verleden kat onbekend, eigenaar lichte geestelijke handicap

[Carrie]

Ik heb een vraag over mijn 2 jaar oude kater, sinds gisteren in huis dus logisch dat hij nog moet wennen; hij wordt graag geaaid en gedraagt zich eigenlijk heel normaal voor een kat die moet wennen behalve als ik met het meegekregen busje snoepjes rammel om hem eens onder de bank vandaan te lokken, ok zakje dan maar en aaien vindt hij geweldig! Ik denk dat het een enorme knuffelkont is
Eén probleem waar ik geen raad mee weet: hij komt van een autistisch persoon vandaan, prima verzorgd, paspoortje, ingeënt, gechipt maar hij kreeg begeleiding 1x p.w. en de begeleider heeft (om het kort te houden) besloten dat hij een ander huisje moest zoeken; hij verwachtte dat deze kater precies hetzelfde gedrag zou vertonen als zijn vorige (18 jaar oude) kater.. Het enige wat me is verteld is dat hij het een 'rotkat' vondt, al maandenlang.
Maar niemand kan me dus vertellen of hij wellicht slecht behandeld is, zijn baasje kon door zijn handicap bv niet verdragen dat de kat soms op een folder ging zitten die hij net wilde gaan lezen.. Wie weet heeft hij hem geslagen of andere rare dingen gedaan.. De begeleider wist echt niks, toen ik vroeg hoe hij eruit zag zei hij ik dacht(!) zwart met witte pootjes maar heb eigenlijk nooit goed gekeken..
Ik heb alles in huis 'katproof' gemaakt zodat ik hem niet hoef weg te halen, als hij aan een plant wil gaan knabbelen zeg ik met hoge stem: neenee, niet doen en dan loopt hij al weg alsof ik een steen naar hem heb gegooid..
Ik woon alleen, heb geen andere huisdieren meer en krijg alleen af en toe mijn volwassen zoon op bezoek, zeg 2x per maand dus een echt drukke boel is het niet.
Ik denk zelf: gewoon rustig laten wennen, af en toe lokken en aaien en dat lukt ook prima, ik mag hem optillen en natuurlijk moet hij sowieso nog wennen maar misschien heeft iemand nog tips?
Wie weet wat het beestje heeft meegemaakt in die 2 jaar; veel aandacht heeft hij niet gehad zoveel is zeker en hij vindt het zo fijn als ik hem aai, achter zijn oortjes kriebel enz.
Of maak ik me veel te druk? Ik heb wel eerder (asiel)katten gehad maar in een druk huishouden en dat is toch heel anders. Ook had ik toen honden, vogels, cavia's; mijn katten speelden met de honden; niet te vergelijken dus!
O ja, ik ben de hele dag thuis, altijd.

Maar beter wat goede raad te veel dan te weinig dus daarom toch dit stukje.
Alvast bedankt!
Groetjes, Carrie

[Rik]

Je weet natuurlijk niet wat de kat de afgelopen twee jaar heeft meegemaakt maar kunt wel het één en ander aan zijn gedrag aflezen. Ik denk dat als je hem gewoon goed behandeld (zoals je nu doet) dat dat gewoon goed gaat komen. Als je merkt dat hij terugtrekt of oortjes plat legt en angstig reageert dan weet je dat je wat gedaan hebt wat bij hem een trigger is. Als hij al bang wordt van een beetje stemverheffing zou je kunnen kijken of een ander geluidje ook al zijn aandacht trekt (bijvoorbeeld een fluitje of een klakje met de tong). Als iemand het een "rotkat" vindt, ligt dat al gauw aan het feit dat ze niet met dieren om kunnen gaan. Verder, uit jouw verhaal te lezen, denk ik dat het gewoon goed gaat. Hij zal zich lekker naar jou gaan richten en daar is niets mis mee. Even opletten hoe hij het doet met bezoek. Ik begrijp dat het een solo-kat is en ook zal blijven. Die richten zich heel erg naar de persoon die het meeste thuis is (tenminste mijn solo-poes) en moeten vaak niets hebben van vreemde. Hoe ouder ze worden (en solo blijven) hoe erger dat wordt. Maar dat hoeft op zichzelf geen probleem te zijn. Mijn solo-poes laat zich normaal ook niet zien als er bezoek is en als ze zich een keer laat zien dan geeft ze een kopje tegen het been van de vreemde maar wee zijn gebeente als die haar probeert te aaien. Dan is het gelijk klauw, grommen en wegwezen. Onvoorspelbaar gedrag dus, behalve naar mij toe, want ik kan alles met haar doen. Kwestie van het bezoek even waarschuwen voordat ze denken... o, wat een lieve kat Mocht je wel denken aan een maatje voor hem dan zul je heel voorzichtig een goeie match voor hem moeten vinden, denk ik, zeker met het onbekende verleden wat deze kat heeft.

