Beetje hopeloos

[SamxRaw]

Hi!

Ik ben met mijn vriendin gaan samenwonen.
Voordat we gingen samen wonen had ik mijn 2 katten al en zij ook, het zijn alle 4 katers.
Ze zijn allemaal bijna even oud ( nu allemaal een jaartje of met een paar maandjes ouder).

Ze zijn met elkaar opgegroeid, we woonde best ver van elkaar af en namen onze katjes naar elkaar toe al sinds ze heel klein waren, we namen ze dan mee in de auto ze hadden geen stress, zaten rustig op de achterbank of op schoot totaal geen probleem. (we hadden natuurlijk ook de kennels op de achterbank als ze daar liever in wilde zitten maar die hadden we open zodat ze vrij door de auto konden bewegen)
Ook geen stress als ze bij mij thuis of bij haar thuis kwamen.
Ze waren heel lief met z'n alle samen, nooit vechten, ze speelde samen, kroelde samen, waste elkaar, sliepen samen etc etc.

Op gegeven moment begaf de auto het en waren we genoodzaakt om de katjes thuis te laten doordat we dan met de trein moesten, onze ouders zorgde dan 2/3 dagen voor ze en dan kwamen we weer terug en wisselde dat af met het naar elkaar toe gaan.

Na een paar maanden had m'n vriendin weer een auto en namen we mijn katten mee naar haar huis, het leek goed te gaan...

Totdat de 2 katten van haar de kleinste gingen aanvallen.
De kleinste heeft geen kwaad in de zin, is naar elke kat heel lief, blaast niet en daagt ook niet uit.
Haar 2 katten grijpen hem, uit het niets, als hij ergens rustig ligt te slapen vallen ze hem aan.
1 van haar katten speelt heel wild maar mijn katje geeft aan dat hij dat niet wilt maar de ander gaat toch door.
De 2e kat die hem aanvalt, valt hem echt aan alle plukken vliegen dan in het rond en het is zo vreselijk zielig om te zien hoe dat er aan toe gaat.
Het vreemdste is, is dat het niet constant fout gaat.
Ze slapen naast elkaar, eten samen soms wassen ze elkaar zelfs.

De gene die hem echt aan valt met de intentie van vechten die hebben we een week geleden laten castreren, in de hoop dat het dan wat beter gaat in het gedrag. ( dat is dus nog eventjes afwachten tot de hormonen afzakken, want echt verschil in gedrag is er nog niet )

De ander die hem grijpt om hard handig mee te gaan spelen willen we ook gaan castreren.
We zijn er zelf niet zo'n fan van om dat te doen, ik ben 2 jaar geleden mijn katje kwijt geraakt aan een hartfaal die hij kreeg terwijl hij aan het bijkomen was van zijn castratie, ik ben daar nog steeds niet overheen en vind het dood eng om de beestjes te castreren want ik wil niet nog een keer een beestje kwijt raken op die manier.
We hebben Feliway en Feliway friends uitgeprobeerd, werkt niet.
Als we met de vechtertjes en de kleinste willen spelen drukken de ander het kleintje weg omdat ze zo druk zijn en de kleinste het een beetje eng vind om zich daar in te mengen.

We geven de kat die aanvalt een time-out door het apart te zetten gescheiden van de andere katten zodat hij rustig kan worden en de aangevallen kat tot rust kan komen.

We zijn nu een beetje radeloos, voor ons idee hebben we alles geprobeerd wat we konden proberen. Ik hoop dat jullie nog ideeën hebben die we kunnen uit proberen.
De optie:'get rid of the cat' is absoluut GEEN oplossing.

[Rik]

Welkom op het forum. De optie: 'get rid of the cat' wordt hier maar zelden gegeven. De optie: 'castreren' wordt echter wel sterk aangeraden. Jammer dat je negatieve ervaringen hiermee hebt maar het is de beste oplossing, zeker als je katten buitenlopen. Als ze buitenlopen kunnen ze andere poezen bezwangeren (wat weer tot een overpopulatie (en dus ellende) leidt. En als ze dat al niet zouden doen dan zullen hormonen tot problemen met andere katten kunnen leiden. Ook voor binnenkatten is het het beste (vanwege de mogelijke gedragsproblemen die je nu ook ziet). Problemen bij castratie komen normaal gesproken zeer weinig voor maar jij hebt het dan nét echt slecht getroffen.

