Ik heb een dametje hier thuis van bijna 18 (Lara, europees korthaar) die sinds een paar maanden wat last leek te gaan krijgen van haar rug. Twee weken geleden ging ze een beetje zwalken en wat door haar achterhand zakken. Een tripje naar de dierenarts leverde drie opties op:
- kalium tekort vanwege nierproblemen
- neurologisch probleem
- artrose/gewrichtsproblemen
Het eerste leek ons niet omdat ze niet heel lang daarvoor een checkup had gehad en haar nieren het toen nog prima deden. Arts vermoedde artrose. We zijn toen gestart met Novacam.
Dat leek niet erg te helpen, want sinds eind vorige week is ze de controle over haar achterkantje verloren. Ze heeft nog wel gevoel in haar pootjes (terugtrekreflex) maar er zit helemaal geen reflex reactie meer in haar knietjes. Daar zakt ze dus ook doorheen. Ze lijkt geen pijn te hebben maar nu is het een behoorlijk stoicijnse tante. Na bloedonderzoek bleek dat helemaal goed, dus toch foto's genomen en wat blijkt:
behoorlijk pittige botgroei onderaan een aantal wervels (spondylose?) en waarschijnlijk op dezelfde plek een hernia. Zenuwuitval dus.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk, want ze mankeert verder helemaal niks. Eet nog, drinkt nog, gaat naar de bak (als ze er op geschuifeld komt), spint bij aanhalen, is alert. We hebben het geprobeerd met een kattenrolstoel maar daar raakt ze vooralsnog behoorlijk van in paniek.
What to do? Is dit nog katwaardig? Zeker omdat ze verder nog helemaal ok is wil ik niet zo maar overgaan tot euthanasie