[Adriana]

eigenlijk lees ik alleen maar goeie berichten, katermans is benaderbaar en je kunt hem optillen!!
hij geniet van kriebels en knuffels en is er voor zijn doen geweldig op vooruit gegaan.
hij is niet geslagen of mishandeld, dan zou hij niet benaderbaar zijn. heeft nog steeds vertrouwen in mensen en heeft je al als personeel geaccepteerd.
denk dat je je te veel zorgen maakt en heerlijk moet genieten van zijn aanwezigheid.
en dat is wederzijds denk ik.

[Cari]

Lief dat je je over hem ontfermd hebt. Doe gewoon wat je altijd doet en haal je geen dingen in je hoofd over zijn verleden. Zo te horen, gedraagt hij zich normaal. Mocht er toch iets 'raars' opduiken, dan horen we 't wel .

[Carrie]

Bedankt voor de reacties!
Ik ben toch wel gerustgesteld, en nu al gaat het fantastisch, meneer krijgt al praatjes!
Het is inderdaad te merken wat hem bang maakt, ik weet wel bijna zeker dat er veel tegen hem geschreeuwd is en hij heel vaak is opgesloten in een zijkamertje..
Toen hij gisteren een plant omgooide uit de vensterbank toen hij daar opsprong (paar goedkope plantjes in metalen potjes neergezet; geen ramp als die omver gaan en geen scherven) raakte hij echt in paniek!!
Ik bleef rustig tegen hem praten en veegde de boel pas op toen hij uit zichzelf onder de bank vandaan was gekomen, een gistsnoepje aanpakte en me kopjes gaf.
Vanaf dat moment lijkt het wel of er een knop omging hij loopt nu echt alles te onderzoeken en is nog wel schuw/schrikt snel maar het is net alsof hij nu snapt dat ik echt niet lelijk tegen hem doe als tijdens de inspectie van het huis iets omvalt zoals die plant.
Hij schrikt meer van geluiden die hij niet kent, of geschreeuw van de buurkinderen.
Gelukkig maar! Als hij merkt dat dat voor hem geen nare gevolgen heeft komt hij vast tot rust, hij is hier tenslotte nog maar net!
Fijn om te lezen dat hij niet echt mishandeld zal zijn geweest, het valt me ook op dat hij de berg speelgoed die hij meekreeg volkomen links laat liggen; alsof hij denkt ja dahag, ik wil aandacht en actie, geen balletje of nepmuis meer!
Daar heeft hij vast vaak mee in een kamertje apart gezeten zodat zijn baasje geen 'last' van hem had..
En ik vind het fantastisch om hem zo uit zijn schulp te zien kruipen, het enige wat hij nog gebruikt van 'vroeger' is zijn krabpaal maar echt alleen om even te krabben, rekken en strekken. De zitplaatsen en speeltjes laat hij links liggen. Hij zit liever in de vensterbank, onder de bank en net eventjes naast mij op de bank
Ik was dus gewoon overbezorgd, gelukkig maar!
Toch fijn om te lezen dat het gewoon goed gaat zo; het is toch een andere situatie dan vroeger of met een asielkat waarvan je wat meer info hebt, bedankt nogmaals voor de reacties!

[Dinky]

Heerlijk dat hij nu ook meer het huis gaat verkennen
Gaat allemaal heel goed zo te lezen

[BloemTetsu]

Hier een kat die vroeger werd weggejaagd en een gehad die was mishandeld. Bij de laatste kon ik niet aaien, maar ze hield wel van geaaid worden. Zoals je al heb ontdekt is het bij jou kat sprake van het eerste geval.
Zij wordt/werd bang zodra ik mijn stemverhef, mijn armen in de lucht doe of wat vasthoud zoals opgerolde krant of een stang. Bij haar gebruik ik het woord Oi als ze een keer op het aanrecht kom tijdens het koken. En dat werkt. Verder als zij schrikt er voor zorgen dat ze weer bij me komt voor een kopje.

ps een klassiek autist is verstandelijk beperkt, overig autisten hebben 'gewoon' een aandoening.
Geestelijk gehandicapt klinkt denigrerend.

[Carrie]

Bedankt voor de reacties! Het gaat uitstekend, beter dan ik had verwacht zelfs.
Wat ik duidelijk merk is dat hij het vervelend vindt als ik naar hem toeloop, dan schrikt hij; maak ik mezelf klein (hurken, op de grond gaan zitten) komt hij direct kopjes geven.
Ik heb het vermoeden dat hij een persoon die op hem af komt lopen associeert met opgetild worden en de kamer uitgezet worden want als ik hem aai vind hij het heerlijk, rolt over de vloer en duwt echt stevig z'n koppie in mijn handpalm .
Heb hem ook een paar keer opgetild, dat vindt hij minder maar laat het toe tót ik een stap zet, dan wil hij meteen weg.
Alsof hij denkt: je gaat me zeker ergens heen brengen, het doet me denken aan mijn vorige kater als ik hem optilde en zijn reismandje stond al klaar, dat betekende DA .
Hij wil het huis overal bekijken; behalve de zijkamer waar dozen, de strijkplank en wat rommel staat..
Lijkt me dus dat hij inderdaad vaak opgetild werd om in een kamertje apart opgesloten te worden. Maar hij is er pas 2 dagen; ik vind dat hij zich heel snel op zijn gemak voelt, hij komt al als ik roep en heeft liever een aai dan een snoepje, die eet hij later wel op en waarschuwen hoeft niet: hij doet gewoon niets verkeerd . De grote planten laat hij met rust, krabt alleen aan zijn krabpaal, alleen harde geluiden vindt hij eng (buren met kleine kinderen, die maken wel eens lawaai) maar ook dat wordt al minder.
Toen ik ging koken, ik heb een gesloten keuken met een glazen deur stond hij te kijken alsof hij ook wil leren koken, zo grappig!
Als er iets op het vuur staat laat ik de deur dicht.
Altijd al gedaan, zo kunnen er ook geen ongelukken gebeuren tenslotte.
Hij is nu met een leeg waterflesje aan het spelen, zijn meegekregen speelgoed keurt hij geen blik waardig.. Al met al geen vuiltje aan de lucht!!

