Mijn kat wordt plots enorm agressief

[Ems]

Lieve dierenvrienden,
Mijn kattin Flou is 4 jaar oud. Zij kan soms plots enorm agressief worden. Het probleem is eigenlijk 2 jaar geleden begonnen, toen mijn hond is overleden. Mijn hond woonde bij mijn ouders dus Flou kende ze niet. Ik was toen enorm aangeslagen thuis gekomen. Toen ik naar buiten ging om te kalmeren, heeft Flou mij bij het binnenkomen agressief aangevallen. Niet speels, absoluut niet, maar echt met de reden om mij als prooi aan te vallen. Ze blaast, gromt, valt aan naar mijn gezicht.. Toen dacht ik dat ze angstig was en daarom zo reageerde. Na 2 uur was ze gekalmeerd en terug mijn liefste kameraadje. Dit is kort samengevat hoe het begon..

Sindsdien had ze een slechte connectie gemaakt met de achterdeur. Elke keer als je die gebruikte, werd ze agressief. Ik zie mijn kat graag dus heb ik de achterdeur vermeden om ze niet te triggeren. Nu, 2 jaar later, krijgt ze steeds vaker van die agressieve aanvallen. Plots kan ze keren van die lieve kattin naar een agressieve duivelin. Ze valt me aan, ze krabt en bijt en blijft aanvallen ondanks ik ze stevig weg duw. Ik ben haar prooi en ik moet precies ‘dood’ voor haar op dat moment. Op die momenten heb ik echt heel veel schrik van haar, ik moet hulp inschakelen om ze buiten te krijgen, mijn armen en handen zijn vol met krabben die enorm ontsteken omdat ze dus niet ‘speels’ krabt. Ik kan misschien telkens een reden verzinnen wat haar triggert.. (oogcontact.. als ik droevig ben..), maar ik kan mezelf niet blijven voorhouden dat een kat daarom zo reageert.

Ik heb alles geprobeerd. Ik ben naar de dierenarts geweest om te checken of ze niet ergens pijn heeft - niet dus. Ik heb een kattengedragstherapeute ingeschakeld, die me enorm veel tips gaf en waarvoor ik mijn huis compleet anders heb ingericht om Flou niet te triggeren. Ik speel dagelijks met haar verschillende keren, ik heb een geurverspreider die haar zou kalmeren gekocht, ik gebruik valeriaan omdat dat kalmerend zou werken, ik heb haar proberen trainen... Kortom, dit heeft allemaal niet geholpen. Ze blijft zulke aanvallen krijgen. Ik loop al 2 jaar op eieren, ik heb bang als er bezoek komt op hoe ze zou reageren, ik vermijd nog steeds mijn achterdeur.. Ik heb geen vrij leven in mijn eigen huis.

Afgelopen donderdag had ze weer zo’n aanval. Een hele erge deze keer. Ze bleef op mij afkomen en tot 10 keer toe mij aangevallen, deze keer heeft ze me ook in het gezicht geraakt. Ik heb schrik van mijn kat, ik kan ze niet meer vertrouwen, ik ben bang dat ze mij eens ernstig gaat verwonden..

Misschien: Flou is het eerste jaar binnen in huis gebleven. Ik woon aan een steenweg en had schrik dat ze overreden zou worden. Ze gaat vaak buiten, maar nooit ver. Ik denk dat haar jachtinstinct onvoldoende bevredigd wordt. En ik heb ze wellicht teveel verwend

Je moet weten dat ik mijn Flou doodgraag zie. Ik doe er alles aan om er een normale kat van te maken, maar al mijn pogingen zijn tevergeefs. Ik zit nu op het laatste van mijn opties voor ik hartbrekende keuzes ga moeten maken. Vandaar mijn oproep.. Iemand ervaring? Iemand tips?

[Rik]

Misschien: Flou is het eerste jaar binnen in huis gebleven. Ik woon aan een steenweg en had schrik dat ze overreden zou worden. Ze gaat vaak buiten, maar nooit ver. Ik denk dat haar jachtinstinct onvoldoende bevredigd wordt. En ik heb ze wellicht teveel verwend

Nee, dat is het niet. Jachtinstinct zou zich niet mogen uiten op het baasje. Ook is het niet verwend zijn. Dit klinkt meer als een onbalans in de hersenen o.i.d. Ten eerste moet je je realiseren dat ze dit gedrag niet vrijwillig heeft. Maar eerst...

