Jongere kitten (8weken) bij oudere kitten (19 weken)

[mapaul]

Hallo,
Mijn vriendin en ik hebben gister een 2e kitten van 8 weken genomen. Thuis hadden wij al een kitten van 19 weken.

De kitten van 19 weken accepteert de nieuwe kitten van 8 weken, lijkt. Ze blaast of gromt niet.
Wel wilt ze constant spelen (logisch ook) met de nieuwe kitten. De oudere kitten is alleen nog veel te groot en te sterk. De nieuwe kitten maakt geen schijn van kans en het is zielig om te zien hoe de grotere kitten zich op de kleine kitten stort.. Het kan er ook best agressief uitzien. De kleine kitten kan dan helemaal niks doen en lijkt het ook niet fijn te vinden.

We houden ze nu apart en laten ze langzaam aan elkaar wennen. Is dit de beste oplossing, of moeten we ze bij elkaar houden en hopen dat het niet te veel uit de hand loopt?

Ik hoop wat te horen! Alvast bedankt.
Groeten Maarten

[Anne]

Ik zou ze bij elkaar zetten, vooral de jongere kitten van 8 weken zit og volop in het sosialisatieproces en ze kunnen echt heel veel van elkaar leren, Hier hebben we Pito van 13 weekjes rondlopen die heel ruw kan spelen met Maxi die al volwassen is.
Dat kan er agressief uitzien, maar is onschuldig. Hou het anders even in de gaten, er moet natuurlijk geen bloed gaan vloeien maar zoals jij het beschrijft denk ik meer aan onschuldig speelgedrag
Mooi dat je er een twede kitten bij hebt genomen, ik denk dat dat voor de oudere kitten geen overbodige luxe is

[Rik]

Inderdaad bij elkaar zetten. De oudste moet ook leren dat het te hard voor die kleine is. En dat leert ze alleen door het doen en dat die kleine dan wegloopt (of terugslaat en piept en gromt).

Het enige waar je op moet letten is dat de kleine niet echt te bang wordt. Flink onder de indruk zijn en elkaar ontlopen is op zich geen probleem. Maar er moeten dan ook weer momenten zijn waar je ziet dat de kleine de oudere uitdaagt. Piepen, grommen, blazen en slaan zijn in dit geval geen indicatie van angst, maar meer een indicatie van grenzen aangeven. En je zult moeten zien dat de oudere die grenzen op een gegeven moment ook gaat accepteren.

Als het er te heftig aan toe gaat kun je er ook zelf tussen gaan zitten en samen met ze spelen. Verenstok, snoepjes etc. Maar uiteindelijk zal die kleine de grenzen aan moeten geven wanneer het er te hard aan toe gaat.

(overigens is het al snel dat wij mensen vinden dat het hard op hard gaat terwijl het dan toch nog allemaal jacht-spel is)

[mapaul]

Ik zou ze bij elkaar zetten, vooral de jongere kitten van 8 weken zit og volop in het sosialisatieproces en ze kunnen echt heel veel van elkaar leren, Hier hebben we Pito van 13 weekjes rondlopen die heel ruw kan spelen met Maxi die al volwassen is.
Dat kan er agressief uitzien, maar is onschuldig. Hou het anders even in de gaten, er moet natuurlijk geen bloed gaan vloeien maar zoals jij het beschrijft denk ik meer aan onschuldig speelgedrag
Mooi dat je er een twede kitten bij hebt genomen, ik denk dat dat voor de oudere kitten geen overbodige luxe is

Hallo Anne,

Bedankt voor uw snelle reactie. We hebben inderdaad nog een kitten genomen zodat de eerste kitten een vriendinnetje heeft.

We hebben Ivy (de kleine van nu 9 weken) nu een week en het lijkt erop alsof Leia (de grotere van 19 weken) Ivy echt pijn probeert te doen. Het lijkt alsof Leia echt jaagt op Ivy. Ze bijt Ivy in haar rug/nek als ze op haar buik ligt en gaat vaak 'om Ivy heen liggen' en krabt haar dan snel en hard met haar achterpoten. Leia gebruikt hierbij haar nagels. In zo een geval piept/blaast Ivy wel, maar Leia stopt niet, waardoor wij er tussenkomen.