Met betrekking tot jouw probleem is het toch het beste om ALLE katten te castreren. Slecht één castreren, omdat je denkt dat die agressief is, hoeft n.l. niet de oplossing te zijn. De agressiviteit kan ook komen door het niet castreren van de andere. Je kiest nu voor de oplossing om slechts 2 katten te castreren. Hoe dat de verhoudingen in de groep zal beïnvloeden is moeilijk te zeggen. Het zou best kunnen zijn dat straks het niet gecastreerd zijn van de andere 2 weer tot problemen kunnen leiden.

Nadat alle katten vrij van hormonen zijn kun je weer een geleidelijke introductie doen in de hoop dat het gedrag al niet "normaal" geworden is.

[SamxRaw]

Hoi Tiger!

Dankje wel voor je reactie.
De katten komen niet buiten omdat we in een flat wonen en de buurt niet veilig is voor ze.
Oké snap ik, maar is er echt geen andere oplossing verder dan ze allemaal te castreren?
En over het aggresieve gedeelte van het niet castreren, hoe bedoeld u dat?
In de richting van jaloezie of iets anders?

[Rik]

Tiger is de forum-status (mijn naam is Rik )

Je bent in ieder geval al goed op weg door de 2 "probleem"-katten te castreren (waarbij "probleem" het verkeerde woord is). Maar het zou ook zo maar kunnen zijn dat die dus niet het probleem zijn. Zo zou dus een kat met hormonen (niet gecastreerd) een reactie uit kunnen lokken van een gecastreerde kater (zonder dat jij dat ziet). Dat is het probleem met hormonen. Het is ook niet agressie maar hormonen. Zie het als jonge kinderen die aan het puberen zijn. Die kunnen signalen aan elkaar geven die jij niet ziet en dan komt er een reactie van een ander dat jij wel ziet en dan denk jij dat die het probleem begonnen is. Jaloezie (zoals mensen) kennen katten niet echt. Maar hormonen kunnen het gedrag echt beïnvloeden. Zeker wat betreft dominantie tegenover elkaar.

Zoals gezegd heb je in ieder geval de eerste stap gezet en je zou nu inderdaad kunnen kijken of het beter gaat. Het duurt ongeveer zes weken voordat alles uit het lichaam is. Daarna zou je dan kunnen kijken of het beter gaat (met een geleidelijke introductie tenzij deze momenten schaars zijn, dan kunnen ze gelijk bij elkaar). En dan zouden die momenten niet meer voor mogen komen. Komen ze nog wel voor dan zal het heel erg veel oplettendheid van jou vergen om te kijken welke verhoudingen in de groep verkeerd liggen. (En dat kan dus ook gewoon bij één liggen waarvan jij het nu niet direct ziet).

Hier is overigens een lijstje met voordelen voor het castreren van katers:
http://sterilisatiekat.com/voor-en-nade ... ratie-kat/

Maar goed... het blijft natuurlijk altijd je eigen beslissing en ik hoop dat de verhoudingen tussen de katten in de groep beter wordt nadat die twee gecastreerd zijn.

[Dinky]

Intacte katers gaan sneller met elkaar op de vuist (en de kans op sproeien is ook vele malen groter). Dit doen ze om hun territorium af te bakenen.

Mijn advies zou ook zijn allemaal castreren en daarna langzame (her)introductie. Dit kan bijvoorbeeld door een hordeur met stevig gaas te plaatsen zodat ze elkaar niet aanvallen maar elkaar wel zien en ruiken. Daarna elkaar na verloop van tijd aan beide kanten van de gaasdeur eten geven zodat er positieve associatie komt. Wanneer dat goed gaat kan je dat langzaam uitbreiden.

[castratenkoor]

Ik kan me heel goed voorstellen dat je bang bent geworden om ze te laten castreren. Maar ik ben bang dat de rust in de groep er pas komt als ze allemaal gecastreerd zijn.

Je doet je kat er op den lange duur echt juist een plezier mee. Bedenk wel dat een open kater maar een ding wil, en dat is poezen dekken. Dat kun je hem niet bieden en daardoor raakt hij gefrustreerd. Op die manier zal de sfeer altijd gespannen zijn want ze reageren die frustratie op elkaar af.

Verder veel risico op probleemgedrag zoals sproeien. En reken maar dat dat enorm stinkt van een echte kater. En als hij daar eenmaal mee is begonnen is zulk ongewenst gedrag heel moeilijk weer af te leren, ook na castratie. Het wordt dan een gewoonte.

[Dorien66]

Ik sluit me aan bij mijn drie voorgangers... Allemaal castreren en wel zo snel mogelijk. En in aanvulling op Castratenkoor, als er eentje begint met sproeien, gaat de rest er binnen de kortste keren achteraan. Dat wil je echt niet.