Ik neem aan dat de gecastreerd is. Zo niet... waarom niet?

Hoe is ze onderzocht door de dierenarts? Alleen lichamelijk of is ze al door de hele medische molen gegaan met bloedonderzoek, foto's en echo's? Zo niet, dan is het waarschijnlijk verstandig daarmee te beginnen. Als echt al het medische uitgesloten is (zoals tumoren en hormonale onbelans etc.) dan kun je gaan denken aan een onbalans ergens in de hersenen. Daar zijn medicijnen voor.

Overigens vind ik het raar dat de kattengedragstherapeute geen vervolgstappen besproken heeft. Want als een kat zo reageert als dat jij beschrijft en dus onvoorspelbaar is, dan zijn medicijnen wel een optie (hoewel wel een laatste optie na uitsluiting van alle andere medische mogelijkheden).

[Ems]

Bedankt voor je reactie!
Flou is gesteriliseerd. De dierenarts heeft Flou niet grondig onderzocht, eigenlijk is ze zelfs niet uit haar kotje gekomen toen ik bij haar langs ging. Volgens haar kon er onmogelijk iets medisch aan de hand zijn.. Ik heb nog een afspraak gemaakt met een andere dierenarts en ook een kattengedragstherapeut voor een tweede opinie. Nu zal ik zeker erop door hameren om Flou grondig te onderzoeken. Bedankt voor je tips! Ik hoop dat ik na mijn bezoek daar met een oplossing kom voor haar gedrag..

[Synemios]

Ik ben het volledig met Rik eens.
Bij My cat from hell is een uitzending geweest over een kat die dat ook deed..
Die mensen hebben zelfs 911 moeten bellen omdat die kat bleef aanvallen en die kat bleek fhs te hebben.
We hebben Carine ( zotvanpoezen) hier op het forum die een kat heeft die dat heeft en er veel van weet misschien dat die ook iets hierin herkent.
Volgens mij is FHS niet makkelijk vast te stellen en misschien is het wel iets totaal anders.
hoe dan ook zou ik wel echt goed onderzoek doen.

[Zotvanpoezen]

Wat Denise zegt: het kàn FHS zijn. Omdat je spreekt van triggers. Maar eerst zijn er een heleboel stappen nodig om zeker te zijn dat het dat is. Er zijn heel veel vormen van deze aandoening alsook veel verschillende oorzaken en oplossingen. Zoiets als "de oorzaak" en "de oplossing" bestaat niet. Weinig dierenartsen "zien" bovendien de juiste diagnose niet.
Eerst goed laten onderzoeken. Als het kan door een da die ook gedragstherapeut is. Want zo'n kat heeft beide nodig.
Mijn poes viel zichzelf aan. Heel zelden mij. En dan was het nog per ongeluk als ik toevallig bij haar stond toen ze een aanval kreeg. Soms is het "baasje" zelf de trigger, zoals bij jou. Bij mijn poes was dat gelukkig niet zo. Ik zeg "was", want nu heeft ze weer een normaal leven.

[Ems]

Wat Denise zegt: het kàn FHS zijn. Omdat je spreekt van triggers. Maar eerst zijn er een heleboel stappen nodig om zeker te zijn dat het dat is. Er zijn heel veel vormen van deze aandoening alsook veel verschillende oorzaken en oplossingen. Zoiets als "de oorzaak" en "de oplossing" bestaat niet. Weinig dierenartsen "zien" bovendien de juiste diagnose niet.
Eerst goed laten onderzoeken. Als het kan door een da die ook gedragstherapeut is. Want zo'n kat heeft beide nodig.
Mijn poes viel zichzelf aan. Heel zelden mij. En dan was het nog per ongeluk als ik toevallig bij haar stond toen ze een aanval kreeg. Soms is het "baasje" zelf de trigger, zoals bij jou. Bij mijn poes was dat gelukkig niet zo. Ik zeg "was", want nu heeft ze weer een normaal leven.

