Ik heb zo'n 2 maand geleden 2 Ragdoll kittens in huis gehaald, Binkie en Dollie. Het zijn beide katers uit hetzelfde nest, en ze gaan heel goed samen. Binkie is de stoere broer van Dollie (vandaar zijn naam), hij zoekt vaak zijn broertje even op wanneer deze zich angstig voelt. En dat heeft hij nogal vaak. Dollie is erg angstig, de oorzaak is mij niet bekend. Mogelijk heeft het iets te maken met dat hij de kleinste was van het nest en aan het begin slecht groeide. Dit is later bijgedraaid al groeit hij nog steeds wat langzamer dan Binkie. Het kan ook zomaar zijn dat er in het oude huis iets gebeurd is waar ik geen weet van heb, en dat daar de angst vandaan komt.
Waar ik nu advies bij nodig heb. Dollie is dus extreem bang. Het heeft lang geduurd voor hij incidenteel een ontspannen houding aan ging nemen. Ook nu nog is zijn houding regelmatig niet ontspannen te noemen. Dollie vertoont vluchtgedrag zodra hij merkt dat de aandacht op hem gevestigd is. Dit maakt het moeilijk hem te verzorgen. Toch vind ik het wel heel belangrijk dat dit gebeurd, omdat het erop lijkt dat zijn weerstand wat minder is en ook i.v.m. het in de gaten houden van de groei. Nu heeft de dierenarts mij kort geleden geadviseerd Dollie en Binkie tijdens het eten in een aparte ruimte te zetten zodat Binkie niet het voer van Dollie op kan eten (Dollie volgt zijn broer overal, ook naar de etensbak wanneer ik beide uit elkaar zet. Staan ze naast elkaar dan drukt Binkie Dollie vaak weg wanneer zijn eigen bakje leeg is. Binkie schrokt zijn eten snel op, Dollie eet langzaam, brokje voor brokje). Om deze reden ben ik Dollie tijdens het eten naar de keuken gaan verplaatsen. Reden dat ik Binkie hier niet neerzet is dat hij erg nieuwsgierig en ondeugend is, en ik hem niet alleen in de keuken vertrouw. Dollie wil ik niet alleen laten om te voorkomen dat hij nog angstiger wordt. Dus ga ik samen met Dollie naar de keuken en doe de deur met de woonkamer dicht. De keuken is een plek waar de katten, zolang er iemand thuis is, gewoon lopen en spelen, dus een vertrouwde omgeving met speeltjes en schuilplekken. Het volgende viel mij op:
Dollie gaat in eerste instantie gewoon eten, totdat Binkie van binnen in de kamer begint te mauwen. Dollie wordt dan afgeleidt en gaat rondjes lopen door de keuken en begint ook langzaam te mauwen. Beide eten dan niet meer. Bijzonder genoeg begon Dollie mij op die momenten op te zoeken. Hij loopt rondjes om mij heen en kijkt me telkens aan. Ik merkte dat ik hem dan ook kan aaien en zonder hele erge tegenstribbeling op kan oppakken. Hij begint dan ook te spinnen (dit lijkt hij van Binkie te hebben geleerd, die erg aanhankelijk is en altijd naast me op de bank ligt te spinnen. Na enige tijd begon Dollie dit na te doen. Hij ging op een kleine afstand op de bank liggen spinnen. Aanraken o.i.d. nog steeds een no-go) maar zijn houding was dan niet echt ontspannen te noemen. Wanneer ik hem dan bij zijn etensbakje neerzet gaat hij weer rustig verder met eten. Dit herhaal ik een aantal keer om hem zijn bakje leeg te laten eten. Doe ik de deur weer open dan is Dollie in eerste instantie ook minder schuchter, al komt dat met enige tijd wel weer terug. Inmiddels hanteer ik dit ritueel tijdens het eten niet meer omdat het te veel tijd kost om ze op die manier de bakken leeg te laten eten en omdat Dollie in de gaten begon te krijgen en niet meer naar de keuken wilde rond etenstijd (ik zet ze nu naast elkaar en kom tussenbeide wanneer ze naar een andere bak willen gaan). Toch heb ik het idee dat het apart zetten voor Dollie een goede uitwerking heeft. Zo is Dollie sinds die tijd nog steeds erg schuchter, maar zijn er nu momenten dat ik hem eventjes kan aaien. Ook wanneer ik hem zo ver krijg om zich op te laten tillen verzet hij zich niet tot nauwelijks (daar moet ik dan wel eerst uitgebreid toestemming voor vragen), terwijl ik eerder direct de nagels in mijn huid had staan. Vanwege deze uitwerking zit ik erover te denken om Dollie zo nu en dan even apart te zetten op de gang en er aan het eind even bij te gaan zitten om op die manier zijn angst reacties te verminderen een band op te bouwen. De vraag is nu of dit kwaad kan?
Ik heb geen ervaring met katten dus ik heb moeite met het inschatten van de effecten. Om het met hondengedrag te vergelijken heb ik me al volledig afgeleerd
. Wat denken jullie? Leert Dollie anders met zijn angsten om gaan? Of onderdrukt hij ze gewoon tijdelijk tot hij weer terug is bij zijn broertje? Of is hij juist zo mak omdat hij veel banger is en zich niet meer durft te verzetten?
