Ik ben nieuw op dit forum, ik ben bij dit forum uitgekomen omdat ik de laatste 3 dagen ontzettend veel steun heb gehad aan dit forum. Geweldig om te lezen hoe veel lieve katten baasjes er zijn. Dat gaf mij erg veel energie om door deze tijd heen te komen.
Noah is een mannetje van 5 jaar, hij wordt in oktober 6. Ik heb deze schat gekregen toen ik 19 was en op mijzelf ging wonen. Noah is een ontzettend lieve kat, wel erg eenkennig.. En vooral gek op mij..
Nooit heeft hij last gehad van kwaaltjes, en hij zit nu in de bloei van zijn leven.. Maar op zondag merkte ik aan mijn grote vriend dat er iets mis was. Hij verstopte zich op de saaiste plekken en de donkerste.. Maar reageerde nog wel vlot en gaf mij nog kusjes! Meteen voel je als baasje dat er wel wat scheelt dus ik heb meteen maandagmorgen de DA gebeld. Ik kon snel terecht en eenmaal bij de dokter werd Noah nagekeken. Al meteen voelde de dokter dat zijn blaas als een grote tennisbal aanvoelde en heeft hem gelijk van zijn volle blaas afgeholpen. 100 ml afgetapt! De dokter zei dat hij mogelijk een koortspiek heeft gehad en dat daardoor er een colloidprop in zijn plasbuis terecht is gekomen. Toen werd zijn temperatuur opgemeten.. 39.3 graden.. Koorts dus..
Zijn urine werd onderzocht en daar was niets raars in te vinden gelukkig. Ik kreeg een blikje eten mee voor Noah en daar at hij al van bij de dokter. Eenmaal thuis was Noah nog schuwer geworden en zocht hij direct een plek op onder het bed. Ik heb 2 katten en mijn andere kat liet hem die dag ook met rust, terwijl dat normaal niet het geval is. Als ik Noah wou aanraken ging hij hijgen dus ik heb hem met rust gelaten maar wel lieve woorden gezegd. Zodat hij mijn stem hoorde af en toe.. Ik heb die nacht niet geslapen omdat ik het niet vertrouwde. Hij at immers ook niet meer en dronk ook niet. Zelfs niet het lekkere vleesje van de DA. Meteen in de ochtend weer de DA gebeld. Dokter stonden een beetje vreemd te kijken dat Noah terug was omdat ze dachten dat het na de colloidprop opgelost zou zijn. Maar dat was zeker niet het geval! Ik moest meteen komen en zijn blaas zat niet vol, zijn koorts werd gemeten en daar kwam 41.3 uit!! Een heel heel ziek katje.. Noah reageerde op dat moment nergens meer echt op en het temperaturen ging zonder kick of stoot. Dat was de dag daarvoor wel een ander geval. Zijn bloed werd getest op verschillende ziektes.. Zoals de kattenziekte, aids en leukemi, er werd mij verteld dat hij werd getest op de overdraagbare versie van leukemi maar niet op de aangeboren. (Ik kan hier zo weinig over vinden..) Nou die testen kwam er goed uit want ze konden niets vinden. Ik moest voor andere testen nog 20 minuten wachten en daar kwamen ze tot de schrik dat Noah zijn HCT waarde maar 15.8% was! En ik hoorde dat onder de 10% een kat neervalt.. Helemaal niet goed. Ook was er een ernstig te kort aan witte bloedlichaampjes. De dokter zei dat ik eventueel een bloedtransfusie kon gaan doen in Utrecht maar dat ze dan nog steeds niet weten of hij daar wel van op knapt. Omdat ze nog steeds niet weten waar het vandaan kon komen. Ook zou in Utrecht zijn bloed handmatig onderzocht worden op andere tekenen van ziektes. De dokter gaf mij eerlijk toe dat hun ook de test op kunnen sturen en dat ik die dan morgen krijg vanuit Utrecht. Maar dan zal Noah geen bloedtransfusie krijgen. We weten immers niet eens of een bloedtransfusie helpt.