Bedankt voor je reactie! Ik had vandaag een afspraak bij de dierenarts, die ook gedragstherapeut is. Helaas is mijn afspraak afgebeld omwille van het coronavirus, met alle begrip daarvoor uiteraard. Ik krijg straks een telefonische consultatie... maar ik zou liever, zeker na het lezen van de reacties, haar grondig laten onderzoeken. En dat zal ik ook zeker doen, van zodra het weer kan. Ondertussen blijf ik wel met het probleem natuurlijk...

Had jij een soortgelijke ervaring met jouw kat? Hoe heeft jouw kat weer een normaal leven gekregen? Neemt ze dan medicijnen of heb je de oorzaak gevonden?

[Ems]

Ik ben het volledig met Rik eens.
Bij My cat from hell is een uitzending geweest over een kat die dat ook deed..
Die mensen hebben zelfs 911 moeten bellen omdat die kat bleef aanvallen en die kat bleek fhs te hebben.
We hebben Carine ( zotvanpoezen) hier op het forum die een kat heeft die dat heeft en er veel van weet misschien dat die ook iets hierin herkent.
Volgens mij is FHS niet makkelijk vast te stellen en misschien is het wel iets totaal anders.
hoe dan ook zou ik wel echt goed onderzoek doen.

Dank je wel voor je reactie!
Ik heb al wat opgezocht rond FHS, lijkt me inderdaad niet makkelijk om vast te stellen én te behandelen... Ik ging haar vandaag volledig laten onderzoeken door een dierenarts, die ook gedragstherapeut is. Helaas is omwille van het coronavirus (met alle begrip natuurlijk) de afspraak afgezegd. Ik krijg straks wel een telefonische consultatie. Van zodra het weer kan, laat ik ze onderzoeken... Een slechte samenloop van omstandigheden want ik blijf nu met een onbeantwoord probleem zitten natuurlijk...

[Rik]

Ik denk niet dat het exact hetzelfde hoeft te zijn als FHS. Maar wel zo iets dergelijks. Je kunt in ieder geval inderdaad zelf al heel veel onderzoeken naar b.v. triggers. Je had zelf al aan dat de aanvallen in het begin locatie gebonden waren. Nu wordt het tijd om eens te bekijken of je haar gedrag/aanval kunt voorspellen. Dit kunnen hele kleine tekens zijn (zoals al een rippeling over haar rug of manier waarop ze je aankijkt).

Als uit andere onderzoeken blijkt dat er niets gevonden kan worden (zoals tumoren e.d.) dan blijven dus die moeilijke oorzaken over (die overigens niet minder medisch zijn). Medicijnen zijn dan een uiterste optie om bepaalde dingen te onderdrukken maar het mooiste zou dan zijn dat je het kunt voorspellen (zodat te haar met rust kunt laten of helpen).

O, ps. ook bloeddruk en oogzicht zou gemeten moeten worden. Voor hetzelfde geld ziet ze heel slecht en raakt ze in paniek als ze schaduwen ziet. Ik zeg niet dat het dat is maar het zou zo iets 'stoms' kunnen zijn.

[Zotvanpoezen]

Had jij een soortgelijke ervaring met jouw kat? Hoe heeft jouw kat weer een normaal leven gekregen? Neemt ze dan medicijnen of heb je de oorzaak gevonden?

Ik heb vandaag niet veel tijd om te antwoorden omdat ik net doodop van mijn werk kom. Ik werk in een warenhuis en het is dweilen met de kraan open om de rekken gevuld te krijgen tussen een zwerm klanten...

