Ik ben hier voor het eerst omdat ik een aantal brandende vragen heb.
Ik heb 2 Britse kortharen, 1 van 2,5jr en 1 van 1,5jr.
De tweede kat hebben we erbij genomen op advies van een gedragstherapeut omdat de oudste het vervelend leek te vinden om alleen te zijn. Veel mauwen en aan de deuren krabben, terug getrokken leven, overal achter en onder wegkruipen en geen sociaal gedrag meer. Negeren heeft totaal geen zin.
Nu is het zo dat ik de afgelopen 9 maanden veel thuis ben geweest ivm langdurige ziekte. Buiten dat de katten met elkaar spelen is de jongste echt een knuffelkont en zit graag op schoot. Sinds enkele weken Ben ik weer begonnen met werken en moeten ze elkaar dus vermaken. (Ik werk nu 4 dagen 5uurtjes, dus écht veel ben ik niet weg.)
tegenwoordig is het zo dat als hij even geen aandacht krijgt doordat ik op de slaapkamer ben (waar ze niet mogen komen) of naar het werk ben geweest dat het hele huis overhoop ligt. Alles is van de kasten afgegooid, alles wat op tafel lag ligt aan de grond, planten zijn uitgegraven/opgegeten. Voorheen was dit niet het geval. Het lijkt dat hij aandacht zoekt op negatieve wijze.
Mijn vraag is eigenlijk of dit kan doordat ik heel veel thuis ben geweest of dat het met de leeftijd te maken heeft?
Door het "betrappen" als ik thuis kom of thuis ben weet ik dat het de jongste is die aan het rampeneren is.
Ze kunnen prima samen en alleen spelen, hebben een grote hoge krabpaal, mandjes, kussentjes kleedjes en 101speeltjes. Maar mijn spullen lijken nu het mikpunt van belangstelling en alles waar je tegenaan kan slaan of stoten moet aan de kant.
Tevens is de oudste een stuk opgeknapt sinds een jaar dat de nieuwe kat erbi is gekomen. Echter wrijft hij nog steeds rechtop staand met zijn poten tegen de deuren. Of de deuren nou open of dicht zijn, of ik nou thuis ben of niet elke deur moet aan gewreven worden (zonder nagels dus).
Beide katten komen niet buiten maar hebben leefruimte genoeg.
Heeft iemand tips voor mij?
