Na een uurtje onder de kast en grommen naar zusje Spooks kwam Shakespeare tevoorschijn
. Ze ravotten, wassen elkaar en slapen meerdere van hun dagslaapjes bij elkaar.We wisten al dat ze niet de grootste avonturier uit het nest was, maar de liefde van Shakespeare voor ons is echt vrij klein. Als ze in d'r mandje ligt te soezen begint ze hard te spinnen als ze wat aaitjes krijgt, maar verder duikt ze weg als we rondlopen of haar proberen aan te halen. Ze is niet buitensporig bang gelukkig: ze zit wel in dezelfde kamer als wij en loopt vrij rond. Alleen zodra je opstaat om wat te drinken te pakken o.i.d. dan wacht ze op een afstandje tot ze verder kan lopen.
Ik probeer nu regelmatig kort, positief contact te initiëren door wat lekkers of een speeltje aan te bieden, haar aan m'n hand te laten ruiken en kort te aaien als ik de kans krijg. Daarbij probeer ik (lang) oogcontact te vermijden, langzaam te bewegen en niet vanuit de hoogte te benaderen. Als ik stil zit dan toont ze wel interesse (meer 'wat is dat' dan 'ik wil wel aandacht, maar durf niet'), maar zodra ik beweeg dan doet ze 'nope'. Één keer stond ze te miauwen dat ze Spooks kwijt was en kwam daadwerkelijk wat aaien halen en spinnen toen ik m'n arm uitstak.
Het maakt de opvoeding lastig. Als Spooks ergens aan bijt of krabt, of iets anders doet waar het niet mag, dan kan ik haar oppakken en naar de betere plaats brengen of afleiden van het wangedrag, omdat ze mijn beweging niet als alarmerend beschouwd. Shakespeare daarentegen is het plaats delict allang ontvlucht als ze ook maar ziet dat ik aanstalten maak om in te grijpen. En niet omdat ze denkt "ohjee, straf", maar gewoon "ohjee, daar komt een mens"
. Ik ben bang dat corrigeren nu meer bevestigd voor haar dat "mensen = ontwijken", dan dat het iets leert over waar ze wel/niet uitgebreid kan krabben etc.Voor zover ik weet is ze gewoon uit een goed nest gekomen. Ze blaast niet, haalt niet uit en 'flinched' niet, dus van mishandeling of trauma lijkt me geen sprake. De eigenaar gaf al aan dat Spooks veel avontuurlijker, aanhankelijker en mens-gerichter was dan Shakespeare en bij 't eerste bezoek keek ze 't inderdaad allemaal vanaf een afstandje aan terwijl Spooks in m'n tas kroop en m'n veters aanviel. Toen we Shakespeare gingen halen liets ze zich wel aanhalen in de mand waarin ze lag, begon luid te spinnen en liet zich even later oppakken door me om in de reismand te gaan. De eigenaar zei dat hij de twee weken tussen onze beide bezoeken extra aandacht had besteed aan 't 'handelen' van d'r.
Ze is natuurlijk nog maar kort hier, maar ik wil het voor haar en ons niet moeilijker maken dan het is. Ze hoeft geen schootkat te zijn, maar genoeg gewenning om niet weg te duiken van een aai zou fijn zijn. En het is een langhaar, dus ze zal op termijn toch aangeraakt moeten worden om te borstelen.
Doe ik meer schade wanneer ik haar actief laat wennen, dan wanneer ik alle contact-initiatie aan haar over zou laten? Ik wil haar de tijd geven natuurlijk, maar ben bang dat als ik het volledig aan haar overlaat, dat dit dan de status quo blijft. En hoe kan ik haar sturen, zonder het gevaar te lopen dat het haar in haar reserve/terughoudendheid bevestigd?
en begint het aan die kant opnieuw. Bij natvoer (en brokjes) is dat echter niet zo en is Bono meestal eerder klaar. Maar die heeft inmiddels aan één blik van mij voldoende om niet naar het schoteltje van Yuna te kruipen. Maar het kan inderdaad goed zijn dat Shakespeare altijd vooraan gestaan heeft wat betreft eten en dat ze nu al goed op gewicht is.