Er is geen oorzaak gevonden bij mijn poes. Ze neemt medicatie tegen zenuwpijnen omdat ze een overgevoelige huid heeft.
Vroeger waren er heel veel triggers die een aanval uitlokten zoals bv geluiden, te weinig slaap, ergens pijn, stress, zonlicht, aanraking van de rug...
Medicatie alleen is onvoldoende. Zoals Rik schreef moet je de triggers vinden en de aanvallen leren voorspellen en iets vinden om ze tegen te houden. Dat lukt alleen maar na veel observatiewerk en het bijhouden van een dagboekje. verder is het heel belangrijk dat je kat je vertrouwt zodat ze goed meewerkt. Ik heb haar leren omgaan met wat ze voelt en ook wat ze moet en niet mag doen als ze weer vervelende tintelingen krijgt. Af en toe moet ik nog ingrijpen. Maar ik ken haar heel goed en ik zie het ruim op tijd. Dat heeft heel lang geduurd, maar het is de moeite waard geweest.

@ Rik: je word stilaan ook een FHS expert

[Ems]

Hallo iedereen,

Bedankt voor al jullie reacties en het delen van jullie ervaringen! Het doet ergens deugd om te weten dat ik niet de enige ben die in zo’n bizarre situatie ben terecht gekomen..

Vanavond heb ik een uur aan de telefoon gehangen met een dierenarts, alsook een gedragstherapeut. Helaas kon ze Flou niet zien, omwille van het coronavirus, dus heb ik telefonisch een consultatie gekregen. Ik had haar vooraf al goed geïnformeerd en enkele filmpjes doorgestuurd via mail..

We gaan nu starten met medicatie. Indien Flou de medicatie wilt slikken en de medicatie werkt, zouden we over 4 tot 6 weken verandering in haar gedrag moeten zien. Ze gaat fluoxetine krijgen, dit zou haar aanvallen moeten beperken.. Haar omgeving wordt ook aangepast, ik ga er - voor eigen veiligheid - ‘s avonds en ‘s nachts buiten houden. Hoewel het mijn hart breekt om ze buiten te moeten sluiten.. moet ik ook aan mijn eigen veiligheid denken. Haar laatste verwonding in mijn gezicht was te riskant.. Haar aanvallen gebeuren ook vaak als het donker wordt, dus overdag mag ze binnen, ‘s avonds gaat ze buiten..

Van zodra alles weer kan in ons land, ga ik nog met haar naar de dierenarts voor een urine-, bloed- en oogonderzoek zodat ik medisch toch alles kan uitsluiten..

Nu duimen dat de medicatie zijn werk doet! Het zal al een opgave worden om dit elke dag te doen, maar ik ben al blij dat ik mijn Flou momenteel nog kan behouden en hopelijk voor altijd!

Nogmaals bedankt allen! Ik neem al jullie tips, ervaringen, eventuele oorzaken en oplossingen zeker mee.. Deze mogen ook blijven komen, ik lees ze graag!

Groetjes,
Emily & Flou

[nellebel]

was van de week ook bij my cat from hell. deze kat kreeg de klachten vanaf ongeveer 8 maanden. zij werd heel snel overprikkeld. zij kreeg rustgevende med. wat precies hebben ze niet gezegd. werkte vrij snel al was het pas echt goed ingewerkt na 4-6 weken. kat zocht zelfs galaxy op en viel hem gewoon aan. dit bleek psychisch te zijn, mogelijk door hormonale verstoring ontstaan maar hierdoor werd de kat in haar koppie heel snel overprikkeld. signalen waren zichtbaar, staart zwiepen enz, maar je kon het niet meer stoppen bij haar. uiteindelijk zag je de kat ook rustiger en veel gelukkiger. zij had echt een chemische disbalans, ontstaan in haar pubertijd .

[Zotvanpoezen]

