Klik voor het verhaal
En hierbij ook het meest interessante stuk:
Vond het zelf in elk geval wel vernieuwend om te lezen, en deze dierenarts dus ookUit recent onderzoek (2013) van professor Daniel Mills van de Universiteit van Lincoln (Engeland) blijkt dat katten die zich vaak laten aaien door hun baas meer gestresst zijn dan katten die dat vermijden. Dit werd aangetoond door in verschillende katten van verschillende huishoudens de hoogte van het stresshormoon cortisol te meten. In hetzelfde onderzoek werd aangetoond dat, hoewel wij altijd aannemen dat katten als solitaire dieren liever alleen zijn dan in een groep, katten onder de twee jaar leeftijd meer gestresst zijn wanneer ze alleen leven dan in een groep. Ook bleek dat katten heel gelukkig in een groep kunnen leven, zonder stress, waarbij ook de grootte van de groep niet uit maakt. Het is zelfs zo dat katten, die elkaar zichtbaar niet leuk vinden, gewoon bij elkaar kunnen leven zonder dat dat verhoogde stresshormonen oplevert, als in een soort gedoogbeleid.
Katten die het aaien tolereren hebben de meeste stress. De katten die het echt lekker vinden en de katten die het totaal vermijden juist niet. Wat ook uit het onderzoek blijkt, en dat lijkt misschien een open deur, is dat wanneer katten in een grote groep leven het de minste stress oplevert wanneer de individuen zelf kunnen bepalen waar ze eten, drinken en naar de bak kunnen gaan.
Alleen is de topictitel een beetje verwarrend; zoals ik het lees is het aaien niet de veroorzaker van stress, maar is het accepteren van het aaien juist een uiting van stress (die door iets anders wordt veroorzaakt). Of zit ik nu scheef te denken?