Ik wil graag een gebeurtenis met jullie delen en vragen inhoeverre de behandelwijze van de dierenarts wel door de beugel kan.
Ik heb een tijd lang 2 katten gehad. Een rode kater (12 jaar) en een zwart/witte poes (14 jaar). Helaas werd mijn kater ernstig ziek 4 maanden geleden (kanker) en was niet meer te redden. Mijn zwarte poes was duidelijk van slag en miauwde dag en nacht, waarschijnlijk om de kater te roepen / eenzaamheid. De poes is altijd een binnenkat geweest, heel af en toe liep ze wel eens buiten, maar altijd heel kort.
Toen de kater was overleden ging ze opeens veel de hort op, misschien om hem te zoeken (kater kwam wel veel buiten) ..geen idee. Helaas kwam ze op een dag thuis met een sneetje in haar neus, ze had duidelijk gevochten.
De snee genas langzaam, maar haar neusje werd kalig...zo ook licht kalende plekken op haar hoofdje. Voor de rest was ze nog steeds even aanhalig als altijd en was ze niet verzwakt of zoiets dergelijks. Ik besloot haar naar de dierenarts te brengen die naar deze vachtproblemen kon kijken.
De dierenarts beoordeelde haar visiueel en deed een heel snel huidonderzoekje onder een microscoop. Ik kreeg daar ter plekke uitlsag van, niks op te zien. Ze dacht dat het wel eens een allergische reactie kon zijn op eten. Echter heb ik nooit haar eten veranderd, hier gaat al jaren goed op (ze is echt nooit ziek geweest en super actief). Tevens had ze haar even gekamd en vond een paar vlooien eitjes. Vervolgens heeft ze haar een prednison injectie gegeven EN een antivlooien injectie. Echter niet erbij gezegd dat het een anti vlo middel is dat zo sterk is dat het 3 maanden lang werkt.
De week die daarop volgende was niet leuk, de kale plekken werden nog veel erger...er ontstonden zelfs wondjes. Ook trok m'n poes zich terug in een hoekje, ze voelde zich duidelijk helemaal niet lekker. Ik ben weer naar de dieren arts gegaan en die zei dat we maar moesten overstappeen naar Prednison pillen, wellicht een andere werking. Langzaam afbouwen.
Ook hier reageerde ze niet goed op. Naast de bekenden bijwerkingen (ontzettend veel eten), weer depri in hoek, wonden werden erger (kaal met open wonden), kale oren, natte oorontsteking. Ik belde de dierenarts een paar keer en zei ze dat ik het idee heb dat de Prednison juist averechts werkt, ik wilde er mee stoppen!!
De dierenarts gaf aan dat je er niet zomaar mee mag stoppen en moet afbouwen. Maar als ik dat wilde dan kon ik dat doen, versneld afbouwen. Tevens weer nieuwe afspraak gemaakt, een specialistischere arts zou haar nu nakijken en later zouden er biopt worden afgenomen en naar het lab worden gestuurd. Een paar dagen voordat ik de afspraak had leek het al iets beter te gaan (prednison was al behoorlijk afgebouwd), ze kreeg weer wat haar terug op de oren en kale plekken...ze werd iets actiever en kwam af en toe uit haar hoekje.
Deze dierenarts had haar weer nagekeken (was inmiddels al de derde x dat een dierenarts haar beoordeelde binnen de praktijd) en had het dat ze een auto immuunziekte heeft. Ik gaf aan dat ik het idee heb dat de klachten en symptomen verergeren met Prednison, haar reactie was dat ze nog een veel zwaardere dosis zou moeten hebben om het te doorbreken. Dat er nu weer haartjes teruggroeide vond ze blijkbaar niet belangrijk. Bij de volgende afspraak werden de biopten afgenomen en de arts wilde gelijk de hoge dosis prednison alvast meegeven, kon ik daar gelijk aan beginnen (dus nog voor de uitslag van de biopten binnen was).
Ik heb dit geweigerd om bovenstaande redenen. Ik wilde eerst weten wat de uitlsag was het biopt onderzoek. TEvens heb ik gevraagd om anti biotica voor haar lopen oorontstekingen (dat ik daar zelf om moest vragen?). Ze gingen akkoord (ze moeten wel), maar niet met enthousiasme. Ik heb haar die weken daarop de antibiotica toegedient, de ooronsteking ging weg en ze werd weer helemaal de oude. Kale plekken weg, haren terug, wonden weg. ...en ze kwam weer vanouds bij me zitten.
De arts stond op mijn voicemail met de uitslag van de lab. Ja het was de auto immuun ziekte, ze moest aan de zware prednison (echter was ze dus al weer behoorlijk herstellende). Ik heb ze een email gestuurd met fotos van mn poes, met haar , zonder wonden en kale plekken. Nooit meer een reactie op gehad.
Ik heb vorige week het lab rapport opgevraagd bij ze. Daarin staat dat er geen directe aanwijzingen zijn gevonden voor de ziekte, maar wel wat onrustige cellen (voor zover ik het kan ontcijferen, ik wil dit nog eens laten nakijken door een ander arts). Het lab geeft aan dat gezien het ziekte beeld (dus visiueel) een grote kans bestaat dat het die auto immuunziekte is. Ik vond dit een rare conculsie van het lab die toch alleen een uitlsag moet geven van het biopt.
Het zit me niet lekker ik ben benieuwd hoe jullie hier naar kijken. Inhoeverre is dit "normaal", gelijk die Prednison injectie, vervolg door pillen en daarna weer het advies voor nog zwaardere Prednison terwijl niet duidelijk is wat er aan de hand is. Tevens maling hebben aan wat ik ervaar en zie
...
, maar niet iedere dierenarts staat hier voor open zoals je zelf hebt kunnen ervaren toen je om antibiotica vroeg.