Het geven van antidepressiva aan zulke katten word vaak aangeraden door dierenartsen. Maar meestal hebben deze gevallen een neurologische achtergrond. (zoals bij mijn poes) Ik heb de eerste maand ook clomicalm moeten proberen omdat ze zeer snel overprikkeld was. Maar ik ben daar mee gestopt omdat het niet hielp.
Vorig jaar heeft ze een terugval gekregen en dan heeft de da/ gedragsdeskundige de pijnstilling tegen neuropatische pijnen opgedreven (omdat de poes verzwaard was) en stelde ze voor om er fluoxetine bij te geven. Dat wou ik niet doen omdat ik wist dat er een oorzaak voor die terugval moest zijn. De oorzaak heb ik gevonden en weggenomen en nu is ze weer een normaal katje. Ik heb een cursus FHS gevolgd en nergens word er vermeld dat stress een gevolg is van de aandoening en niet de oorzaak. Ik ben van mening dat een kat met zulke symptomen stress krijgt en dat die stress de symptomen verergeren. Ik heb methodes uitgewerkt om de stress te reduceren als ze overprikkeld raakt door bv te lang actief te zijn buiten zonder te rusten. ZONDER antidepressiva te gebruiken. Ik zeg niet dat je het niet mag geven als de da dat voorschrijft (soms is het echt nodig in het begin). Maar mij is het gelukt zonder.
Ter illustratie een oud filmpje van mijn poes. Ze was op dat moment overprikkeld door te lang op jacht te gaan.
Normaal zou ze een aanval krijgen indien ik niet zou anticiperen en haar meenemen naar een rustige plaats waar ze naast mij op het bed snel tot rust kan komen (heb ik haar geleerd).
Ze weet dat ze niet mag "vechten" tegen dat nare gevoel en dat ze moet kalmeren en rusten.
Op dit filmpje zie je dat ze beslist om het zelf te proberen want ze installeert zich meteen op haar toren
Anders zou ze allerlei andere dingen doen om mij duidelijk te maken dat ze mij nodig heeft.
https://www.youtube.com/watch?v=kT6mHX7Vpm0
Je ziet eerst duidelijk de stress in het begin (zwiepende staart, gedraaide oren, ogen op een "v", zuchten, veel slikken en haar tong dat de lippen likt.) Je ziet ook dat ze zich niet verzet en langzaam tot rust komt.

Hier een filmpje hoe ze was in het begin toen ik nog niet wist wat ze had.
https://www.youtube.com/watch?v=W5Ld3c4Xb9s

En hier een filmpje hoe ze nu tot rust komt als ik naast haar ga liggen op het bed indien nodig:
https://www.youtube.com/watch?v=JDUJVfiF1tk

[Ems]

was van de week ook bij my cat from hell. deze kat kreeg de klachten vanaf ongeveer 8 maanden. zij werd heel snel overprikkeld. zij kreeg rustgevende med. wat precies hebben ze niet gezegd. werkte vrij snel al was het pas echt goed ingewerkt na 4-6 weken. kat zocht zelfs galaxy op en viel hem gewoon aan. dit bleek psychisch te zijn, mogelijk door hormonale verstoring ontstaan maar hierdoor werd de kat in haar koppie heel snel overprikkeld. signalen waren zichtbaar, staart zwiepen enz, maar je kon het niet meer stoppen bij haar. uiteindelijk zag je de kat ook rustiger en veel gelukkiger. zij had echt een chemische disbalans, ontstaan in haar pubertijd .

Bedankt voor je reactie! Hopelijk werkt de medicatie voor Flou ook. Bij haar zijn de signalen niet steeds duidelijk. Soms kan ze echt uit het niet ineens agressief worden want dan merk ik het niet, soms zie ik het in haar ogen.. dan is ze het echt fixatie op mij en dan kan niks me nog redden op dat moment, noch stil zitten, nog een beweging maken. Haar kalmeren of stoppen is heel lastig, ze gaat door met aanvallen tot ik in een andere ruimte geraak of ze buiten krijg. De laatste keer heeft me het 2 uur gekost om ze buiten te krijgen, met veel schrammen en wonden als gevolgd.. Het is zo gek en eng om te zien als ze zo is dus nu alle hoop op de medicatie

Het is bij haar op 2 jarige leeftijd begonnen. Ik heb al is gehoord dat een kat tot dan meer kan verdragen omdat ze nog jong is, nadien zou ze echt volwassen zijn en dus minder verdragen. Misschien ook het einde van de pubertijd..

