Vanmorgen was de huishoudelijke hulp bezig met schoonmaken en toen de stofzuiger eraan te pas kwam, was Nika not amused. Ze schrok enorm, kroop weg en ik heb haar even laten bedaren en heb haar toen kunnen kalmeren.
Mijn kat is een echt knuffelbeestje. ze ligt het liefst 16 uur per dag te slapen bij mij op schoot. Na het schrik-incident heeft ze ook behoorlijk veel geslapen en mijn contact ook opgezocht. Zo lag ik na het eten op de bank (in slaap gevallen) en was ze tegen mijn gezicht gaan liggen, met haar kleine poezenkopje over mijn neus. en haar pootje op mijn gezicht, terwijl ik mijn arm over haar heen had geslagen. Ze lag dus heerlijk beschut en ze voelde zich duidelijk op haar gemak.
Na een twee uur zo gelegen te hebben, heb ik nog wat tv gekeken en bleef de kleine meid lekker op schoot of strak tegen mij aan liggen. Vaak op haar rugje, zodat ik haar buikje kon kroelen. Allemaal tekenen dat ze op haar gemak is bij mij, zou ik zeggen.
Echter toen de zon langzaam onderging en de slaap uit was, kwam het jachtinstinct naar boven. Het viel me op dat ze ineens voor mij weg ging rennen en bij me uit de buurt bleef. Ze was moeilijker benaderbaar dan anders. Eenmaal rende ze zelfs, terwijl ik met iets bezig was, grommend weg, om vervolgens ergens op de grond te gaan liggen. Iets wat ze elke keer deed na het wegrennen trouwens. Ik heb nog even lekker met haar gespeeld, maar de gebruikelijke spelletjes vond ze maar niks. Apporteren (normaal absolute favoriet) deed ze niet meer aan. Ik ben toen maar met een hengeltje als een muisje door het huis gegaan en dat beviel deze avond beter en ze leek weer langzaam wat toegankelijker te worden. Ze ging ook veel los op haar krabpalen en krabmatten. Overdag heeft ze duidelijk minder gegeten dan normaal. Dat pakte ze overigens na het spelen weer op.
Ze ligt inmiddels weer lekker bij mij op schoot terwijl ik achter de computer zit, dus soms begrijp ik er ook niets meer van. Ik ben van mezelf al een beetje overbezorgd, dus voor een diertje waar je verantwoordelijk voor bent, des te meer. Misschien was dat hengeltje net de afleiding die ze nodig had en waar ze haar energie in kwijt kon.
Natuurlijk heeft ze ook een eigen karakter en zal ze soms heel erg naar me toe trekken en me soms totaal niet nodig hebben. Het zijn net kinderen.
Misschien dat ik daar ook nog aan moet wennen. Het is mijn eerste eigen kitten. We hebben thuis (mijn ouders) wel altijd honden en katten gehad, dus ik ben wel iets gewend, maar zelf de volle verantwoordelijkheid dragen, is toch anders.Zou haar gedrag te maken kunnen hebben met de stressvolle ervaring met de stofzuiger? Of maak ik me gewoon teveel zorgen?
Daarnaast ook de vraag hoe ik Nika het best kan leren omgaan met de stofzuiger. Ik lees verschillende methodes, maar het lijkt mij ontzettend lastig. Het moet geen trauma worden.
Alvast bedankt!
Groetjes Nika en Rick
