Ik heb mezelf geregistreerd omdat wij voor het eerst te maken hebben met een ernstig zieke kat, en we niet zo goed weten wat we moeten doen. Graag horen we jullie ervaringen/tips/etc.
Onze kat Ali (13 jaar, vrouwtje) was altijd een ontzettend lieve en rustige kat. Altijd binnen gezeten, niet echt een schootkat, maar wel altijd verlegen om aandacht

Echter, vorige week maandag was ze eigenlijk van de ene op de andere dag ziek; ze at en dronk niets meer, was totaal van de wereld en maakte geen contact. Foute boel en direct naar de dierenarts. Ze heeft bloedonderzoek gehad, rontgenfoto's gemaakt, infuusje, etc. Eigenlijk weinig gekke dingen te zien, een klein beetje vocht bij d'r longetjes, maar volgens de DA niet gevaarlijk veel. De DA heeft haar even in de zuurstoftank gelegd en een beetje eetlustopwekker en plaspillen gegeven. Ze leek wat opgeknapt en weer thuis begon ze te eten van de Hills A/D die we van de DA hebben meegekregen.
Dinsdagmiddag werd ze weer slechter en direct een nieuwe afspraak bij de DA gemaakt voor woensdag. Wederom at ze niet meer, maar ze was ook behoorlijk apathisch. Woensdag is ze door de DA opgenomen. Maar nog steeds kon de DA niets vinden. Ze heeft wat medicijnen gehad tegen misselijkheid en hoofdpijn, wederom dwangvoeding/infuus en eetlustopwekkers, maar nog steeds geen verbetering. Het hielp ook niet mee dat het zo verschrikkelijk warm was en Ali al snel van slag is als ze een tijdje alleen is. Vrijdag hebben we d'r weer meegenomen naar huis. Ietwat opgeknapt, maar nog steeds geen eetlust. De DA zei eerlijk dat ze niets kon vinden en aanraadde door te gaan met dwangvoeding. Mocht de situatie niet veranderen, dan raadde zij een buik/hartecho aan. Wat het voor de DA niet makkelijk maakt, is dat Ali echt een ontzettend chille kat is, die alle toestaat. Dus het lijkt alsof ze geen pijn heeft en alles wel best vindt. Ook dwangvoeding accepteert ze zonder problemen. Maar we hadden niet de indruk dat ze er klaar mee was.
Langzamerhand hadden we wel het idee dat Ali elke dag een beetje meer op de wereld kwam. Aan de andere kant nog ver weg van de oude vertrouwde poes. Ze is ontzettend lusteloos, hangt een beetje op de bank en eet nog steeds niet. Af en toe ruikt ze wel aan d'r gewone eten, maar ze besluit dan niets te eten. We hebben daarnaast nog allerlei verschillende andere soorten voer geprobeerd, maar geen reactie.
In het weekend hebben wij wel wat verhoging geconstateerd bij de kat (40,2). We hebben haar toen op aanraden van de DA wat Metacam gegeven en direct een afspraak voor een buikecho gemaakt. Aangezien ze in het weekend wel wat opknapte, meer contact maakte en lekker lag te knorren was die afspraak pas na het weekend.
Bij de echo (die door een andere DA werd uitgevoerd, want onze eigen arts heeft geen apparatuur), constateerde de specialist inderdaad wat afwijkingen aan de spijsvertering (darmen, alvleesklier, lever). Ze noemde inderdaad alvleesklierontsteking, triaditis of wellicht een tumor in de darmen (die ze op de echo niet kon zien). Nieren, milt, longen, hart waren allemaal wel in orde.
De specialist heeft het verslag naar onze eigen DA gestuurd en overleg gehad. Dat verslag krijgen wij ook nog. Ze zijn het er over eens dat het een probleem is met spijsvertering. Wat ze lastig vinden is dat ze bij alvleesklierontsteking hadden verwacht dat de poes meer pijn zou hebben en dat niet laat zien. Toch zetten ze daarop in en wellicht dus een tumor. Daarvoor zouden ze moeten opereren, maar daar is de kat nu te zwak voor.
Maar nu komt het. Onze eigen DA heeft gezegd dat ze verder onderzoek kunnen doen naar alvleesklier en/of tumor. Ze zegt echter dat de behandeling daar niet van zal afhangen. Kort gezegd; is het een ontsteking, dan wordt ze daarvoor behandeld en blijkt dat een tumor te zijn, dan is het eigen wel het einde. Ze heeft ons weggestuurd met het advies voor volhouden van dwangvoeding en de Metacam.
Uiteraard ben ik thuis gaan Googlen en ik kwam (onder andere) op dit forum. Wat schertst mijn verbazing? NSAID's worden afgeraden en ze zou een andere pijnstillers moeten krijgen, eventueel aangevuld met andere medicijnen. En zoals ik het begreep net precies voeding om niet af te vallen, om de alvleesklier niet over te belasten (even kort gezegd).
Een heel ander en tegenstrijdig advies dan de DA gaf dus. Daar schrokken wij dus van. Morgenochtend ga ik in ieder geval de specialist opbellen om te vragen wat haar advies is qua behandeling.
Waarom dan dit topic? Om te beginnen hebben we helemaal geen ervaring met een zieke kat. Inmiddels is de verhoging gezakt en was zojuist 38.5. Maar nog steeds is ze loom, ze wilt nog steeds niet eten, maar geeft ze verder ook geen andere signalen af. Ze drentelt nog om ons heen als we gaan lopen (als vanouds, op een leuke manier), geeft kopjes als je d'r aait, begint ook te knorren, maakt contact en kijkt helder uit d'r ogen. Op die punten lijkt ze wel op te knappen. Zou ze de pijn goed verbergen, is het een lichte onsteking, of toch iets anders?
Dus onze vragen zijn:
- hoewel het lastig te beoordelen is op afstand; zou een kat ook een ontstoken alvleesklier kunnen hebben zonder te veel pijnsignalen af te geven?
- wat zijn andere signalen waar we op kunnen letten?
- wat zou een volgende stap kunnen/moeten zijn? (buiten de specialist morgen direct bellen?).
- zouden er nog andere ziektes kunnen zijn?
- waar moeten we echt goed op letten nu, behalve dat ze voldoende voedsel binnen krijgt?
Wij weten het even niet meer en hebben het idee dat onze eigen DA hier ook weinig ervaring mee heeft... vandaar onze vragen!