Bijten in poten tijdens epilepsie aanval?

[Zotvanpoezen]

Hallo,
Degenen die mijn fotoalbum al eens bekeken hebben weten waarschijnlijk al dat ik Froufrou vorige week bewusteloos vanonder de kast heb moeten plukken. Haar ogen waren open met vergrote pupillen en staarde in het niets. Haar tongetje kwam uit haar bek. Ze had ook haar ontlasting laten gaan. Ze reageerde niet op mijn stem. Toen ik haar aanraakte voelde ze koud en stijf aan. Ik dacht eerst dat ze dood was, maar toen zag ik haar zachtjes ademen. Toen ik haar bij haar nekvel (ik kon niet anders) vanonder de kast trok, begon ze met de tong nog uit haar bek te hijgen. Ze bewoog voor de rest niet. Ik heb naar de da gebeld en mocht meteen komen. In de auto kwam ze langzaam bij maar ze lag nog steeds neer. De da heeft haar volledig onderzocht en bloed geprikt. In de praktijk hebben ze een eigen labo en na een kwartiertje had ik de uitslag al. Op de SDMA test moest ik tot de volgende dag wachten. Alle waarden waren perfect.
Diagnose: Epilepsie.
Ik dacht dat het de eerste keer was, maar ik heb wat info opgezocht en ik vermoed dat het in het verleden nog gebeurd is.
Hier vond ik interessante uitleg: https://www.dierenkliniekkenaupark.nl/epilepsie
Zo vond ik bv dit:

Bij katten wordt nog al eens gezien dat ze zich in hun eigen poten en staart gaan bijten.

Froufrou heeft al dikwijls flink verwonde pootjes gehad. Zowel aan de voorpoten als de achterpoten. Volgens de da waren het beten... Ik vroeg mij steeds af hoe een andere kat al vechtend in Froufrou haar pootjes kon bijten

Hier enkele foto's van de beten: (Ik vind het vreemd dat de gaatjes van alle beten steeds op ongeveer dezelfde plaats voorkwamen)


Enkele maanden later:


Een andere keer was een ander pootje aan de beurt:(in de plooi net boven haar voetje is ook wat bloed te zien, daar zat ook een gaatje:


Later nog eens (haar achterpootje heeft aan dezelfde kant ook een beet, zichtbaar op de foto):


De allereerste keer was een flinke beet in het voetje van een achterpoot, maar daar heb ik geen foto van. Ik herinner mij wel dat ze die nacht niet naar huis gekomen was toen ik haar riep.

En dan was er nog die beet in haar staart...
Op een middag toen ik thuiskwam gaf ik zoals altijd de poezels eerst eten. Niets aan de hand. Daarna een uurtje naar de paarden geweest. Toen ik terugkwam zat Froufrou nog steeds binnen. Ze was heel kalm, dus had ze geen last van haar FHS. Ik denk ook niet dat ze op die korte tijd op pad geweest was en gevochten had met een andere kat. De vloer was met bloed besmeurd en het duurde even voor ik doorhad dat het topje van Froufrou haar staart een klein wondje had.
Allemaal toeval of toch eerdere epilepsie aanvallen?
Heeft iemand dat al meegemaakt?
De specialist van Froufrou heeft mij gezegd dat FHS door sommigen als partiële epilepsie beschouwd wordt...
In het begin van deze aandoening kon ze soms ook langdurig afwezig kijken. Ik heb er een foto van. Ze was toen ongeveer 18 maand oud.Hier staan haar pupillen wel normaal:


Ik herinner mij ook dat ze eens naar huis gekomen was met 1 kant van haar lijfje vol modder. Heeft ze toen ook een aanval gehad. Indien ze gevochten zou hebben, zouden de twee kanten toch vuil moeten zijn?

