Angstige katertjes

[Magenta]

Graag zou ik wat advies krijgen bij onderstaande situatie.

Sinds gisterochtend hebben wij 2 katertjes van 17 weken. We hadden ze wel eerder willen hebben, maar vanwege een verbouwing leek het ons verstandig te wachten tot het klaar was. Tot die tijd mochten ze bij de vorige eigenaars blijven, samen met de moeder.

Ik ben mijn leven lang al katten gewend, oudere en kittens. Dat een kat of kitten angstig is als hij net in het gezin komt, is me dus bekend. Echter lijken onze katertjes wel heel bang te zijn. Apathisch bijna.
Waar onze andere katten in het verleden op een gegeven moment wel te lokken waren met iets lekkers of met een speeltje, reageren deze 2 nergens op. Ze ruiken niet aan mijn hand, willen niet eten waar ik bij ben, en gaan niet achter speeltjes aan. Ik wil niets forceren dus laat ze met rust, maar ergens doet het me pijn dat ze zo bang zijn en samen tegen elkaar aan in een hoekje gaan zitten. Andere katten die ik had in het verleden waren wat sneller 'om'.
De katertjes hebben een kattenbak en voerbakjes tot hun beschikking maar ik kan niet goed zien of die vannacht gebruikt zijn. Ze kruipen telkens samen weg in een hoekje in hun krabpaal, achter kastjes, etcetera.

Waar ik het meest bang voor ben, is dat ze misschien niet genoeg gesocialiseerd zijn. De vorige eigenaars hielden de moederpoes met deze katers op een aparte verdieping omdat de moederpoes wat problemen had met de andere dieren in het huis. Ze zaten dus niet in de woonkamer en hadden niet 24/7 mensen om zich heen. Wel werden ze natuurlijk gevoerd en werd er gespeeld, en ik kan uit foto's afleiden dat ze bij de vorige eigenaars actief en vrolijk leken, ook met spelletjes waar de eigenaar bij betrokken was. Ze leken niet mensenschuw.
Beide keren dat ik kwam kijken (eerst om ze te ontmoeten, en gisteren om ze op te halen) waren ze erg bang voor mij, terwijl ik weet hoe ik katten moet benaderen...

Hoe lang kan deze periode duren? Moet ik de komende dagen al verandering verwachten in hun gedrag, of kan dit langer duren? Of ben ik gewoon te bezorgd? (Zou niet voor het eerst zijn, haha, maar ik wil gewoon het beste voor mijn huisdieren ).
We hebben overigens geen kinderen of andere katten waar ze bang voor zouden kunnen zijn.

[castratenkoor]

Je hebt ze net een dag in huis. Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Je wilt er aandacht en liefde in steken en dat lukt niet als ze je "eng" vinden. Dat voelt niet fijn.
Maar ik denk dat dat snel beter zal gaan hoor, ze zijn nog jong en merken snel genoeg dat jij het beste met ze voor hebt.
Ik zou veel tegen ze praten, lief, slijmend, hoog. Als ze weggekropen zijn b.v. onder de bank, voor de bank gaan zitten of zelfs liggen, boek lezen of zo. En dan tegen ze praten. Ook met eten aanbieden, roep ze en zeg altijd dezelfde woorden.
Probeer harde geluiden te vermijden, daar zullen ze erg van schrikken.
Ik vermoed dat je binnen 2 weken echt wel verbetering zult zien.

Af en toe proberen of ze met je willen spelen, met een stok met pluim of zo, zodat je hand niet te dichtbij komt. Of ze wat lekkers aanbieden.

Jammer dan ze niet in de huiskamer zijn opgegroeid bij de fokker. Dat scheelt echt enorm met het wennen aan huiselijke geluiden.

[Dinky]

Ze zijn er natuurlijk nog maar een dag dis niet zo lang
Misschien dat je een brokjesspoor kan leggen vanaf hun schuilplek om ze uit de tent te lokken? Dan worden ze elke keer dat ze verder komen beloond met brokje. Bovendien kan jij dan makkelijker zien of er wat gegeten is.
Of bakje natvoer in de buurt zetten en er zelf bij weg lopen zodat ze verder in de leefruimte kunnen komen/wennen.

Geduld is vaak het toverwoord maar kan me voorstellen dat het jou te lang duurt, zeker met kittens.

