Katten en rouwverwerking

[nellebel]

We zijn twee maanden geleden verhuisd urn met overleden katjes had meteen zijn plekje en het leven gaat door. Totdat manlief gisteren zei dat de wall of Fame nog niet hing. Wij hadden in elk huis en muur met foto's van alle katten. Gisteren meteen opgehangen en meteen tranen. Stom. Dan ineens is het er weer. De tranen en verdriet. Soms heeft het een plekje en dan ineens is het er weer. Ach. Eigenlijk mag het er ook zijn. Zegt ook alleen hoe belangrijk ze voor me waren en zijn. En dat is sproet ook voor jou. Het was niet zomaar een kat. Het was jouw maatje. En een nieuwe kat zou ook niets zeggen over jouw liefde voor sproet. Jij bepaald. Het is jouw proces. Dikke knuffel ook voor snabbel

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[ErikPhilippus]

Rouwen is een zeer persoonlijk proces, dat iedereen op een eigen manier probeert in te vullen en te beleven. Jammer genoeg zijn er vaak goedbedoelde adviezen vanuit de omgeving die het persoonlijke rouwproces verstoren. Er is niemand die kan vertellen hoe lang je nodig hebt om er overheen te komen, of wat je zou moeten doen om het verdriet (sneller) te verwerken. Wat er in je omgaat, dat kan iemand anders hoogstens bevroeden, want het overlijden van een dierbare ziel is uniek, en jij bent de enige die het hele verhaal kent, alle herinneringen heeft, en de pijn van het gemis zo sterk voelt. Zeker op zo'n moment is het zo belangrijk dat je je eigen pad volgt, je eigen tijd neemt, je nergens voor schaamt of verantwoording voor aflegt, en zeker geen tranen onderdrukt.

Het is ontzettend fijn als je je daarin gesteund voelt, en er een luisterend oor is - echt luisteren (zonder oordeel, zonder dringende adviezen of ongevraagd commentaar) is dan zo welkom, en (afgezien van helpen met allerlei praktische zaken) ook het enige wat anderen kunnen doen. En dan komen de antwoorden hoe nu verder vanzelf wel bovendrijven.

Warme groet,
Erik

PS Wendy stuurde haar berichtje toen ik nog aan het tiepen was. Maar ze zegt eigenlijk exact hetzelfde....

[pinguin]

Ik mis Sproet enorm hij is nog niet thuis als de urn klaar is ga ik hem ophalen de lijstjes zijn er al wel en heb al een mooi plekje gemaakt.

Ik merk bij mijzelf dat ik nog niet toe kom aan het rouwen heb z`n drukke tijd gehad met veel tegenslag en als klap op de vuurpijl het overlijden van Sproet. Ik kan niet eens echt huilen mensen vragen niet meer naar sproet die zien mijn verdriet ook niet.
Ik kom niet aan rouwen toe soms schiet ik ineens vol afgelopen vrijdag vroeg een client of ik wel tijd voor mijzelf heb en tijd heb om dit verdriet te verwerken. Ik schoot vol die tijd heb ik niet omdat er zoveel speelt op dit moment. Ben nu vandaag voor het eerst even een paar uurtjes zonder verplichtingen of regel dingen en het lijkt wel of ik geblokkeerd ben in mijn emoties.

dat is voor mij ook de reden dat ik hier schrijf hier vind ik wel dat luisterende oor.

Snabbel is gewoon zich zelf eigenwijs en nieuwsgierig.

[castratenkoor]

Misschien is het een idee dat je een document maakt waarin je elke dag over Sproet schrijft. Alle emoties van je afschrijft. En dan steeds na een week je eigen schrijfsels weer terug gaat lezen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je het gevoel hebt te stikken in je verdriet.

Alsmaar door gaan en je emoties uitschakelen is echt niet goed en zelfs ziekmakend. Neem je rust en gun jezelf de tijd elke dag te rouwen.

[pinguin]

Een dagboek maken is zeker een goed idee. Zat zelf ook nog te denken een brief aan Sproet te schrijven.

Klopt het uitschakelen van die emoties is ook niet goed en heb er ook lichamelijk klachten van.

[ErikPhilippus]

Dinie geeft denk ik een hele goeie suggestie. En een brief schrijven aan Sproet kan ook een helend effect hebben (net zoals een brief van Sproet aan jou....)

