Wanneer bij elkaar

[Reb]

advies + steun gevraagd

Wij hebben een nieuwe poes (bijna 2). Ze moet gematched worden met onze oude poes Pip (6) We hebben een speciaal kamertje voor de nieuwe. De eerste nacht zijn we er achter gekomen dat de nieuwe met gemak deuren kan openen, met als gevolg dat er een flinke vechtpartij was. Geen goede start.

We volgen heel netjes het stappen plan die je op internet overal kan vinden, met dichte deur, geuren uitwisselen, etc... onze oude poes Pip vindt het lastig dat er een indringer is. Pip heeft in het begin de dichte deur verschillende malen aangevallen. Toen ze rustiger was zijn we geuren gaan uitwisselen, wat ook weer veel onrust verzorgde. Hoe dan ook, we nemen de tijd en volgen het tempo van de poezen.

Nu zijn we zover dat ze met gaas voor de deur elkaar kunnen zien. De nieuwe komt uit een plaats waar veel katten woonde, dat kun je merken. Ze is niet onder de indruk van een andere aanwezige kat. Ze is wel onderdanig. Pip daarentegen heeft na 13 weken nooit met meerdere katten gewoond. Daarnaast is het HAAR huis. Op dit moment geven we de nieuwe kat een bakje voer en die geven we een halve meter voor het gaas Zij eet zonder enig op of om kijken. Voor pip rustig om te wennen dus. Pip wil geen eten. Wel snoepjes waar we haar mee kunnen afleiden.
Als het eten op is en er beweging in de nieuwe zit vindt Pip het lastiger. Fixeren met de ogen, dikke staart of zelfs een uitval (direct afleiden dan maar ).
Hoewel dit nog steeds zo gaat loopt ze nu ook soms weg en gaat ze net uit zicht zichzelf wassen. (zou stress kunnen zijn)

Mijn vraag: op welke signalen moet ik letten, dat het goed gaat. Wanneer is het punt dat ik het gaas weg kan halen. Ik vind het nl doodeng, maar zal toch een keer moeten. Nog niet nu denk ik, maar wanneer wel?

[Rik]

Wanneer is het punt dat ik het gaas weg kan halen. Ik vind het nl doodeng, maar zal toch een keer moeten. Nog niet nu denk ik, maar wanneer wel?

Inderdaad nu nog niet. Zoals we al in het vorige topic aangaven is het heel moeilijk (maar dan ook echt heel moeilijk) om een poes die niet gecastreerd is te koppelen. Zeker als dat de nieuwkomer is.

Mijn vraag: op welke signalen moet ik letten, dat het goed gaat.

Als het goed is moet je een beetje de signalen oppikken en kunnen 'lezen' als ze dicht bij elkaar bij die deur zijn. Het gaat pas goed als ze allebei rustig aan beide kanten kunnen eten, liggen, zichzelf wassen of zelfs de oogjes wat sluiten terwijl de andere aan de andere kant van dat gaas zit.

Ik lees in ieder geval aan je beschrijving van Pip dat die er nog lang niet klaar voor is. Waarom krijgt Pip haar eten ook niet voor het gaas? En als een meter van dat gaas af niet werkt moet je 5 meter proberen. En volgende week 4 meter. En de week erna 3 meter etc. Alleen de nieuwkomer (naam?) eten geven voor het gaas heeft niet zoveel zin, want die is het probleem niet.

Je moet ook rekening houden met de mogelijkheid dat ze de nieuwkomer nooit zal accepteren.

[Reb]

Pip krijgt geen eten bij het gaas omdat ze dat zelf niet wil. Nooit overigens. Ze wil alleen droge brokjes die altijd klaar staan. Lang verhaal, maar dit is dus nu de situatie. Vandaar dat ze snoepjes krijgt. Dat wil ze wel.

Wat betreft het niet gecastreerd zijn. Ik zou eerlijk gezegd verwachten dat dat bij de nieuwe een probleem zou zijn. Die heeft last van hormonen etc. Pip heeft dat niet, omdat ze gewoon gecastreerd is. De nieuwe is in dat opzicht dus geen bedreiging.
Hoe dan ook: tempo wordt bepaald door de katten.

