Ik schaam mezelf om dit topic te openen maar het is wel de waarheid: ik heb spijt van de aanschaf van een 2e kitten.
Sinds de zomer heb ik een kitten aangeschaft. Ik had zoveel behoefte om ergens voor te zorgen en aangezien ik zoveel thuis ben vond ik een kitten een leuk idee. Onderzoek gedaan en besloten dat ik voor de Brits Korthaar ging. Ik heb een fantastische kitten gekocht en we waren vanaf dag 1 dikke vrienden. Hij heeft nooit moeten wennen en was en is een erg relaxte kater. We speelden veel samen, hij sliep bij mij, lag 's avonds bij me op de bank.
Maar als ik dan eens van huis was, voelde ik me schuldig dat ik mijn baby'tje alleen liet. Ik heb een camera in de woonkamer dus kon naar hem kijken, en dan zag ik dat hij bovenop de bar lag te slapen.
Dus... De gedachte spookte door mijn hoofd om een vriendje voor hem te zoeken. Ik heb deze gedachte laten sudderen voordat ik definitief een besluit nam. Maar het leek me toch het beste voor mijn vriendje, dus de zoektocht begon.
Ik zag een Brits Korthaar kitten te koop niet ver bij mij vandaan. Dus een afspraak gemaakt om haar over te nemen en ik ging erheen.
Al direct toen ik de kamer in kwam waar ze zat, schrok ze. Toen ik mijn vinger naar haar uitstak om te laten snuffelen begon ze naar me te blazen. Volgens de fokker kwam dit omdat ze eventjes de kat uit de boom moest kijken, maar ze verzekerde me ervan dat het een lief, aanhankelijk katje was. Dus ok. Met mijn andere kitten ook geen problemen gehad, dus ik verwachtte dat het wel bij zou trekken. Poes ingeladen en naar huis. Dit is 1,5 week geleden.
Tussen de kittens ging het vrij goed. Ze speelden wat ruig en de nieuwe kitten gilde dan, maar dat is nu over. Ze rennen af en toe achter elkaar aan, maar heel veel spelen doen ze niet eigenlijk. Ik weet dus niet goed of ze elkaar gewoon tolereren of wel vriendjes gaan worden.
Als ik van huis ben dan bekijk ik de camera nog steeds wel eens, en dan zie ik mijn vriendje nog steeds op de bar liggen en de nieuwe kitten kan ik niet zien, dus ik denk dat zij dan onder de bank ligt. Op deze manier hebben ze nog niet echt gezelschap aan elkaar als ik weg ben
Maar goed, nu dus hetgeen waar mijn topic eigenlijk over gaat. Ik vind het nieuwe kitten een behoorlijke tegenvaller. Je kunt haar bijna niet aaien, dan krimpt ze helemaal ineen of sluipt weg. Als ik te snel opsta van de bank schrikt ze en vliegt gelijk ergens onder. Ze is dus erg zenuwachtig/slecht gesocialiseerd. Daar word ikzelf weer zenuwachtig/stresserig van. Ook merk ik dat mijn katertje wat ondergesneeuwd wordt, hij speelt niet meer en kijkt van een afstandje toe als ik met de nieuwe kitten speel. En zo komt het dat ik, als ik eerlijk ben, eigenlijk spijt heb van mijn aankoop. En misschien ben ik wel enorm verwend door de geweldige klik die ik gelijk met mijn eerste kitten had.....
Als ik haar terug doe naar de fokker (als deze dat al wil, dat heb ik nog niet besproken) dan voelt het een beetje als falen en voel ik me schuldig naar het tweede kitten. Ik vermoed dat mijn eerste kitten er niet zo heel veel problemen mee zou hebben, ik heb niet de indruk dat het dikke vrienden zijn en we hadden het in principe gewoon goed samen. Ik weet dat er veel katten zijn die alleen zijn en dat dat vaak prima gaat, dus moet ik mijn schuldgevoel misschien maar gewoon loslaten?
Ik heb wel contact gehad met de fokker over dit schuwe gedrag en toen kwam ze er wel voor uit dat ze inderdaad geen mensenvriend was, maar heel eenkennig naar de fokker. Ze opperde nog om een aantal dingen te proberen (snoepjes geven, op je kont erbij gaan zitten) maar we hebben het niet gehad over teruggave.
Wat ik al geprobeerd heb om toch een klik te krijgen met het kitten: spelen met hengeltjes en lasers, snoepjes/kaas voeren, ik heb een Feliway stekker in de hoop dat ze daar wat door zou kalmeren, spelen/knuffelen met mijn andere kitten zodat ze dat kan afkijken. Maar helaas vind ik haar tot nu toe alleen maar irritanter worden met haar zenuwachtige gedrag
Ik heb er spijt van dat ik het signaal van blazen niet serieus heb genomen. Als ik had geweten dat ze zo schuw was, had ik haar laten zitten, want ik wil geen lastig project van socialiseren. Been there, done that (in het verleden) Misschien kunnen kattenkenners mij hierin geruststellen dat ik kitten2 best terug kan brengen en dat kitten1 een prima leven alleen kan hebben. Of misschien overtuigen jullie me wel om kitten2 langer de tijd te geven en kunnen jullie handvaten geven zodat ik er zelf niet zo zenuwachtig van word....
Bedankt voor het lezen!
), terwijl ik HTK's heb gehad die het liefst op een kluitje bij elkaar lagen.