Als ze samen zijn dan zitten wij er altijd bij en moeten we vaak tussen Leia en Ivy komen. Doen wij dit dan misschien te snel?
Is het beter om Ivy de kans te geven om zelf van haar af te bijten (weglopen/piepen/blazen) en het echt gewoon een lange tijd laten gaan? En moeten wij dan pas ingrijpen als de 'aanval' van Leia echt uit de hand loopt?

Ik hoor het wel van u en alvast bedankt voor uw tijd.

Groeten Maarten

[mapaul]

Inderdaad bij elkaar zetten. De oudste moet ook leren dat het te hard voor die kleine is. En dat leert ze alleen door het doen en dat die kleine dan wegloopt (of terugslaat en piept en gromt).

Het enige waar je op moet letten is dat de kleine niet echt te bang wordt. Flink onder de indruk zijn en elkaar ontlopen is op zich geen probleem. Maar er moeten dan ook weer momenten zijn waar je ziet dat de kleine de oudere uitdaagt. Piepen, grommen, blazen en slaan zijn in dit geval geen indicatie van angst, maar meer een indicatie van grenzen aangeven. En je zult moeten zien dat de oudere die grenzen op een gegeven moment ook gaat accepteren.

Als het er te heftig aan toe gaat kun je er ook zelf tussen gaan zitten en samen met ze spelen. Verenstok, snoepjes etc. Maar uiteindelijk zal die kleine de grenzen aan moeten geven wanneer het er te hard aan toe gaat.

(overigens is het al snel dat wij mensen vinden dat het hard op hard gaat terwijl het dan toch nog allemaal jacht-spel is)

Hallo Rik,

Bedankt voor uw snelle reactie.

We hebben Ivy (de kleine van nu 9 weken) nu een week en het lijkt erop alsof Leia (de grotere van 19 weken) Ivy echt pijn probeert te doen. Het lijkt alsof Leia echt jaagt op Ivy. Ze bijt Ivy in haar rug/nek als ze op haar buik ligt en gaat vaak 'om Ivy heen liggen' en krabt haar dan snel en hard met haar achterpoten. Leia gebruikt hierbij haar nagels. In zo een geval piept/blaast Ivy wel, maar Leia stopt niet, waardoor wij er tussenkomen.

Ivy is soms best bang voor Leia en kruipt dan onder de bank of een kast. Ik denk niet dat ze te bang is.

Als ze samen zijn dan zitten wij er altijd bij, om inderdaad, samen met ze te spelen. Wel moeten dan we vaak tussen Leia en Ivy komen. Doen wij dit dan misschien te snel?
Is het beter om Ivy de kans te geven om zelf van haar af te bijten (weglopen/piepen/blazen) en het echt gewoon een lange tijd laten gaan, ondanks dat Ivy echt een soort van 'vermorzeld' wordt door Leia?
En moeten wij dan pas ingrijpen als de 'aanval' van Leia echt uit de hand loopt?

Ik hoor het wel van u en alvast bedankt voor uw tijd.

Groeten Maarten

[Komala]

Bij mij heeft met ze spelen erg geholpen. Maar Dan wel dat je er niet alleen bij bent als zij spelen maar met zo'n veertje aan een touwtje waar ze allebei achteraan gaan en niet zozeer gericht zijn op elkaar. De grote kan zn energie kwijt en de kleine kan oefenen met spel, daar meer zelfvertrouwen van krijgen en ook ervaren dat ie niet altijd besprongen wordt.

[kittentjes]

Trappelen met de achterpoten is echt spel en normaal gedrag dit hoort erbij.

Ik denk dat je je echt geen zorgen hoeft te maken, het lijkt er soms veel harder aan toe te gaan dan het is. Zelfs bijten op elkaars kop en dergelijke is gewoon spel. Ze bijten niet echt hard door maar spelenderwijs leren ze zo de grenzen kennen.

Leuk dat je er 2 hebt nu, heel waardevol!


Verstuurd vanaf mijn SM-A600FN met Tapatalk