Het is fysiek en mentaal erg zwaar.
Onze taaie rakker is goed opgeknapt, maar ontzettend zwak. Hij is verslaafd aan aandacht, vrat ons bij de opname iedere keer zowat op. Wel is hij erg snel moe, even eten of drinken is al vermoeid. Dat kan niet te lang meer duren.
We hebben hem vanavond meekregen
zo helder en geïnteresseerd dat meneertje is vond de dierenarts het zeer zeker de moeite waard om de kans te geven thuis in eigen omgeving verder te sterken.Morgen moeten we weer op controle.
Zijn HCT is nu 17%. Dat is te laag. Volgens de richtlijnen zou je dan EPO kunnen geven. Het is de vraag of je dat überhaupt nog moet willen. En het is de vraag wat er allemaal aan de hand is. Deze brei is dik en groot. We neigen naar niet. En dat het als het zo blijft eender deze dagen thuis moet gaan gebeuren.
Allemaal zeer moeilijke vraagstukken, en alhoewel het heerlijk is hem thuis te hebben staan we wel continue paraat. We wisselen elkaar af, hebben de slaapkamer boven weer klaar gemaakt, een rustige kamer met een bed voor 1 van ons en alles voor hem. Ik heb net mijn vriend afgewisseld, kovu ligt op schoot, vind dat heerlijk. Hij verlegd zich soms, maar komt niet van schoot af. Dus de ene kookt, de ander dit en dat, je brengt thee etc. We hebben de deur van de kamer nu even dicht gedaan voor de rust en onze andere kater er bij toegelaten. Deze ligt nu naast ons
. De poes en hij zijn niet zulke dikke maatjes dus die laten we nu niet erbij, er begon al wat geblaas.Moe en bezorgd, dankbaar voor de tijd dat hij hier is.