Mijn brein draait op volle toeren... misschien moet ik gewoon doen zoals ik al die jaren met haar gedaan heb, en afwachten wat de toekomst brengt? Misschien heb ik teveel verbeelding?Voorlopig leid ze een normaal leventje. Na die aanval van vorige week is ze weer een normale poes. Voordien was ze al de ganse maand "anders". Ik kan dat niet uitleggen, ik voel het gewoon.

Sorry voor mijn lang verhaal, ik moest mijn ei kwijt

[Dinky]

In de tijd met dinky haar aanval heb ik ook veel gelezen en verdiept in epilepsie bij katten.

Bij epilepsie werd pas gestart met medicatie wanneer er meerdere aanvallen binnen 4 weken zouden zijn of wanneer er sprake was van cluster aanvallen. Anders zou het middel erger zijn dan de kwaal volgens mijn da.
Omdat het bij katten vaak eenmalig is kreeg ik de keuze of ik ook stesolid mee wilde voor als ze 10 minuten in een aanval zou blijven hangen. Ik heb het toen wel meegenomen voor mijn eigen gemoedsrust maar daarna nooit weer aanval gezien (en de stesolid is inmiddels over datum).

Zoals jij het schrijft zou je inderdaad wel mogelijk de oorzaak van de wondjes kunnen hebben gevonden.

Op basis van wat mijn da heeft verteld in combi met wat jij van froufrou beschrijft denk ik dat je door moet gaan op de weg zoals je die al met haar gaat

[Zotvanpoezen]

Bedankt voor je reactie, Mirjam.
Ik heb trouwens ook nog gelezen in de tekst van bovenvernoemde website dat verlies van geur bij sommige katten na een aanval ook kan voorkomen. Dus was mijn vermoeden dat Froufrou niet wou eten omdat ze niet kon ruiken juist (had ik in mijn album geschreven )

Groetjes

[Russian mob]

In jouw geval zou ik wel gaan bijhouden wanneer je vermoedt of ziet dat er een nieuwe aanval is geweest. Dan krijg je duidelijk wat de frequentie is en kan je iets concreets overleggen bij je DA om wel/geen actieve behandeling te overwegen. Ik hield de aanvallen destijds bij in een app die eigenlijk bedoeld is voor honden met epilepsie. Was superhandig.

De aanleiding voor de epilepsie bij mijn kat was anders, maar ik herken wel een aantal dingen in jouw verhaal. Zoals het vermoeden achteraf dat de (partiële) aanvallen waarschijnlijk al eerder waren gebeurd voordat ze in een heftige status epilepticus belandde. Na de status is ze een aantal dagen blind aan tenminste 1 oog geweest en at ze alleen als ze actief gevoerd werd door mij. Mogelijk ook door geen reuk. Epilepsie uit zich op onwijs veel verschillende manieren en in bijna net zoveel verschillende gradaties. Zelf zou ik de wondjes ook toedichten aan epileptische aanvallen, gezien de medische historie van je kat.

Sterkte met Froufrou

[Zotvanpoezen]

