Jee, ik lees hier gewoon mee hoor

Alleen ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Het gaat hier redelijk. Om eerlijk te zijn heb ik er wel vrede mee. Ik mis hem vreselijk, het voelt heel leeg maar na een week ben ik gestopt met huilen terwijl ik bij Minnie vorig jaar nog een half jaar lang heb gehuild..
Ik heb echt alles gedaan voor hem en hij wilde niet meer.
Het hakt er wel in. Misty moest van de week kotsen en ik was meteen in paniek, wat is er aan de hand? Een haarbal Samantha, dat was er aan de hand.
En ze eet 's avonds wat slechter maar dat eet ze dan 's nachts op. Maar toch heb ik dan elke avond het idee 'oh jee.. het zal toch niet?' Grote onzin natuurlijk want eind December waren haar nierwaardes gewoon normaal en ze vertoont ook helemaal geen ziek gedrag. Dat zit er dus puur in door de tijd met Giz..
Misty doet het ook prima, die zoekt niet. Ligt alleen heel veel in zijn mandje.