Nyncke schreef:Toch is het voor mij geen reden om ze niet buiten te laten, dat is het risico wat je neemt zodra je ze buiten laat.
Maar ieder moet voor zich bepalen wat een aanvaardbaar risico is. Waar zhij zelf mee kan leven als het misgaat.
dat is het indd exact,
je bent zèlf verantwoordelijk voor het inschatten van de risico's en de beslissing die je neemt.
en de factor geluk/pech krijg je er onbeinvloedbaar op de koop toe bij..
Onze Seth van anderhalf jaar, vroeg gecastreerd (half jaar) is 5 dagen geleden op bijna een kilometer van ons huis in de vroege ochtend op een grote doorgaande weg doodgereden. Wel of niet castreren maakt in zijn geval denk ik niet veel uit want hij was een bruisend, super ondernemend -en lief- katertje. We genoten van zijn aanwezigheid maar hadden ook toch vaak het gevoel áls dat maar goed gaat. Maar toch echt geen reden om hem binnen te houden zeker niet zoals hij in elkaar zat. Wij, en de hele buurt missen hem.
Zou mijn keuze niet zijn. Mijn katten zijn ook actief en ondernemend. Ze zijn dik tevreden met een veilige buitenren van 10 meter. En zij eindigen niet als road pizza. Ik durf te betwijfelen of een kat ervoor kiest om maar anderhalf te worden.........
Je kwam vorig jaar samen met Goos bij ons, 8 weken oud
Op weg naar je nieuwe huis keek je nieuwsgierig om je heen
Terwijl je broertje het moeilijk had en jammerde
Was voor jou al het nieuwe spannend, vrees kende je niet.
Onze dierenarts maakte kennis met je en kon er niet over uit
Een sporthart had je zei hij, zo kalm en sterk, zo bijzonder.
Zwart was je met altijd een een stokstaart met een krul
Een teken van blijheid is dat, ook met je liefhebbende baasjes
Dat was volstrekt wederzijds je was zó sprankelend
Soms zat je stil en keek ons met geloken ogen aan
Alsof je verliefd op ons was, of waren wij dat vooral op jou?
Je kopje een beetje scheef en zo mooi met je ranke lijfje.
Je mocht van ons jong naar buiten en wat vond je dat fijn
Een hele grote wereld om te ontdekken en ermee te spelen
De ganse straat was je vriend en omgekeerd, je was geliefd
Al liet je je een paar keer opsluiten, wat een zorg voor ons.
We hoopten je groeit daar overheen, je wordt vast rustiger.
We wisten dat je overal was, op alle daken, maar dat was ok.
Soms hadden we een knoop in onze buik, zal dat goed gaan?
Maar steeds dook je weer op, blij, en rustte veilig bij ons uit.
En toen kwam plots het bericht je bent dood, aangereden
Een kilometer hiervandaan, de wereld staat even stil.
Lieve Seth, het mocht niet zo zijn, we konden je niet houden
Maar allemachtig lief mannetje wat een mooi leven had je!
Heel sneu voor je, maar een "bedrijfsrisico" wanneer je ze los laat lopen.
Mijn katten hebben/hadden ook een prachtig leven en werden 19, 18, 17; geen anderhalf .
Onze huidige katten zijn heel blij op ons dakterras met klimpaal, jaagmogelijkheden (vanavond ging weer menig motvlinder naar de regenboogbrug) en net als bij Dinie nooit het risico dat hen iets overkomt.
.