Groet,
Erik

[Sjanke]

Intussen 2 jaar geleden hebben we Smokey moeten laten inslapen. Vlak daarna ben ik begonnen met haar mooiste foto's verzamelen en uiteindelijk heb ik daar een foto-album van gemaakt en dat laten afdrukken (Kruidvat, Albelli, Fotofabriek etc). Bewust zonder tekst, maar dat kan wel. Regelmatig blader ik nog even door het album.

[pinguin]

Foto`s heb ik ook veel en een album zal er denk ik ook wel komen. Gewoon een tastbare herinnering.

Vanmiddag even gebeld met een vriendin en die wees mij er op dat als ik te maken heb met menselijk verlies ik ook pas een paar weken na de begrafenis/crematie de klap leek te krijgen. Het zou zomaar kunnen dat de emoties echt los komen als ik Sproet weer thuis heb.

Sproet is een kat geweest met een gebruiksaanwijzing een angsthaas die hier helemaal ontdooit is en hij zit diep in mijn hart en daar zal die altijd blijven zitten.

[nellebel]

Misschien denk je er teveel over na. Het komt wel. Op jouw manier. Misschien is het voor je nu nog te vroeg en te vers. Heb je even tijd nodig. Nogmaals doe het op jouw manier. Je vriendin zei het ook al. Ze herkent het bij je dat het vaker tijd kost. Dat je je verdriet niet ziet wil niet zeggen dat het er niet is

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[pinguin]

Het verdriet zit maar parkeer het ook heel erg want huilen doe ik liever thuis alleen. Denk als ik Sproet ga op halen het rouwproces in gang zal komen.

[pinguin]

Er zijn momenten en dan mis ik Sproet vreselijk voor zij manier van praten dat proeten van hem.

Zo nu en dan slaat ook de onzekerheid toe wat te doen met snabbel alleen laten of toch niet? Is die gelukkig? Hij eet goed en gaat vooral lekker zijn eigen gang wil wel meer aandacht als die ooit heeft gehad.
Hij vind het buiten erg leuk op dit moment en nu kan dat nog allemaal heb nu veel de balkondeur openstaan maar ook de voordeur zet ik vaak open dan kan die lekker rennen. Bang dat die ontsnapt ben ik niet hij komt bij 1 vreemde voetstap al naar binnen.
Hoe gaat dat van de winter worden?

Ik kamp daarbij met vlagen met een enorm schuldgevoel als die weer 8/9 uur alleen is omdat ik ben werken. Aan de andere kant als ik thuis kom slaapt meneer gewoon en gaat die eerst een poetsen en snuffelen voor ik interessant word.

[nellebel]

Ik haal nergens uit je verhaal dat snabbel ongelukkig lijkt. Als het straks winter is zal hij zelf ook minder buiten willen zijn. Veel te koud. Bij ons komen ze ook alleen op het balkon. Merk dat Guusje nu al bijna niet buiten komt. Gijs af en toe even frisse neus halen maar veel minder als toen het echt mooi weer en warm was. Geniet van je lieve snabbel en ik snap je gemis van je mooie lieve sproet. Hij was een bijzonder mannetje. Probeer niet zo te twijfelen. Volgens mij hebben jij en snabbel het prima samen.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[castratenkoor]

Ik zou vooral zeggen volg je gevoel. Doe je Snabbel er wel of niet een plezier mee om een tweede kat erbij te nemen. Alleen jij kunt oordelen over het gedrag en het geluk van Snabbel.

[pinguin]

Bedankt!! Ben soms gewoon een onzekere muts die het beste wil voor Snabbel

Gevoelsmatig zeg ik is die gelukkig hij gaat lekker zijn eigen gang in alles.

Maar wat zouden nu signalen kunnen zijn dat die toch een maatje mist?

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Kat is in principe een solitair dier. Eet/drinkt/poept/plast hij goed, is hij aanhalig, speels, wil hij naar buiten....dan voelt hij zich helemaal sereen. Dus...voor de kat hoeft er geen nieuwkomer te komen. Een nieuwkomer is in dit geval onrust.

Het kan wel zijn dat je zelf wat mist en onbedoeld op je kat projecteert.

Denk dat Dinie's advies heel goed is, volg je eigen gevoel!