waarom zit ze aan de prednison? Heftig he, als je kindje een zorgenkindje wordt.

De eerste paar weken fietste ik er voor mij gevoel doorheen en kon ik het allemaal wel redelijk aan. Maar nu, elk geluidje elke beweging die ze maak dan begin ik alweer te trillen van de stress, bang dat er iets mis gaat.

Zouden we dat niet ergens kunnen aangeven? Ik had van dhr. Mandigers begrepen dat het geen beschermd beroep is, dus dat "gewone" dierenartsen zich eigen een specialist kunnen noemen zonder daarvoor de extra diploma's voor te halen. Ze hoeven zich alleen meer te richten op de genoemde specialisme en handelingen uit te voeren.
Vraag mij af of dit wel kan, en of hier geen vragen over gesteld kunnen worden ergens.

Heb er zelfs aan te denken om partij van de dieren hierover aan te schrijven, ik bedoel, ik betaal ervoor, en dat doe ik graag, maar als ik betaal voor een kno arts, dan wil ik ook een kno arts, en als iemand tegen mij zegt dat ze een neuroloog is, en ik lees het op de website, dan vertrouw ik erop dat ze ook de diploma's ervoor heeft.


Ja ik hoop, dat de medicijnen aanslaan, ik durf bijna niet meer te hopen. Vooral omdat er al zoveel medicatie hebben gehad, maar ik heb wel iets meer vertrouwen in prednison dan in een antibiotica op 1 of andere manier.

[Saatie]

Een deel van je verhaal klinkt me bekend in de oren. ‘Er zit iets, maar we weten niet precies wat. Heb dit nog niet eerder gezien. Ja, het kan aangeboren zijn. Nee, operatief is deze plek niet bereikbaar.’

Het enige duidelijke was dat mijn kat er epileptische aanvallen door had. De eerste keer dat ze echt een aanval had, had ze gelijk een status epilepticus en moest ze in de noodkliniek platgespoten worden om eruit te komen. De diagnose was toen, geniet er nog maar 2 -6 mnd van, want veel langer zal ze niet hebben. Ze is toen direct op een stootkuur prednison (voor 1 a 2 mnd)en dagelijks phenoral gezet. Na de prednison stootkuur is ze bijna een jaar vrij van aanvallen gebleven op enkel phenoral. Toen dat niet meer genoeg was is er op meerdere manieren gepuzzeld met phenoral, levetiracetam en prednison. De aanvallen ontstonden bij haar altijd in de rechterhersenhelft, waar later de abnormaliteit bleek te zitten. Dit beeld liet ze zien bij de status en ongeveer een jaar later bij de losse aanvallen toen ze door de phenoral heen begon te breken. Het kwam dan tot uiting dat ze altijd linksom draaide of links tics had als de partiële of gegeneraliseerde aanval begon. Voor noodgevallen (nieuwe status epilepticus) had ik trouwens 2 tubes Stesolid liggen. Die heb ik nooit hoeven gebruiken.

Er is in ieder geval niet een heel medisch circus aan vooraf gegaan met oorproblemen of iets anders. In mijn beleving toen, kwam die joekel van een aanval als slag bij heldere hemel. Dus daarin verschilt het beeld tussen onze katten. Ik heb de MRI beelden nog wel en ik weet dat de neuroloog deze ook met een collega van een andere kliniek had besproken. Ik weet alleen niet met wie de beelden destijds collegiaal zijn besproken.

Ja het is heel lastig, je staat ook op een kruispunt, neuroloog en kno arts. En beide artsen zeggen dat de klachten niet bij elkaar horen maar eigenlijk niet los van elkaar gezien kunnen worden omdat ze altijd samen komen. En het lastige is, dat niemand de "aanvallen" kan identificeren als epilepsie of iets anders. Daarnaast krijgt ze allemaal neurologische klachten die niet bij een middenoorontsteking horen, of iets anders. En daarnaast is er niets in Het bloed te vinden.

We hebben nu ook een stootkuur, en ik heb op het moment meer vertrouwen in de prednison, anders weet ik het ook niet meer.

Maar jouw verhaal is ook heftig, dat het zo uit het niets ineens komt. Heb je het nu wel onder controle? Hebben ze het als primaire epilepsie gediagnosticeerd of secundaire? Omdat ze dus wel iets op de mri scan hebben gezien.

