Ontsnapt, gevonden, weer ontsnapt

[KimEnNoortje]

Mijn binnenpoes Noortje is sinds 5 augustus 2018 kwijt. Ik heb een klein hondje te logeren en had gedacht dat dat wel zou gaan, maar dat heb ik totaal verkeerd ingeschat. Ik kwam terug van het uitlaten met dit hondje en het was al donker. Ik had geen lichten aangelaten. Mijn zwarte poes is toen, in het donker, blijkbaar ontsnapt zonder dat ik iets gemerkt heb. Ik woon in een flat op de tweede verdieping. De poes is erg angstig aangelegd dus ben ik ervanuit gegaan dat weer eens ergens in huis verstopt zat, maar dat was niet zo. Ik heb haar vanaf maandag geroepen en met brokjes gerammeld, met muisjes geschud en lief gepraat tegen bosjes.

Mijn buren zagen haar ineens lopen op woensdag 8 augustus 2018 en kwamen het direct melden. Wij hebben bij onze flat een grote tuin waar geen hekken omheen zitten. En de buren leidde mij naar een bosje. Ik ging op mijn knieën zitten, en ja hoor, daar zat ze! Ineengedoken, met grote ogen, zat ze naar mij te kijken. Ik denk dat de buren haar afschrokken, want ze ging er weer als een haas vandoor. Ze rende over de tuin naar de andere kant en spoot daar weer wat andere bosjes in.

Nu ben ik 's avonds rond 21:00 uur buiten gaan zitten met al haar eten, brokjes, snoepjes, natvoer, en wat speelgoedjes. Ik had wat snoepjes rond de bosjes gestrooid om haar eruit te lokken, ze had namelijk al 3 dagen niets gegeten. En ze kwam tevoorschijn. Ik ben heel voorzichting naar haar toe gegaan en heb het blikje natvoer voor haar neergezet. Ik ben weer weggelopen, terug naar het bankje in de tuin, want ze was weer in de bosjes verdwenen. Toen zag ik haar weer en haar koppie dook meteen in het blikje. Op mijn tenen, en op een gegeven moment op mijn knieën, ben ik naar haar toe gekropen.

Ik reikte mijn hand uit met snoepjes en ze begon gelijk te piepen en zachtjes te mauwen. Ik heb haar kunnen aaien en ze vond het heerlijk, want ze ronkte als een motorboot. Ik heb haar zelfs opgepakt en probeerde naar de deur te lopen. Maar na 2 stappen begon ze te wurmen en krabde ze me. Ze heeft zich los gewurmd en rende weer richting dezelfde bosjes. Ik kon me wel voor mijn kop slaan. Ik had haar! Maar ik had niet zover vooruit gepland en had niet haar reismand gepakt en neergezet.

Ik ben nog een uur blijven zitten rammelen en roepen, maar ze kwam niet meer. Ik heb het blikje natvoer laten staan voor haar, en de volgende ochtend was het, op zijn kats, leeg. Ik heb net in de stromende regen lopen roepen bij datzelfde bosje, want ik ga er nu echt vanuit dat ze daar zit. Ze kwam niet, mauwde niet.

Ik heb nu een val besteld, want ze is echt zo angstig dat ze zelfs voor haar vrouwtje niet tevoorschijn komt, maar die komt pas morgen.

Wat is nu de kans dat ik haar ga vangen, nu ze uit mijn armen is ontsnapt? Iemand nog andere ideeën? Ik ben nu echt wanhopig...

[Rik]

De kans dat je haar op dezelfde wijze kan vangen hangt af van haar vertrouwen in jou en herstelvermogen wat betreft haar angst.

Er is dus wel een kans dat je haar weer kunt vangen. Dus dat wordt nog een nachtje stoeltjes-zitten. Ik hoop dat het een beetje droog blijft waar jij zit.

Je hoeft haar volgens mij niet eens hard te roepen. Ik denk als je af en toe zachtjes praat tegen haar dat ze wel in de gaten krijgt dat jij daar zit. En dan is het een kwestie van geduld voordat ze haar koppie laat zien. En inderdaad jij alleen. Met andere mensen in de buurt zal dat niet werken.

Als je haar ziet zitten hoef je niet direct in actie te komen. Je weet dan waar ze zit en ik denk dat dat op zichzelf al een hele opluchting zal zijn. Het is daarna heel veel geduld hebben dat ze weer naar jou toekomt.

[Rik]

Heb je haar nog terug kunnen vinden?
Of staat er inmiddels een vangkooi?