[Ems]

Het geven van antidepressiva aan zulke katten word vaak aangeraden door dierenartsen. Maar meestal hebben deze gevallen een neurologische achtergrond. (zoals bij mijn poes) Ik heb de eerste maand ook clomicalm moeten proberen omdat ze zeer snel overprikkeld was. Maar ik ben daar mee gestopt omdat het niet hielp.
Vorig jaar heeft ze een terugval gekregen en dan heeft de da/ gedragsdeskundige de pijnstilling tegen neuropatische pijnen opgedreven (omdat de poes verzwaard was) en stelde ze voor om er fluoxetine bij te geven. Dat wou ik niet doen omdat ik wist dat er een oorzaak voor die terugval moest zijn. De oorzaak heb ik gevonden en weggenomen en nu is ze weer een normaal katje. Ik heb een cursus FHS gevolgd en nergens word er vermeld dat stress een gevolg is van de aandoening en niet de oorzaak. Ik ben van mening dat een kat met zulke symptomen stress krijgt en dat die stress de symptomen verergeren. Ik heb methodes uitgewerkt om de stress te reduceren als ze overprikkeld raakt door bv te lang actief te zijn buiten zonder te rusten. ZONDER antidepressiva te gebruiken. Ik zeg niet dat je het niet mag geven als de da dat voorschrijft (soms is het echt nodig in het begin). Maar mij is het gelukt zonder.
Ter illustratie een oud filmpje van mijn poes. Ze was op dat moment overprikkeld door te lang op jacht te gaan.
Normaal zou ze een aanval krijgen indien ik niet zou anticiperen en haar meenemen naar een rustige plaats waar ze naast mij op het bed snel tot rust kan komen (heb ik haar geleerd).
Ze weet dat ze niet mag "vechten" tegen dat nare gevoel en dat ze moet kalmeren en rusten.
Op dit filmpje zie je dat ze beslist om het zelf te proberen want ze installeert zich meteen op haar toren
Anders zou ze allerlei andere dingen doen om mij duidelijk te maken dat ze mij nodig heeft.
https://www.youtube.com/watch?v=kT6mHX7Vpm0
Je ziet eerst duidelijk de stress in het begin (zwiepende staart, gedraaide oren, ogen op een "v", zuchten, veel slikken en haar tong dat de lippen likt.) Je ziet ook dat ze zich niet verzet en langzaam tot rust komt.

Hier een filmpje hoe ze was in het begin toen ik nog niet wist wat ze had.
https://www.youtube.com/watch?v=W5Ld3c4Xb9s

En hier een filmpje hoe ze nu tot rust komt als ik naast haar ga liggen op het bed indien nodig:
https://www.youtube.com/watch?v=JDUJVfiF1tk

Bedankt voor je reactie en ervaring te delen! Wat leuk dat jij een goede oplossing heb gevonden voor jouw kat!
Ik heb ze zelf ook proberen te trainen, na een visite van de gedragstherapeut, zoals jij eigenlijk ook gedaan hebt. Mijn training was een ‘klak’ geluid dat ik maakte, en dat ging gerelateerd met iets leuk (kattensnacks). Als ik dan zou merken dat Flou naar haar agressie begon te leunen, dan zou dat geluid haar uiteindelijk moeten kalmeren (omdat ze het zou moeten relateren met iets leuks). Helaas werd ze daar bij haar aanvallen niet rustiger van. Ik probeerde ook haar omgeving zo aangenaam mogelijk te maken om haar niet te triggeren of haar eventuele stress te verlagen. En ook dat had amper impact op haar.. Het is ook niet steeds duidelijk wanneer haar aanval komt. Het is onvoorspelbaar gedrag, en dat maakt het ook wel moeilijk natuurlijk. Daardoor kan je niet alles wat je doet vermijden of beter maken, of je op je gemak voelen..

Ter illustratie voeg ik ook een filmpje toe van haar gedrag. Het is gefilmd nadat ik ze buiten heb gekregen.. (tijdens een aanval krijg ik de tijd niet ). Ze zit buiten op het venstertablet en is nog heel kwaad op mij. Ze ziet me nu als indringer (denk ik) want ze week niet af van het raam. Het andere filmpje is de volgende ochtend.. dus na een hele nacht buiten te zitten, was ze nog niet gekalmeerd...

https://www.dropbox.com/sh/csxczc279ady ... 3a1ha?dl=0

[Ems]

