Verdikte tong

[Zotvanpoezen]

Heb je al geprobeerd om Nutribuond te geven? Het is vloeibaar en de meeste katten lusten het. Het is speciaal voor zieke of herstellende katjes.
Sterkte!

[Allegria]

Dankje! Ken het niet, is het ook in dierenwinkels te koop? Kan het alleen online vinden.
Anders bel ik dierenarts even of zij het hebben?

Bedenk me trouwens dat ik hier nog n zakje sonde voeding heb, kan ik ook nog proberen!

Moet trouwens wel zeggen dat het drinken ook lastiger lijkt te gaan..

[Allegria]

Sondevoeding wilde ze niet.
Zakje vloeibaar v Almo geprobeerd, daar had ze reuze trek in! Maar na paar hapjes heeft ze het toch weer moeten staken, ze krijgt het gewoon niet weg...
Drinken wordt ook minder. Eten amper nog..
Dan wordt het wel duidelijk..
Na 2,5 maand er samen vol voor te zijn gegaan, gaat dit niet meer beter worden, en ontstekingsremmer stopt het proces duidelijk ook niet. Dan moet ik lief zijn voor haar en het allerzwaarst denkbare gaan doen. Wat zo moeilijk is omdat ze er verder nog goed aan toe is, haar ding blijft doen en blijft genieten.
Dus wanneer is dan het moment....?....
Maar als eten dan nu écht niet meer gaat.. kan het alleen nog maar lijden gaan worden.
En dat zou ik verschrikkelijk voor haar vinden..

[Anne]

Heel veel sterkte voor jou in deze verdrietige tijd. Wat zegt je da ervan? Jij kent je kat het beste dus ik geloof dan dat je zult weten als het moment daar is
Het lijkt erop dat haar tongetje toch veel pijn doet ondanks de pijnstiller, of is er nog iets anders aan de hand? Wanneer heeft de da het bobbeltje onder de tong voor het laatste gezien?
Het kan natuurlijk zijn dat dit bultje is gezwollen of groter is geworden, dat zou de klachten kunnen verklaren
Nogmaals sterkte en een dikke knuffel voor jou en Allez. Je doet zo je best

[Allegria]

Dankjewel Anne!

Ik merk niets van pijn bij haar, ik zie wel het niet kúnnen.
Zonet rundergehakt gehaald waar ze zo v houdt en haar in dec er doorheen sleepte.
Het was heel tragisch om te zien hoeveel zin ze er in had en ook dit niet meer lukte.
Ze kan niet meer eten en daar gaat niets nog verandering in brengen. Overwoog nog DA bezoek vandaag voor bevestiging maar ik weet diep v binnen dat ook dat niets gaat veranderen (en haar dus alleen maar gedoe brengt). Toch even gebeld met DA ad overkant (als soort 2nd opinion) en trof mn favoriete, superervaren kanjer-assistente. Zij raadde bezoek af. De knobbel zal geen ontsteking zijn, die duikt niet op ten tijde van eindeloze ontstekingsremmers en antibiotica.

De grens is bereikt nu ze niet meer eten kan, morgen moeten we afscheid nemen

[Anne]

Wat ontzettend sneu en wat zul je je machteloos voelen
Geniet van haar, het samenzijn voor de laatste keer, het afscheid nemen zal als een donderwolk boven je hangen
Dwangvoederen gaat ook niet? ik vind het zo sneu als ze honger hebben als ze niet kunnen eten
Dikke knuffel voor haar en voor jou, ik denk aan jullie

[Synemios]

Heel eerlijk denk ik ook dat als ze niet meer kan eten en zelfs niet meer drinken dat je nog maar 1 ding voor haar kunt doen.
Dit duurt nu ook best wel lang.
Ik zou zelf nu niet meer gaan dwangvoeren. Zeker niet omdat het best een angstige kat is.
Ik begrijp dat je je ellendig voelt, heel veel sterkte morgen.

[Zizi]

Het was heel tragisch om te zien hoeveel zin ze er in had en ook dit niet meer lukte.

Ach, je hart breekt dan hè. Sterkte.

[Coraline]

Wat zwaar voor jou Allegria, en wat heftig voor Allez. Meer dan sterkte en virtuele knuffel kan ik jou niet geven. Sterkte morgen, sterkte op alle dagen en dat er zoveel mooie herinneringen zijn om aan terug te denken.

