Zeer bange adoptiekat

[Esmelien]

Dag iedereen,

2,5 week geleden hebben wij een kattin van 2-3 jaar geadopteerd uit het asiel genaamd Lotty. Ze was toen al wat schuw maar liet zich wel aaien. Volgens het asiel kwam ze met nog 2 andere katten van bij een oud vrouwtje die gestorven is.
De 3 katten hebben daar nog een hele tijd in het huis gezeten zonder menselijk contact behalve om te voederen. Daarom zou ze wat mensenschuw geworden zijn.

Bij het thuiskomen heb ik haar gewoon haar gang laten gaan om te kunnen wennen, maar nu zit ze al 2,5 week onder de zetel of achter het park van onze dochter en komt ze alleen snachts tevoorschijn om te eten als wij gaan slapen zijn. Ze is duidelijk niet erg gelukkig en Ik vind het zo erg om te zien...

Ik heb al een antistress-spray met valeriaan geprobeerd en speeltjes met catnip maar ze reageert er helemaal niet op.
Heeft iemand nog tips?

[pinguin]

Kan het zijn dat door dat ze alleen is geen voorbeeld gedrag kan kopiëren. Zeker ook omdat he schrijft dat ze met nog 2 andere katten zat.

Ik heb dat hier gezien met Sproet* die kwam alleen maar bleef angstig pas toen die een katten maatje kreeg snapte hij de bedoeling.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[Esmelien]

Zover had ik nog niet gedacht... maar 2 katten constant in onze living is wat moeilijk omdat mijn man allergisch is

In het asiel zat ze nog samen met haar moeder, maar die deed er toch niet zo lief tegen (krabben en blazen)! Haar zus was de week ervoor al geadopteerd dus was misschien wel haar maatje...

Ik ben vandaag bij de apotheker om rescue druppels van Bach geweest, hopelijk helpt dat om haar wat te ontspannen ☺

[nellebel]

Vooral de tijd geven.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[Rik]

Heeeeel veel tijd.

Ik denk, zoals ik het hoor, dat dit een geruime tijd kan duren voordat ze uit haar schelp kruipt. Misschien lijkt ze niet gelukkig, maar denk je eens in dat ze nog in het asiel zou zitten? Denk je dat ze dan gelukkig zou zijn.

Ik begrijp dat je een dochter hebt. Ik weet niet hoe oud maar probeer dat ook in goede banen te leiden. Mocht je echt een hele drukke huishouding hebben dan is het de vraag of ze wel uit haar schelpje kan komen. Maar als je overtuigt bent dat het wel rustig is dan moet je haar gewoon heel veel tijd gunnen om te wennen. Als ze dan eenmaal los komt kan het wel een hele lieve poes zijn (die waarschijnlijk voor vreemde, of vreemde dingen altijd wel wat bang blijft).

[Esmelien]

Onze dochter is 2 maand oud dus die weent natuurlijk ook wel eens, vooral savonds kan ze wel lastig zijn. Ik weet dat dit zeker niet zo goed is voor Lotty, maar tegen een baby kan je natuurlijk niet zeggen dat ze stil moet zijn...

ik heb al gedacht dat we ze beter terug kunnen brengen naar het asiel omdat het hier voor haar te druk is. Dan kunnen ze voor haar een rustigere thuis zoeken zonder kinderen, maar dan moet ze weer helemaal opnieuw ergens wennen natuurlijk...

[Rik]

Tsja, dat is inderdaad een dilemma. Waarschijnlijk zou een stabiele, niet bange poes beter in de huishouding passen. Zeker als dochterlief opgroeit en straks de kat bij de staart kan pakken. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat Lotty binnenkort wel wat uit haar schelp kruipt maar ik kan niet zien of ze de afgelopen 2 weken al iets aan vooruitgang heeft gemaakt (jij wel). Als dat niet zo is dan lijkt een rustige (misschien eenpersoons) huishouding beter voor haar.

[pinguin]

Dat is zeker een lastig dilemma ze zal dan ook aan een kind moeten wennen die ineens kan huilen en straks als ze gaat kruipen ook intresse in de kat zal tonen op haar manier.

Ik zou heel goed nadenken en kijken welke mini stappen ze maakt of het haalbaar is een angstige kat in huis te hebben met een baby.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[SandraM]

Wat toevallig!
Wij adopteerden Elly 4 weken geleden. Lotte zat toen ook in het asiel. Ze zaten inderdaad in een leegstaand huis. Wij maken met Elly hetzelfde mee als jij met Lotte. Ze is ook heel angstig en steekt zichzelf de hele dag weg achter de zetel. ‘S nachts loopt ze wel rond, gaat ze op haar kattenbak, eet en drinkt ze goed. We vinden het vooral erg voor dat beestje.... zo een hele dag weggestoken leven. Ze laat zich ook gewillig aaien en begint dan zelfs te spinnen. Ook wij weten niet goed wat we nu moeten doen...