[Russian mob]

Helaas is mijn kat iets meer dan 2 jaar geleden ingeslapen. Ik heb na de status epilepticus nog bijna 1,5 jaar bonustijd met haar gehad tot ze niet meer voldoende stabiel bleef op de medicatie. Dat is een jaar meer geweest dan verwacht. Afgezien van de neurologische klachten was zij verder kerngezond. Als de dierenarts prijzen uit zou reiken, dan was zij er destijds zeker met ‘de meest gezonde senior van de praktijk’ prijs vandoor gegaan. Volgens mij is er uiteindelijk niet heel definitief primair of secundair vastgesteld, omdat de oorzaak ook nog steeds aangeboren kon zijn. De neuroloog neigde naar secundair.

Bedenk wel, prednison geneest niet wat ze eventueel heeft. Het werkt alleen goed om het een en ander te onderdrukken. Bij mijn kat werkte het op het laatst weer goed om epileptische aanvallen veel milder te laten verlopen. Dus dit was toen ingezet om haar de tijd te geven om ingesteld te raken op de verschillende doseringen en combi’s anti-epileptica die we aan het proberen waren. Het was altijd de bedoeling geweest dat het weer afgebouwd werd tot niks.

Uiteindelijk kreeg ze de laatste paar dagen voor ze ingeslapen werd zelfs een hele hoge dosis om het weekend zo aanvalsvrij mogelijk te overbruggen. Die dosis (potentieel schadelijk voor lever) zou ze nooit gekregen hebben als ze na dat weekend niet ingeslapen werd. Het heeft ons in ieder geval een relatief rustig weekend opgeleverd waarin ik fijn afscheid heb kunnen nemen.

Om je toch wat moed in te spreken... ik denk dat prednison zeker nut kan hebben en haar lichaam wat rust kan geven zodat de antibiotica z’n werk kan doen. Ik blijf voorlopig voor jullie duimen.

[Synemios]

Oh, begrijpelijk! Waarom zit ze aan de prednison? Heftig he, als je kindje een zorgenkindje wordt.

De eerste paar weken fietste ik er voor mij gevoel doorheen en kon ik het allemaal wel redelijk aan. Maar nu, elk geluidje elke beweging die ze maak dan begin ik alweer te trillen van de stress, bang dat er iets mis gaat.

Zouden we dat niet ergens kunnen aangeven? Ik had van dhr. Mandigers begrepen dat het geen beschermd beroep is, dus dat "gewone" dierenartsen zich eigen een specialist kunnen noemen zonder daarvoor de extra diploma's voor te halen. Ze hoeven zich alleen meer te richten op de genoemde specialisme en handelingen uit te voeren.
Vraag mij af of dit wel kan, en of hier geen vragen over gesteld kunnen worden ergens.

Heb er zelfs aan te denken om partij van de dieren hierover aan te schrijven, ik bedoel, ik betaal ervoor, en dat doe ik graag, maar als ik betaal voor een kno arts, dan wil ik ook een kno arts, en als iemand tegen mij zegt dat ze een neuroloog is, en ik lees het op de website, dan vertrouw ik erop dat ze ook de diploma's ervoor heeft.


Ja ik hoop, dat de medicijnen aanslaan, ik durf bijna niet meer te hopen. Vooral omdat er al zoveel medicatie hebben gehad, maar ik heb wel iets meer vertrouwen in prednison dan in een antibiotica op 1 of andere manier.

Wij zijn inmiddels wel wat gewend hier helaas.
Maar het blijft heftig.
Luna en Lizzy hebben een auto immuunstoornis en daardoor allerlei problemen, helaas vaak ook zeldzame dingen, en meerdere dingen waardoor het lastiger is soms een passende behandeling te geven en soms is pred dan de enige oplossing om alles weer rustig te krijgen.

Zodra Luna of Lizzy beginnen over te geven of ik denk dat ze niet goed ademt zit mijn hart ook in mijn keel.
Nu weet ik inmiddels hoe ik haar kan beademen als het moet maar ik herken het ook en het went niet.

Ik weet niet of je dat ergens aan kunt geven maar het valt wel op dat het iets is van de laatste jaren.
Ik ben het volledig met je eens, je betaald voor een specialist en die moet je dan ook krijgen.
De internist van Lizzy ( die trouwens wel echt een internist was) was de helft goedkoper.
Helaas is zij zich gaan richten op oncologie en nam zij geen nieuwe patiënten aan dus met Luna konden we daar niet terecht.
Wel is Luna toen ze klein was al eens in Utrecht geweest en zij denken nu regelmatig mee.
Ik zal het eens vragen ook aan de pvdd.