Zolang de nieuwe eet, kijkt Pip een beetje, wast ze zich, soms zelfs met de rug naar de nieuwe toe. De afstand was eerst inderdaad groter, maar dit gaat nu al in principe heel goed. Spannender wordt het alleen als de nieuwe klaar is met eten en zich beweegt. Ze gaat bijvoorbeeld spelen. De fysieke afstand wordt groter, maar wel voor Pip (denk ik) onvoorspelbaarder. De nieuwe kijkt niet echt naar Pip, die is bezig met andere dingen. Behalve als Pip fixeert, of een uitval doet (2x gebeurd, en echt niet zo heftig als in het begin, direct goed af te leiden) de nieuwe rent dan snel weg. Gaat de confrontatie niet aan.

[Rik]

Oei, Pip krijgt dus onbeperkt brokjes. Dit is ook een van de redenen waarom free-feeding niet echt handig is bij katten. Voor haar is er dus totaal geen reden om te wennen aan dat gaas en die vreemdeling die erachter zit.

Ook Jackson Galaxy zegt altijd dat je met vaste maaltijden voor dit soort dingen veel meer controle hebt over het gedrag van je kat. Jij bepaald wanneer ze eten en dat het energie-niveau van alle katten op elk moment hetzelfde is. Met free-feeding heb je dat allemaal niet in de hand.

Pip moet dus in situaties gebracht worden die ze herkend (b.v. eten) en tegelijk ook in de buurt van dat enge. Die dingen moeten allemaal 'natuurlijk' in elkaar overvloeien. Nu is het dat ze ergens anders kan eten en zich op andere momenten weer kan focussen op het probleem achter het gaas.

Voor het niet gecastreerd zijn... reken maar dat Pip dat 'kan ruiken'. Ook bij het gedrag bij katten onderling zitten hele kleine subtiele aanwijzingen (die wij niet eens zien). Dus het hoeft niet zo te zijn dat de niet gecastreerde altijd het probleem is. Bij katers is dat overigens weer een ander verhaal. Maar een poes die krols is kan superlief tegen een andere kat doen (zelfs tegen een andere poes). Maar reken maar dat die andere poes dat in de gaten heeft en haar ziet als indringer.

Je zou in ieder geval nog kunnen proberen het brokjesbakje van Pip bij het gaas te zetten. Helaas heb je dan niet de momenten wanneer ze eet in de hand, maar zal ze toch het aangename van het eten moeten gaan associëren met de vreemdeling.

[Reb]

Nou vooruit... meer info... heel offtopic….

Pip is een probleemkat. In de zin van probleemgedrag. Dit uit zich vooral in het zichzelf kaal likken. Heel haar buik, binnenkant van haar achterpoten, oksels, boven haar staartinzet.. geen haar.... Ze kan heel depressief zijn. Soms apathisch. Ze wil er bijvoorbeeld heel de dag door de voordeur uit, loopt rond ons huis en komt aan de achterkant weer binnen, om er weer aan de voorkant uit te willen. Ze was niet tot spelen te activeren etc.
We hebben echt van alles al geprobeerd in de afgelopen 5 jaar. Wel niet binnen houden, gedragstherapeut, vers voer, uitdagingen bieden. Ow ja en van die stressbandjes en sprays... etc...
Zo ook met voeding aan de slag. Het effect was dat de stress alleen maar groter werd, de kale plekken erger. Advies was om te starten 5 keer per dag een beetje de voeren zodat de overbruggende tijd kort was, ook dat werkte niet. En we hebben het echt wel een behoorlijke tijd geprobeerd. Altijd voeding tot haar beschikking hebben was wat het minste stress opleverde. Uiteindelijk weer terug gegaan naar een altijd-voer-tot-de-beschikking beleid. Soms is free-feeding dus wel beter, in ieder geval voorlopig.