[Claudia69]

Onze oudste kater is ook een asielkat die samen met een broertje werd geadopteerd. Ze zaten beiden enkele maanden grotendeels onder de kast behalve om te eten of op de kattenbak te gaan. Even spelen met een propje papier en weer onder de kast. Die kat is intussen een heel lieve schootzitter gebleken, die nog steeds regelmatig bij het minste geluid of een rappe beweging van iemand in huis wegspurt alsof de lucht op zijn kop zal vallen. Toen dat broertje wegviel, werd die poes plots weer heel schichtig en bang. We veronderstellen dat hij vooral naar de andere keek om uit te maken of de kust wel veilig was. Dat is weer gebeterd toen we nog 2 kittens in huis namen die hij weer kon 'volgen'.

Asielkatjes zijn volgens mij vaak katjes met een rugzakje door al wat ze eerder hebben meegemaakt. Onze asielkat is een beetje prettig gestoord, heel knuffelig, maar tegelijk ook schuw. En behoorlijk communicatiegestoord t.o.v. andere katten. Geen doorsnee kat. Maar ik zou 'm niet kunnen missen.

[Esmelien]

Wat toevallig!
Wij adopteerden Elly 4 weken geleden. Lotte zat toen ook in het asiel. Ze zaten inderdaad in een leegstaand huis. Wij maken met Elly hetzelfde mee als jij met Lotte. Ze is ook heel angstig en steekt zichzelf de hele dag weg achter de zetel. ‘S nachts loopt ze wel rond, gaat ze op haar kattenbak, eet en drinkt ze goed. We vinden het vooral erg voor dat beestje.... zo een hele dag weggestoken leven. Ze laat zich ook gewillig aaien en begint dan zelfs te spinnen. Ook wij weten niet goed wat we nu moeten doen...

Hey Sandra!

Wat leuk om te horen dat jullie de zus van Lotty hebben geadopteerd Wij hebben Lotty na 3 weken in een kleinere ruimte gestoken waar het rustiger is dan in onze living. Ik heb de indruk dat ze hier wel liever zit want ze komt overdag ook al eens uit haar schuilplaats om te eten of naar de kattenbak te gaan. Dat durfde ze niet toen ze nog in onze living zat, met als gevolg dat er wel eens een kakje achter de zetel lag

Ze blaast nu ook niet meer naar mij en laat zich wel al oppakken en aaien. Niet dat ze dan ook echt leuk vindt, maar ze laat het wel toe. Spinnen doet ze niet. Gisteren had ik een beetje zalmmousse op een bordje gelegd en daar heeft ze wel van gegeten toen ik haar vast had dus dat is echt al een grote stap vooruit! Ik ga er nu elke dag een paar keer naartoe en aai ze dan een paar keer, voor de rest laat ik haar met rust.

Hoe gaat het nu bij jullie?

[Esmelien]

Onze oudste kater is ook een asielkat die samen met een broertje werd geadopteerd. Ze zaten beiden enkele maanden grotendeels onder de kast behalve om te eten of op de kattenbak te gaan. Even spelen met een propje papier en weer onder de kast. Die kat is intussen een heel lieve schootzitter gebleken, die nog steeds regelmatig bij het minste geluid of een rappe beweging van iemand in huis wegspurt alsof de lucht op zijn kop zal vallen. Toen dat broertje wegviel, werd die poes plots weer heel schichtig en bang. We veronderstellen dat hij vooral naar de andere keek om uit te maken of de kust wel veilig was. Dat is weer gebeterd toen we nog 2 kittens in huis namen die hij weer kon 'volgen'.

Asielkatjes zijn volgens mij vaak katjes met een rugzakje door al wat ze eerder hebben meegemaakt. Onze asielkat is een beetje prettig gestoord, heel knuffelig, maar tegelijk ook schuw. En behoorlijk communicatiegestoord t.o.v. andere katten. Geen doorsnee kat. Maar ik zou 'm niet kunnen missen.

Wat leuk om te horen dat het bij jullie uiteindelijk wel goed gekomen is. Wij hebben dit weekend een 2de kat uit het asiel gehaald die wel heel sociaal is (werd al aangeraden in een bericht hierboven). Hopelijk worden ze vriendjes en kan Lotty het voorbeeld volgen van onze andere kat. Dan zal ze misschien ook inzien dat wij niet eng zijn en dat ons huis veilig is. Ze heeft misschien ook gewoon nood aan een een voorbeeld om te kopiëren.

[Rik]

Leuk en fijn dat er een sociaal maatje voor Lotty gekomen is. Dat zal veel voor haar uitmaken. Je zult dat zelf misschien niet direct zo merken maar reken maar dat ze zich daaraan op kan trekken.

Als je een uurtje of twee de tijd kunt maken, kun je ook een stoel in die kamer neerzetten en een boek gaan lezen. Dan kan ze zelf nieuwsgierig worden en misschien zelf om aandacht komen vragen. Maar dat gaat in hele (echt hele) kleine stapjes.

[Esmelien]

Nog even een update: Lotty komt zelf al uit haar doos om geaaid te worden en spint dan lekker luid. Ze vindt het dan eindelijk toch leuk om aandacht te krijgen

Ze durft ook al eten terwijl ik naast haar eetbakje zit en eet zelfs uit mijn hand.

Wat ben ik blij met deze vooruitgang!

[Rik]

Dat is fijn nieuws. En hoe gaat het met de andere kat? Zitten ze al bij elkaar?