Lieve dierenvrienden,
Mijn kattin Flou is 4 jaar oud. Zij kan soms plots enorm agressief worden. Het probleem is eigenlijk 2 jaar geleden begonnen, toen mijn hond is overleden. Mijn hond woonde bij mijn ouders dus Flou kende ze niet. Ik was toen enorm aangeslagen thuis gekomen. Toen ik naar buiten ging om te kalmeren, heeft Flou mij bij het binnenkomen agressief aangevallen. Niet speels, absoluut niet, maar echt met de reden om mij als prooi aan te vallen. Ze blaast, gromt, valt aan naar mijn gezicht.. Toen dacht ik dat ze angstig was en daarom zo reageerde. Na 2 uur was ze gekalmeerd en terug mijn liefste kameraadje. Dit is kort samengevat hoe het begon..

Sindsdien had ze een slechte connectie gemaakt met de achterdeur. Elke keer als je die gebruikte, werd ze agressief. Ik zie mijn kat graag dus heb ik de achterdeur vermeden om ze niet te triggeren. Nu, 2 jaar later, krijgt ze steeds vaker van die agressieve aanvallen. Plots kan ze keren van die lieve kattin naar een agressieve duivelin. Ze valt me aan, ze krabt en bijt en blijft aanvallen ondanks ik ze stevig weg duw. Ik ben haar prooi en ik moet precies ‘dood’ voor haar op dat moment. Op die momenten heb ik echt heel veel schrik van haar, ik moet hulp inschakelen om ze buiten te krijgen, mijn armen en handen zijn vol met krabben die enorm ontsteken omdat ze dus niet ‘speels’ krabt. Ik kan misschien telkens een reden verzinnen wat haar triggert.. (oogcontact.. als ik droevig ben..), maar ik kan mezelf niet blijven voorhouden dat een kat daarom zo reageert.

Ik heb alles geprobeerd. Ik ben naar de dierenarts geweest om te checken of ze niet ergens pijn heeft - niet dus. Ik heb een kattengedragstherapeute ingeschakeld, die me enorm veel tips gaf en waarvoor ik mijn huis compleet anders heb ingericht om Flou niet te triggeren. Ik speel dagelijks met haar verschillende keren, ik heb een geurverspreider die haar zou kalmeren gekocht, ik gebruik valeriaan omdat dat kalmerend zou werken, ik heb haar proberen trainen... Kortom, dit heeft allemaal niet geholpen. Ze blijft zulke aanvallen krijgen. Ik loop al 2 jaar op eieren, ik heb bang als er bezoek komt op hoe ze zou reageren, ik vermijd nog steeds mijn achterdeur.. Ik heb geen vrij leven in mijn eigen huis.

Afgelopen donderdag had ze weer zo’n aanval. Een hele erge deze keer. Ze bleef op mij afkomen en tot 10 keer toe mij aangevallen, deze keer heeft ze me ook in het gezicht geraakt. Ik heb schrik van mijn kat, ik kan ze niet meer vertrouwen, ik ben bang dat ze mij eens ernstig gaat verwonden..

Misschien: Flou is het eerste jaar binnen in huis gebleven. Ik woon aan een steenweg en had schrik dat ze overreden zou worden. Ze gaat vaak buiten, maar nooit ver. Ik denk dat haar jachtinstinct onvoldoende bevredigd wordt. En ik heb ze wellicht teveel verwend

Je moet weten dat ik mijn Flou doodgraag zie. Ik doe er alles aan om er een normale kat van te maken, maar al mijn pogingen zijn tevergeefs. Ik zit nu op het laatste van mijn opties voor ik hartbrekende keuzes ga moeten maken. Vandaar mijn oproep.. Iemand ervaring? Iemand tips?

Edit: Ter illustratie voeg ik ook een filmpje toe van haar gedrag. Het is gefilmd nadat ik ze buiten heb gekregen.. (tijdens een aanval krijg ik de tijd niet ). Ze zit buiten op het venstertablet en is nog heel kwaad op mij. Ze ziet me nu als indringer (denk ik) want ze week niet af van het raam. Het andere filmpje is de volgende ochtend.. dus na een hele nacht buiten te zitten, was ze nog niet gekalmeerd...

https://www.dropbox.com/sh/csxczc279ady ... 3a1ha?dl=0