[Allegria]

Dank jullie wel allemaal voor de lieve berichtjes.
Heartbreaking donderwolk die boven ons hangt.
Wij kunnen zo níet zonder elkaar..
Ze is trouwens geen angstig katje, wel heel gevoelig, maar ze heeft de afgelopen maanden alles vol vertrouwen met mij aan haar zijde doorstaan, met haar grote verwonderde kijkers die elke DA en iedereen ontroerde, menselijk haast, misschien door onze extreme band.
Toen zij en Feliz 15 jaar geleden bij me kwamen wonen, hebben ze al snel alles onderling verdeeld. Wie er links eet en wie rechts, wie op bed
mocht slapen en van wie ik werd enz enz.
Ik werd van Allez (en als mijn vriend er is, is hij van Feliz). Ik had het niet mooier, intenser, liever en bijzonderder kunnen treffen

Nu moeten we elkaar gaan loslaten, loodzware steen in mijn maag, en zij waarschijnlijk ook, we keken elkaar vanmiddag vaak id ogen en zagen bij elkaar dat we het allebei weten.
Twijfelde begin vd avond of het niet vanavond moest gebeuren. Eten kan ze niet meer dus er is niets meer te winnen, alleen nog te verliezen.
Ze lag ih verstopte mandje vd kattenmeubel, waar ze nooit ligt want ze is altijd waar ik ben. Ik ging n tijdje bij haar zitten en daar kwam ze, toch naar me toe. Even later liep ze naar de keuken, ingeving, (het verboden) slagroom. Die luchtige substantie lukte toch nog wel wat dus ze heeft nu vast n lekker smaakje.
Nu ligt ze toch weer genietend opgekruld op schoot.
Heel blij dat we vanavond toch nog hebben.
Ook al is er niets meer te winnen, dit is voor ons beiden zo heerlijk en dus toch nog winst

Nog maar even zo min mogelijk aan morgen denken (niet te doen, maar het moet écht, omdat het zo duidelijk is en ik zoveel van haar hou..)...

[Zotvanpoezen]

Veel moed en sterkte voor morgen! Je hebt de juist beslissing genomen. Ik voel met je mee.
Zal aan jullie denken zodat alles goed verloopt.
Knuffel,
Carine

[Kikimax]

Pijn in mijn hart als ik dit lees. Ik voel zo mee, wat een kracht en liefde spreekt eruit. Ik hoop dat alles morgen rustig en mooi verloopt en heel veel sterkte ermee. Liefhebben is ook loslaten zeggen ze, maar doet co een pijn.
Liane

[Synemios]

Er spreekt inderdaad veel kracht en liefde uit je laatste berichtje.
Ik hoop dat jullie een rustige nacht hebben.
Doe vooral de dingen die nu goed voelen.
Sterkte

[Allegria]

Dankjulliewel voor jullie lieve berichtjes, Denise, Liane, Carine (jullie namen eronder benadrukten voor mij jullie meelevende woorden, deed me goed).

Allez is er niet meer..

We gingen vroeg slapen, half 11 ofzo, ik was zo moe v die steen in mn maag, Allez was al die kant uit gegaan en lag op de stoel nabij bed, ik klopte op het bed om haar uit te nodigen er bij te komen (wat normaliter niet nodig is, nog voor ik lig, is zij er stevast al, verlangend naar onze nachten samen). En zo fijn, ze sprong er bij, op haar aangebouwde hoofdkussen naast me. Geen poot in hand meer, maar wel innig haar kopje in mn handpalm. Voelde vertrouwd en fijn.
Kon niet slapen (achteraf gelukkig maar), zoveel Allez gedachten door mn hoofd terwijl ik met haar lag.
En ineens sprong ze op.
Licht aan om haar te zoeken.
Trof haar tegen de muur onder het kattenmeubel nabij bed.
Ik zag, voelde, wist meteen wat er gaande was..
Met haar laatste krachten samen willen blijven, tot het echt, echt niet meer kon en ze zich moest overgeven om te gaan...
Ik heb geen seconde getwijfeld en DA aan huis gebeld. Half 12. Die is uit haar bed gesprongen en via de praktijk naar ons toe gereden om te halen wat nodig was terwijl ik aan Allez gekluisterd bleef. 3 kwartier later was ze er en heb ik Allez op bed gelegd.
00.56 was haar laatste hartslag.
En zo is het dan toch nog op het moment v mn onmisbare allerliefste gebeurd dat we afscheid hebben moeten nemen

Marijke

[Rik]

Wat verdrietig. En dat je die laatste nacht niet meer samen hebt. Maar ze heeft duidelijk aangegeven dat het over was. Wel fijn dat je je DA nog op die tijd uit haar bed kon bellen.

Heel veel sterkte.

Slaap zacht Allez.