@BloemTetsu: ik heb totaal geen verstand van autisme... dat er verschillende vormen van autisme bestaan begrijp ik uit je opmerking: het was zeker niet denigrerend bedoeld, sorry als het kwetsend overkwam maar kan de titel niet meer bewerken helaas..

[castratenkoor]

""Lijkt me dus dat hij inderdaad vaak opgetild werd om in een kamertje apart opgesloten te worden.""

Dat is een te snel getrokken conclusie vind ik persoonlijk. De ene kat is de andere niet. Een van mijn katten - Rik - is absoluut niet op te tillen. Hij is in een kittenopvang van asiel Doetinchem opgegroeid en vanaf 10 weken hier. Nooit gedwongen of gestraft.

Ik oefen dagelijks met hem, gewoon even 10 cm van de grond tillen en dan weer neerzetten en verder knuffelen.

[Carrie]

Nou... het lijkt er toch wel op! Inderdaad, iedere kat is anders dat is zeker waar (en hoe!!) maar hij is inmiddels echt op zijn gemak nu, dat duurde bij mijn vorige poezels uit het asiel meestal weken!
Ik kan hem sinds vanochtend optillen, met hem gaan lopen en alles is ok behalve: richting zijkamer.. dan geeft hij meteen aan dat ik hem op de grond moet zetten wat ik dan natuurlijk ook doe (hij is zo zachtaardig.. trekt zijn nageltjes in maar wil echt niet langer opgetild) en loopt snel de woonkamer in.
Als ik dan op de bank ga zitten komt hij meteen weer naar me toe, kopjes geven alsof hij wil zeggen ja sorry, ik hou niet van alleen zitten.
Mijn slaapkamer is naast die zijkamer, en daar loopt hij wél naar binnen uit eigen beweging.
Ik woon hier al 11 jaar, en beide kamers zijn opnieuw behangen en geschilderd nadat mijn vorige kater is overleden; puur toeval want dat was al gepland dus de geur zal het ook niet zijn!?! Echt van plafond t/m nieuwe vloerbedekking, beide kamers hetzelfde.
Ook heb ik hem al lopend in mijn armen het balkon laten zien, allemaal prima maar dat kamertje.. nee nee en nog eens nee!
Wel is hij steeds in mijn buurt, al ga ik even wat te drinken pakken loopt hij mee. Vrolijk, staartje recht omhoog; alles bij elkaar lijkt het alsof hij toch nooit slecht behandeld is (geslagen of zo) maar gewoon enorm aandacht tekort is gekomen/alleen heeft gezeten..

Hoe dan ook, wat er mis is met dat kamertje geen idee, ik laat de deur gewoon open staan en wie weet gaat hij toch een keer kijken over een paar weken als hij écht helemaal gewend is.
Mij maakt het niet zoveel uit, wel bijzonder dat als ik meteen de tgo liggende deur naar de keuken inga hij juist nieuwsgierig rondkijkt, slaapkamer, badkamer, toilet.. niks aan de hand!

Met de zolder wacht ik nog even, hij heeft al zoveel nieuwe indrukken.
Zit vol verbazing naar de drukte en de vogels op het plantsoen te kijken vanuit het raamkozijn, ben echt heel blij dat hij zich zo snel op zijn gemak voelt!
En optillen doe ik alleen als het 'nodig' is, als ik ga slapen b.v. ik laat hem 's nachts niet alleen in de woonkamer. Maar ook niet als ik even boodschappen ga doen.
I.v.m. de planten, er staat een bananenboom in mijn kamer en ik wil niet dat hij die als kattenbak gaat gebruiken of erin gaat klimmen, dat probeerde hij 1 keer maar een vriendelijk: Sylvester, neeneee was al genoeg maar geen idee wat hij zou doen als ik er niet bij ben..

Succes met Rik!! Komt vast wel goed, met geduld kan je zoveel bereiken tenslotte als je maar vol blijft houden. En met 10 weken al bij de moeder weg.. tenminste, als hij in een asiel zat neem ik aan dat hij een vondeling is. Hartverwarmend dat je zo goed voor hem zorgt, chapeau!