Ik ben nieuw hier op dit forum.
Ik zal mij even voorstellen: ik ben Bibi, in het verleden trotse poezenmoeder geweest van 5 katten. Na het overlijden van onze laatste kat hebben wij een jaartje "niets" gehad en ineens kwam Mila op mijn pad. Beeldschone poes, toen 3 jaar, gered door iemand die niet wilde dat ze op straat belandde en op zoek naar een goed huisje voor haar. Bij toeval daar in huis, ik zag haar gelijk verliefd en ik kreeg te horen dat ik haar zo mee mocht nemen.
Uh.... ik wil! Maar toch maar eerst overleggen thuis
manlief en kids akkoord en savonds Mila opgehaald. Afgelopen 3 jaar heeft Mila zich ontpopt tot een lieve maar zeer eigenwijze dame. Heeft haar voorkeuren voor mij een mijn zoon en eigenlijk blijft het daarbij. Mila heeft de beschikking over de woonkamer, keuken en een stuk tuin die afgerasterd is.Kortom iedereen tevreden en blij.... totdat ja ja het mij begon te kriebelen. Een tweede poes toch wel heel gezellig..... met gelijk de gedachte: ja dat vind ik leuk, Maar hoe egoïstisch is dat tegenover Mila? Zij gaat dat vast niet leuk vinden. Het welles nietes spelletje begon in mijn hoofd. Af en toe poezen kijken op inet.... Leeservaring bracht mij bij dat een kitten mss makkelijker geaccepteerd zou worden, dus toen op inet af en toe kittens kijken. Ineens zag ik haar...... Nine, vader blauwe rus. Ik zag een prachtig poesje met de mooiste ogen die de wereld nieuwsgierig en open inkeken. Ik was verkocht en het welles nam de overhand op het niet doen
Alles ging toen snel en een dag later hebben wij Nine op gehaald bij een gezin die haar niet kon bieden wat ze nodig was (ze was dus al weg bij haar mama) en een goed huisje zocht. Nou dat goede huisje is geen probleem wat ons betreft. Dus zo kwam Nine ons leven verrijken.
Veel gelezen voor de tijd over de langzame introductie, al hebben wij niet de mogelijkheid tot eerst een afgesloten aparte ruimte. Mila is veel in de tuin (afgerasterd) en een plekje in de schuur en met het mooie weer afgelopen week was ze daarmee prima in haar sas. Nine mocht binnen in de woonkamer. Snachts krijgt Mila de privilege om met ons mee naar boven te mogen. Als we even weg zijn is Mila in de woonkamer en Nine in een grote honden bench in de gang (Dit vind ze overigens totaal niet erg, gaat lekker liggen slapen)
De eerste avond en de dag erna als Mila Nine zag (we deden bij het achter raam het rolluik naar beneden maar in de buitendeur zit een hordeur en als Nine gaat staan kan ze net over de onderste plaat naar buiten kijken) was Mila zwaar geagiteerd. Grommen blazen dikke staart, hoge rug en oren plat.
Nine gaf geen kik vond haar alleen maar heel interessant en keek als in oh leuk poes, kom je spelen? De dagen erna leek Mila zich meer te ontspannen. We waren veel bij haar buiten, gaven bewust veel aandacht. Het grommen naar Nine bleef maar haar lichaamshouding bleef na een paar dagen vrij relaxed behalve het puntje van haar staart dat begint te zwiepen. Als ik Nine buiten waar Mila is op schoot heb keurt ze haar geen blik waardig en negeert ze haar. Dus ook geen gegrom. Zodra ik Nine op de grond zet begint het grommen weer maar verder geen uiterlijke kenmerken.
Ik kan Mila gwoon aaien als ze gromt, ze ontspant dan ook een knijpt haar oogjes dicht en lijkt ervan te genieten. Totdat ze haar oogjes opent en Nine weer ziet.
Als ik Mila een snoepje aanbied met Nine in zicht eet ze dit rustig op, soms stil, soms met een grom.
Eerder deze week schoot Nine heel snel door de hordeur die het open gedaan werd en vloog de tuin in waar Mila zat. Miels was overdonderd gromde een keertje en maakte zich toen uit de voeten. Ook heeft Mila 1x aan Nine haar staart geroken.
De eerste dagen wou Mila niet uit zichzelf binnen komen. Dat is terug. Ze wandelt naar binnen soms zelfverzekerd, soms op haar hoede. Ik houd Nine dan bij mij op schoot zodat het nog niet tot direct contact komt. In principe volgen wij Mila haar vraag. Wil zij naar binnen moet Nine even pas op de plaats maken. Ik wil absoluut niet dat mijn eerste koningin zich "vervangen" voelt. Ik probeer dus ook zoveel mogelijk haar het gevoel te geven dat wij haar wensen en haar tempo volgen.
Nine is een heerlijk kitten, speels, jumpy
en overenthousiast. Volgens de dierenarts is deze wijze van introduceren het beste wat wij kunnen doen en ze gaf aan dat het wel weken kon duren. De tijd is geen enkel probleem ik wil ze alle tijd geven en steek r nu ook ontzettend veel tijd en energie in, met heel veel liefde.
Waarom dit verhaal?
Ik jullie een duidelijk beeld te geven hoe de situatie bij ons in huis nu is, hoe Nine is (niet geholpen dat ga ik direct bij 6 maanden doen) en hoe Mila (wel geholpen) reageert.
Aansluitend mijn vraag: hoe ver zijn we? Wanneer is de tijd rijp om ze eventueel kennis te laten maken daadwerkelijk? Wat is dan geoorloofd aan katten gedrag? Wat mag ik accepteren? (Ik wil niet dat ze elkaar de dakpan inslaan, maar kan mij voorstellen dat er mss wel een tik uitgedeeld word)
Ondanks dat ik 5 katten heb gehad zijn deze vanaf jongs af aan bij elkaar geweest en destijds ook direct (praat ik over 20 jaar geleden) ik heb nog nooit 2 poezen gehad met dit leeftijdsverschil.
Ik hoor heel graag jullie meningen en ervaringen.
Dank je wel voor jullie tijd om mijn verhaal te lezen
Liefs Bibi, Mila & Nine
juist omdat ik ze zo leuk vind gaat van 2 naar 3 ook weer makkelijker naar 4 etc en qua behuizing is dat gewoon eigenlijk niet te doen. 
, maar Amber op haar beurt werd horendol toen Laila en Luna kwamen. Amber was toen 8,5 en volgens de boekjes dus middelbaar en de twee zusjes waren 3 maanden. In het begin negeerde ze hen, maar toen de logeerpartij langer bleek te duren dan Amber had verwacht, wilde ze hen tot rust manen. En dat deed ze door er achteraan te vliegen en daarna - wanneer ze tenminste snel genoeg was - boven op één van de kittens te springen. Weg moesten ze. Amber wilde rust.
) zijn nu 6 en Amber 14 en het gaat nu prima. Wanneer ze elkaar passeren, zijn beide partijen op hun hoede, maar daar blijft het bij. En die rust kwam inderdaad een paar maanden nadat de kittens gecastreerd waren.
)