Bedankt voor het delen van je ervaring, Russian mob.
Het verlies van geur viel mij op doordat ik Froufrou niet zag snuffelen toen ik bij de da een naar vis ruikend snoepje voor haar neus hield om haar af te leiden tijdens het bloedprikken. Ook thuis zag ik haar niet meer snuffelen. Geen wonder dat ze dan niet wou eten...
Viel het bij jouw kat ook op dat ze zo koud aanvoelde?
Twee jaar geleden was Froufrou op een warme zomerochtend eens zwalpend thuisgekomen. Ze ging onmiddellijk naar de kattenbak, maar stortte net ervoor in elkaar. Gelukkig had ik haar zien binnenkomen. Ze ging liggen, werd helemaal slap en begon te hijgen. Ik weet nog dat haar oortjes gloeiden. Ik ben toen met haar naar de spoed gegaan. De da had haar onderzocht maar geen bloed geprikt. Ze had ondertemperatuur ondanks de gloeiende oortjes. De da wist niet wat er met haar scheelde en heeft toen uit voorzorg een langwerkende ab inspuiting gegeven. Toen we weer thuis waren was ze weer normaal maar moe. De rest van de dag heb ik haar niet meer kunnen gadeslaan omdat ik met een late shift zat. Maar ik heb achteraf geen problemen meer gezien.
Ik stond er toen niet bij stil, maar nu zie ik wel gelijkenissen met wat ze onlangs gehad heeft. Dat neerploffen, dat hijgen en slap worden, ondertemperatuur...
Toen ze nog heel jong was heb ik af en toe gezien dat ze wat evenwichtsstoornissen had. Maar dat duurde nooit lang.
Ik dacht dat het door de medicatie voor haar FHS kwam (Gabapentine)
Heel haar leven al merk ik ook dat ze soms wat stram loopt. Ik vermoedde dat het door de FHS kwam.
Maar ik begin stilaan in te zien dat de epilepsie al van in het begin samenhangt met de FHS.
Toen mijn dochter haar op straat gevonden had zei ze dat het leek of ze de kluts kwijt was. Ze waggelde maar wat rond. Maar buiten een leger wormen en vlooien en niesziekte was er niets aan het kitten te merken...
Op dit ogenblik gedraagt ze zich nog steeds normaal

[Russian mob]

De eerste (paar) dag(en) na de status epilepticus heeft ze denk ik nog wat kleine partiële aanvallen gehad. Zoals wat kleine tics op haar gezicht. Haar aanval heeft zo’n anderhalf uur geduurd en heb haar midden in de nacht naar de spoedkliniek gebracht. Het viel me nog mee dat ik geen aandenken van het CJIB heb gekregen voor die rit. Maar ze was compleet uitgeput en van de kaart door de diazepam en phenoral toen ik in de middag naar haar toe mocht komen. Ik heb haar toen meegekregen met medicatie en Stesolid voor het geval ze weer niet uit een aanval kon komen. Het heeft ongeveer 5 dagen geduurd voordat ze weer een beetje de oude was. In die dagen slingerde ze als een dronkelap (is ook bijwerking phenoral), bewoog ze nagenoeg niet, at ze niet uit haarzelf, heb ik haar nog een keer in haar eigen urine gevonden (te zwak om naar de bak te gaan of toch een aanval?), waste ze zichzelf niet en maakte ze geen geluid. Na een paar dagen begon ze weer te kletsen en merkte ik dat ze weer kon zien met beide ogen. Koud kan ik me niet echt herinneren, maar het was zomer en ze was een binnenkat. Toen de aanvallen ruim een jaar later weer begonnen, herstelde ze telkens binnen een paar minuten. Dan merkte ik het alleen achteraf als ze kwijlplekken in haar vacht had of urine had laten lopen. Als ik thuis was, was ze eigenlijk altijd in de buurt als er een aanval opkwam. Ik kon heel duidelijk aan haar merken dat er eentje aankwam en dan dimde ik de lichten, ging de tv uit en zorgde ik dat ze niet van de bank af kon vallen of veilig op de grond lag. Zoveel mogelijk prikkels wegnemen om de aanval niet nog meer te triggeren.

Gabapentine is al een anti epileptica. Alleen werkt deze volgens mij op een andere manier in als bijvoorbeeld phenoral. Mijn kat kreeg phenoral omdat ze een hersentumor vermoedde. Dat bleek na een MRI afwijkend weefsel te zijn waar niet op geopereerd kon worden. Bij FHS gaat er ook iets mis in de manier waarop de signalen in de hersenen verwerkt worden. Als er voor Gabapentine is gekozen, dan zal dat wel zijn omdat dat bij FHS beter werkt dan andere anti epileptica om signalen in goede banen te geleiden.