[Magenta]

Ik weet het, ik ben een klein beetje ongeduldig. Stom genoeg ging ik er vanuit dat ze vrijwel direct over de angst heen zouden zijn omdat er geen andere katten zijn, en omdat eerdere katten altijd vrij makkelijk waren. Ter vergelijking: eerdere katten waren of direct nieuwsgierig en zaten op schoot of gingen spelen / springen / verkennen, of ze zaten 2 uurtjes onder een kast om zich vervolgens te laten verleiden door lekkers of een speeltje. Deze hebben langer de tijd nodig, merk ik.

Toen ik gistermiddag rustig TV ging kijken, merkte ik inderdaad dat dat volledig nieuw voor ze was. Zoiets hadden ze nog nooit gezien, ze keken met grote oogjes naar de TV vanuit de krabpaal.

Ik hou de komende tijd de geluiden in huis erg rustig. Zo zal ik de stofzuiger die veel lawaai produceert even niet gebruiken, maar de woonkamer vegen met een bezem.
Een stengel met pluim heb ik inderdaad, om op afstand te spelen. Ze volgen het dan wel met hun oogjes maar echt meedoen zit er nog niet in.
Natvoer had ik gisteravond op een schoteltje gedaan, een klein beetje zodat ik makkelijk kon zien of dat gegeten werd, maar dat was niet het geval. Wel is het zo dat ze bij de vorige eigenaar geen natvoer kregen, enkel brokjes.

Dat brokjesspoor is een goeie tip, voor ik naar bed ga zal ik een spoor leggen en kan ik makkelijker zien wat er gegeten is.

[nellebel]

Hier ook een bangerdje gehad.gijs poepte zelfs in zijn holletje zo bang.die moest ik op gezette tijden op de bak zetten, eerst vangen, totdat hij zelf durfde te bewegen door huis.

[Magenta]

Hoe lang duurde het Nellebel, voordat hij wat vrijer was? Hoe is zijn karakter inmiddels?

[Mickey_Mouse]

Ik ben nu een 4 maanden verder met een angsthaas. Ze was toen een maand of 10.
Ook verkeerd gesocialiseerd. Toen ik ze ophaalde heb ik ze in een deken gezien en zo werd ze in de mand gedaan. Heb ze niet in de hand gehad of wat dan ook.

Ze heeft hier een poos onder de bank gebivakeerd. Trok zich na een paar dagen op aan de kater. Waar hij at, wilde zij ook eten. Niet bij de boekenkast, vlakbij de bank. Nee in de gang bij hem.
Ze heeft enorm veel geleerd, van hem.

Ze laat zich nu zien. Benaderbaar, amper. Wel komt ze op de bank haar kroel halen en ook in bed komt ze langs zeilen. Als ik naar haar toe zou lopen is het een no-go.
Heeft wel even geduurd voor ze snoepjes aannam. Eerst naar dr toegooien. Later steeds dichterbij tot ze het nu uit mijn hand pakt.

Heel veel tijd en geduld. Ik heb het nog steeds, geduld. Al kan ik elke week een beetje meer.
Sinds gister ligt ze op de bank als ik thuis kom. Waar ze normaal wegvloog, kan ik ze nu een aai geven.

In karakter is het een haaibaai. Haantje de voorste waar je u tegen zegt. Gevoelig typje, snel onder de indruk, maar wel heel helder in wat ze wil. Ze wil eten. Ze wil spelen. Ze wil nu niet kroelen. Nu moet ze kroelen.
Ik zou haast zeggen dominant.

Ik ben wel alles blijven doen in huis. Tv aan. Radio aan. Stofzuigen. Wassen, drogen.
Mijn kater was toen hij aankwam uit het asiel ook bang voor die huiselijke geluiden. Niet extreem bang en gek op de aandacht gelijk, maar niet gewend aan bijvoorbeeld een waterkoker of tv. Heb liters thee gedronken om de waterkoker maar steeds te gebruiken. Zelfs die was eng.

Wat ik wel gedaan heb is dingen afzetten. Niet achter de vriezer, wasmachine kunnen kruipen. Onder het bed ben ik ook deels af gaan zetten want ik kwam er niet bij. (ze werd gecastreerd en is daar een dag goed naar van geweest. Heb mijn slaapkamer moeten verbouwen om bij haar te komen toen)

[nellebel]

Gijs is nu 3. Naar ons toe heeft het toch wel maanden geduurd voordat hij zich echt vrij voelde.zelfs nog langer dat hij echt niet meer wegrende voor ons.hij kwam wel zelf naar ons, maar als ik naar hem liep kruip hij snel onder de tafel.wij hebben in het begin wel veel verstop plaatsen dicht geduwd anders zou hij nooit aan ons wennen.veilige plek was de kitten rol en onder de eettafel. Het heeft 2 jaar geduurd voordat hij niet meer onder het fornuis vluchtte bij bezoek.ze moeten nog steeds niet aan hem komen of in zijn buurt. Naarons is het de grootste knuffel kont nu.