Wat ik al zei hebben we alles gedaan om Pip happy te krijgen. We stonden (wanhopig) op het punt om een ander huis voor haar te zoeken. We hebben een drukke hond, wat ook niet altijd in het voordeel werkt voor de rust van Pip. Toen bedachten we dat we VOOR dat we dat doen, nog 1 ding proberen: een maatjes kat. We hebben afgesproken dat als het niet werkt dat Pip dat degene is die weg moet. Niet omdat we haar niet meer willen, maar omdat we haar dan echt niet kunnen bieden wat ze nodig heeft. Omdat ze zo kwetsbaar is wat betreft stress hebben we ook besloten om er echt op te letten voldoende tijd voor te nemen. Als dat maanden zijn is dat meer dan prima. Tegelijkertijd natuurlijk ook niet langer dan nodig.
Ik moet eerlijk zeggen dat sinds de nieuwe er is, het kaal likken wat minder is geworden. Ze heeft hier en daar weer kleine haartjes groeien. Ze komt weer regelmatig in de huiskamer zitten. Ook haar overgewicht is minder aan het worden en ze speelt soms weer! LEUK!

Maar goed... dat dus terzijde....

Nu weer ontopic… er zijn ook kattengedragskundigen te vinden die eten geen goed middel vinden om katten te koppelen, omdat eten niet stressvol hoort te zijn. Het is natuurlijk ordinair conditioneren. Welke koppeling maken ze: wordt de rust van het eten gekoppeld met de nieuwe kat, of wordt de stress van de nieuwe kat gekoppeld aan het eten. Is wat voor te zeggen. Ik heb ervoor gekozen om eten wel als middel in te zetten. Pip haar voerbakje staat altijd op de overloop een meter van de deur. Die heb ik niet verplaatst. Snoepjes pakt ze wel, dus in die zin "eet" ze toch een beetje. De nieuwe kat maakt het niet uit. Het eten van haar wordt nu ingezet zodat ze rustig is, wat Pip weer niet onrustig maakt.

Terug naar de vraag: wat zijn de signalen om ze bij elkaar te laten?

[Rik]

O, maar ik weet ook dat free-feeding in bepaalde gevallen wel nodig is. Ook hier op het forum zitten een aantal mensen die zweren bij free-feeding omdat het bij hun kat anders tot problemen kan leiden.

Dat eten geen goed middel zou zijn om katten te koppelen ben ik het niet helemaal mee eens. In dat geval kun je ook zeggen dat je eigenlijk helemaal niets moet doen. "Zet die deur open en laat ze zelf hun gang gaan." Nee, alles waar je nu mee bezig bent is een vorm van conditioneren. Het wisselen van de kamers en het uitwisselen van geuren is dat ook (kan ook stress opleveren). En eten bij het gaas mag inderdaad niet stressvol zijn. Als het dat wel is moet je dus meer afstand nemen (dat zei ik al). Dus 5 meter moet toch te doen zijn. Je moet die grens natuurlijk eerst even zoeken. En als dat goed gaat kun je steeds dichterbij. Dat zou niet stressvol mogen zijn. Het kost wel heel veel tijd.

Maar met de uitleg van de historie en gedrag van Pip komt nu toch mijn andere opmerking ook om de hoek kijken. En dat is de vraag of die twee ooit wel te koppelen zijn. Sowieso gaat er niets werken als je Pip niet een klein beetje 'duwt'. En dat levert stress op. Als ze daar dan echt niet tegen kan en je kunt haar niet 'duwen' dan zal dat gedrag niet veranderen. En ik bedoel met duwen natuurlijk niet gelijk in het diepe gooien (want dat levert weer teveel stress op) maar heel (maar dan ook heel) geleidelijk. Maar echte solo-katten zijn daar ook niet geschikt voor (geloof me, ik kan het weten met mijn Bowy die 20 jaar een solo-poes is geweest).

Wat betreft de signalen zul je dus hoofdzakelijk moeten kijken hoe Pip reageert. Onrustig zijn bij elke beweging van de nieuweling is natuurlijk al een heel groot signaal. Natuurlijk moet je ook kijken naar de 'houding' van de nieuweling (niet aanvallend) maar het is belangrijk dat Pip daar dus niet onrustig op reageert. Dat kan betekenen dat je ze op deze manier nog een paar maanden gescheiden moet houden. En dat in de hoop dat het op een gegeven moment wat normaler voor Pip wordt. Dan kun je pas naar een volgende stap. Ik begreep dat Pip nog lang niet zo ver is. Hopelijk wordt ze dat ooit wel.