[Zotvanpoezen]

Zo erg als bij jouw katje is het niet met Froufrou. De epilepsie dan toch. De FHS was in het begin wel heel zwaar. Zowel voor haar als voor mij. Ze deed echt heel lelijk: gedurig grommen, blazen, rondrennen, staart aanvallen, krijsen... verschrikkelijk!
Eerst moest ik uitzoeken welke prikkels een aanval veroorzaakten, dan moest ik haar leren hoe ze zich moest ontspannen en omgaan met wat ze voelt. En nu nog steeds opletten dat er niets in haar nadeel kan spelen zowel wanneer ze slaapt dan wanneer ze wakker is.
Maar het werkt!

[Russian mob]

Dat klopt. Jouw kat heeft een totaal andere diagnose. Het enige wat ik hierin kan delen is mijn ervaring in de verschillende manieren waarop een aanval zich kan uiten en het gedrag dat een kat kan laten zien in de herstelfase.

[Zotvanpoezen]

Dat klopt. Jouw kat heeft een totaal andere diagnose. Het enige wat ik hierin kan delen is mijn ervaring in de verschillende manieren waarop een aanval zich kan uiten en het gedrag dat een kat kan laten zien in de herstelfase.

Bedankt hiervoor!
Ik zie toch enkele gelijkenissen, dat geeft me toch wat steun (weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen )

[Zotvanpoezen]

Ik vermoed dat Froufrou begin deze week weer een epilepsie aanval gehad heeft;
Eerst zag ze er normaal uit, al had ik wel de indruk dat ze meer last dan anders had van de warmte.
Ze was een uurtje voordien nog in een boom geklommen. Dan kwam ze traag, stijfjes en op een vreemde manier naar me toe en ging in de schaduw onder een tuinstoel liggen. Filou was er ook en zag dat er iets niet klopte. Hij ging heel voorzichtig aan Froufrou snuffelen (heeft hij nog nooit op deze manier gedaan). Froufrou begon te blazen naar Filou (heeft ze ook nog nooit gedaan). Ik heb Froufrou opgepakt om naar binnen te dragen en eten te geven omdat ik een FHS aanval vreesde. Binnen is ze mij gevolgd naar boven zoals ik altijd doe als ze zich niet goed voelt. Op het bed heeft ze toch gegeten en is daarna naast mij in slaap gevallen zoals ik het eigenlijk wou. Ik zag dat haar pootje bloedde. Een poosje later hoorde ik haar van het bed springen en ben gaan kijken omdat ik het niet vertrouwde. Ik vond haar in de kast (ligt ze vaak als ze met rust gelaten wil worden.). Ze reageerde niet op mijn stem en had weer die herkenbare vreemde blik. Ik wou er een foto van nemen om aan de da te tonen achteraf, maar omdat de flits afging heb ik bewogen en is de foto niet scherp. Met haar naar de da gaan had geen zin omdat ik die blik herkende en wist dat het vanzelf over gaat. Ik heb haar met rust gelaten en ben daarna nog af en toe gaan kijken. Op een moment leek ze al wat meer bij haar positieven en heeft ze naar mij geblazen. Tegen de avond is ze naar beneden gekomen, maar ze leek wel pijn te hebben (spierpijn? , haar pootje?) Ik heb haar een halve dosis Metacam gegeven. De volgende ochtend leek het alsof er niets gebeurd was. De dagen nadien was ze ook de rustige, lenige Froufrou zonder tekens van pijn.

Ik schrijf dit om te zien of er iemand dit een beetje herkend. Ik vind het ook speciaal dat Filou voelde dat er iets mis was met Froufrou en dat hij haar héél voorzichtig benaderde.
Op een FHS aanval reageert geen enkele kat. Dat zijn ze gewend.

Ik zet er toch even de foto bij. Op deze manier heeft ze toch enige tijd gelegen, zonder te bewegen of te reageren...
Eerst stond haar bekje open, maar haar tong stak niet uit zoals vorige keer. Ze staarde in het niets en reageerde niet op mij. Pupillen waren wel vergroot, zelf met de flits op mijn gsm.
Weer sorry voor de lange tekst

[Dinky]

Dat stijve/verkrampte zag ik toen ook bij dinky. Was toen ook volgende dag verdwenen.