Dus Noah kreeg een soort paardenmiddel toegediend..Dex? En daar zou hij actief van moeten worden. Wel zeiden ze tegen mij dat het kan dat dit middel juist niet goed is, omdat er nog steeds geen duidelijkheid is. Maar die gok moest ik maken. Maar ook moest ik in mijn achterhoofd houden dat Noah zou kunnen sterven en dat ik mij daar emotioneel op in moest stellen. Vooral omdat zijn bloeddruk zo laag is.. Dus ik ging naar huis met onwijs veel angsten, tranen biggelde over mijn wangen.. Want ik had geen duidelijkheid! Ik kan wel zeggen dat toen ik toen thuis kwam Noah op zijn aller slechtst was.. Hij wou helemaal niets! Direct verstoppen en van onder de stoel.. waggelen naar onder het bed.. Zo naar om je beestje zo te zien. Ik ging mijzelf verwijten dat ik gewoon naar Utrecht had moeten gaan. Maar ik moest mijn mind omzetten voor Noah en er voor hem zijn.. Ik heb hem met rust gelaten die nacht, met alle angst natuurlijk dat ik wakker zou worden en mijn Noah er niet meer zou zijn.. Ik opende mijn ogen en zag Noah staand voor de voerbak staan. Ik dacht nog even dat ik droomde.. Maar hij stond water te drinken! Wel liep hij erg slecht en zag je aan alles dat hij zich suf en ellendig voelde.. Maar wat wil je met koorts en zo'n lage bloedwaarde.. Hij is die dag langzamerhand opgeknapt. Begon te eten en te knorren en zelfs weer kusjes te geven. Eind vd middag zou ik gebeld worden met het resultaat van de bloedtesten die zijn uitgevoerd in Utrecht. Ik werd gebeld dat ze niets hebben kunnen vinden en ze vermoeden dat Noah getroffen is door een virus maar daar belachelijk op reageert. 1 test staat nog open en dat is de erfelijke leukemi en dat hoor ik pas over 3 dagen.. Omdat ik ook nog twijfels had over zijn blaas wou ik dat ze hem die dag ook nog controleerde. Dus ik naar de DA met Noah en zijn koorts was gezakt naar 39.1! Goed nieuws. De DA vond hem weer levendig. En zijn blaas zat niet vol, en liep goed door. Ik kreeg medicijnen mee voor het geval dat hij een virus heeft. Ik heb Prednoral gekregen en mocht daar de volgende dag mee beginnen. 1tje per dag van 5 mg.
Hij is die avond bij mij in mijn armen in slaap gevallen en dat vond ik wel een verbetering omdat hij zich continue verstopte. Ik werd wakker en toen lag hij in zijn mandje te slapen.. Hij had gegeten en gedronken en ook heeft hij zijn katten bak gebruikt. Als ik hem roep kijkt hij met een fris koppie naar me.. Ik opende net een blikje met een lekker hapje voor hem en toen stond hij opeens achter me. Ik was stomverbaasd. De DA had nog gezegd dat hij door die 'Dex' wel opknapt. Maar ik denk juist dat je dat direct moet zien gebeuren.. En dat was niet het geval.. Pas de volgende dag..
HIj is zeker nog niet de oude, maar ik hoop dat ik maandag te horen krijg dat hij geen leukemi heeft..
De dokter vertelde dat hij wel nog erg lang zou moeten herstellen als het een virus is, omdat hij in zijn koortspiek al zijn witte bloedlichaampjes heeft afgebroken. En dat heeft tijd nodig.. Ik vroeg mij af of er iemand is die hetzelfde heeft meegemaakt.. Maar eigenlijk vind ik het heel fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik ken zo weinig katten liefhebbers. En maar weinig mensen begrijpen dat ik mij deze week heb ziek gemeld om er voor mijn beestje te zijn.
Ik maak me zo'n zorgen
Ook al zie ik aan hem dat hij vooruit gaat, er heerst zo'n grote onwetendheid.. Duim voor Nootje!
Liefs Annemarie en Noah