[Magenta]

Bedankt voor jullie berichtjes! Dat geeft mij hoop.
Toen ik net thuiskwam uit mijn werk zaten ze weer achter het tv kastje. Ik denk dat ze er nog niet zo lang zaten want ze lagen nogal oncomfortabel en de ene piepte nogal. Hij is de bangste. Toen hij me zag vluchtte hij weg in de keuken.
De andere keek me verbaasd aan en liet zich oppakken. Ik heb hem op de krabpaal gezet, heb me klein gemaakt en ben naast hem gaan zitten zodat hij hoger zat dan ik. Na wat zoete woordjes en gekroel aan zijn koppie ging hij ineens snorren! Ik kon wel juichen / huilen van opluchting maar hield me in, en nam na een paar minuutjes weer afstand van hem om hem niet te overweldigen, ik was al zielsgelukkig met dit korte momentje.

Nu zijn broertje nog. Ik ben blij dat er wat stapjes vooruit zijn!

[Renatevanderveer]

Je berichtje spreekt van veel geduld en aandacht voor je katertjes.
Jullie komen er wel!
Je houdt rekening met de katertjes, dat is heel belangrijk en goed!

Ik heb zelf een ex-angsthaasje, die de eerste week onder ons bed zat.
Zij is nu een heerlijke zelfverzekerde meid!

[Dinky]

Fijn dat nummer 1 nu deze stap heeft gemaakt, kan zijn broertje ook weer van hem leren goed bezig

[nellebel]

oh maar dat komt helemaal goed. guusje was bij ons ook niet bang en daar heeft gijs weer heel veel van geleerd. als er 1 kitten over de dam is volgen er meer hahaha. als er eentje is die zich al af en toe lekker laat kroelen komt de ander vanzelf ook kijken.

[Magenta]

Vanochtend is er weer allemaal goed nieuws te melden.
Ze heten overigens Guus en Hugo, Guus is degene die het meest ontspannen is en Hugo is wat angstiger.

Hugo deed nog een poging om te vluchten zodra de keukendeur openging, hij probeerde achter de wasmachine te gaan zitten. Ik heb hem toen zachtjes opgepakt en heb hem naar een veilig plekje in de woonkamer gebracht. Na wat aaitjes en lieve woordjes ging hij ook snorren!
Guus kwam er al gauw bij en na een minuut had ik 2 katers die aan het stereo-snorren waren. Zo grappig, jonge katten doen dat niet zo gecontroleerd en ingetogen als een volwassen kat kan, maar zetten meteen alle registers open.

Toen mijn man van bed kwam waren ze nog een beetje angstig, die loopt wat lomper door het huis heen dan ik en ze hebben hem nog niet zo vaak gezien omdat hij lange werkdagen had deze week. Maar toen hij ze heel rustig en lief toesprak en voorzichtig aaide, gingen de snormachines weer aan.

Nog steeds zijn ze schrikkerig hoor. Het begrip 'raam' en 'verkeer' is nieuw, dus als er een brommer door de straat sjeest duiken ze ineen.
Maar dat ze nu al aaitjes accepteren, snorren en zich laten oppakken, vind ik echt geweldig. Na die maandag had ik dat niet gedacht. Ik was zo bezorgd...
We gaan gewoon met kleine stapjes verder. Guus is speelser en speelt graag met mijn vingers als ik daar mee trommel, en deed al een poging op mijn schouder te klimmen om met mijn lange haar te spelen.
Hugo is gewoon wat rustiger en minder makkelijk te verleiden tot een spelletje, maar dat geeft niet. Als hij zich maar gelukkig en op zijn gemak voelt.

Oh en nog meer goed nieuws: er lag een klein plasje in de kattenbak dus die weten ze te gebruiken, verder in de woonkamer heb ik geen ongelukjes aangetroffen.
En het brokjesspoor was weg vanochtend! Dank voor alle goeie tips en bemoediging!

[nellebel]

en nu gaat het volop genieten echt beginnen

[Cari]

Wat is het mooi hè, als zo'n angsthaasje ineens zijn motortje aanzet ... ik word blij van deze snelle vooruitgang .