nieuw poesje

[Sydney]

Goedemorgen,

Hier even een baasje die wat pep-talk kan gebruiken hihi. We hebben thuis 2 poezen, één van 13 jaar die angstig is voor alles wat ze niet kent en een vrolijke, lieve maar ook behoorlijk sullige poes van ongeveer 4 jaar. Ze leven sinds een jaar of 2 samen bij ons en dat gaat redelijk doordat de jongste poes ontzag heeft voor de oudste en haar meestal ontwijkt. Soms spelen ze samen maar dan is de jongste poes meestal het 'leidend voorwerp'
De jongste poes wordt steeds rustiger doordat ze hele dag met een oude, slapende poes woont en dat vonden we best zielig worden, ze speelt ook steeds minder. We denken dus al lange tijd aan een vriendje voor erbij. We hebben het ooit geprobeerd met een kater (heb ik ook over geschreven hier), maar dat ging echt niet omdat hij de dames de hele dag opjaagde. Maar we vonden toch echt dat er een keer een poesje bij kon/moest.
En dus hebben we na heel lang nadenken en zoeken sinds het weekend een poesje er bij. Ze wordt ongeveer 1 jaar en een paar maanden geschat en is gevonden, gedumpt met haar kittens (kittens zaten in dichtgeplakte doos, wat hebben je toch gekken rondlopen!). Na op te zijn gevangen bij geweldig lieve mensen was ze nu klaar om herplaatst te worden en dat is dus bij ons.
Het is een echt mensenpoesje, heel gezellig en aanhankelijk. Maar het blijkt dat ze ook behoorlijk druk is (lijkt wel of ze haar eigen kittentijd inhaalt). We houden haar 's nacht nog apart en overdag proberen we er zoveel mogelijk bij te zijn (hebbben haar eerste dag ook apart gehouden en introduceren ze nu geleidelijk). Maar omdat ze nogal ontstuimig is, raakt onze mutsenclub nogal over de kook Veel blazen en wegkruipen, ze zijn behoorlijk bang van het kleine poesje... Ook onze poes van 4 is nog erg onder de indruk en moet er niet veel van hebben. Het nieuwe poesje gaat de confrontatie nu wel aan met de jongste en vertoont dan best pittig gedrag. We proberen het af te leiden met spelen en afleiden en zo.
Het nieuwe poesje is een echte ondeugende stuiterbal (ik denk dat dat ook nog de opwinding is van al het nieuws wat ze nu meemaakt) en dus hebben we onze handen vol om dit alles te begeleiden. Het gaat gelukkig beter dan toen met die kater, maar ergens zit dat scenario toch nog in mijn hoofd en ben ik bang dat het misschien niet goedkomt en zo. Mijn partner zegt dat het gewoon de tijd nodig heeft, dus dat probeer ik telkens tegen mezelf te zeggen.
Tja, ik voel me ook beschermend naar onze oudere poezen maar gun ook de jongste poes dat ze goed kan wennen. We hebben er zelf voor gekozen, maar merk nu weer hoe spannend het is, een nieuwe kat erbij.....
Maar het komt vast goed toch?!?!? Bedankt!

[nellebel]

ben vooral benieuwd hoe je 13 jarige erop reageert. denk niet dat die op zo'n druktemaker zit te wachten.

[Sydney]

Hoi Wendy, nee, die vindt het totaal niet leuk! Ik moet ook zeggen dat ik niet had verwacht dat dit poesje zo druk is....het is soms zo lastig in te schatten hoe een katje is bij je thuis, is het 'gastgezin' viel het namelijk wel mee met het drukke gedrag. Maar toen onze jongste poes er bij kwam is de oudste ook weken van de kaart geweest, terwijl dat nu best goed gaat. Dus hopelijk is het een kwestie van tijd.....

[eveline1982]

Ze is er nog wel heel kort, om er echt te kunnen inschatten of ze erbij past of niet. Persoonlijk denk ik dat je beter voor een iets oudere poes had kunnen gaan, tussen de 3 en 5 jaar die goed past bij de persoonlijkheden van je katten. Ik heb zelf 2 jonge katten (ca anderhalf jaar) en 1 van 6 jaar. Ondanks dat de poes van 6 best wel is mee doet, zie ik dat de 2 jongere katten veel meer spelen (is overigens ook niet een match made in heaven hoor ) . Ik denk dat je de jongste lekker moet gaan uitdagen, zodat ze niet al te druk doet voor je andere katten. Dus veel spelen en probeer haar jachtinstinct te triggeren met denkspeelgoed.

Mocht dit toch niet gaan werken, ga dan veel asielen/opvangen langs om te zoeken naar een kat die echt bij jou kattengezin past. 1tje die nog lekker speels is, maar geen stuiterbal. Zodat de oude poes niet doodmoe ervan word, en de jongere een maatje heeft om, op zijn tijd mee te spelen. Laat je niet leiden door het verhaal achter een kat of hoe die er uitziet, maar focus je puur op het karakter.

[Sydney]

Hoi Eveline,

Het is ook inderdaad best lastig om een kat te vinden die past en eigenlijk zijn we ook al best lang aan het zoeken geweest. We waren bang dat een wat oudere kat wat intimiderend zou zijn (met name voor onze jongste), daarom zochten we geen kitten, maar net iets ouder. En qua karakter vind ik het toch telkens erg lastig in te schatten, je gaat dan toch ook een beetje af op wat anderen zegggen. Ik had ook niet verwacht dat ze zo levendig zou zijn, ze werd zelfs als een beetje onderdanig omschreven....dat klonk goed, vonden wij. Ik moet ook wel zegggen dat ze overdag veel slaapt en zo en ze is niet agressief of zo. Maar ze is volgens mij echt haar grenzen aan te opzoeken. Misschien moeten we gewoon allemaal nog even wennen aan elkaar....

[Ikey]

Het nieuwe poesje is er pas sinds dit weekend, dus het is nog te kort om te zeggen dat ze er niet bij past. Wat jij zegt, dat ze de grenzen aan het opzoeken is, kan heel goed kloppen.

[Sydney]

Daar heb je ook helemaal gelijk in, ze is er nog maar net. We gaan het gewoon rustig aankijken, wie weet pakt het wel prima uit! En onze poezen moeten ook leren om een beetje van zich 'af te bijten'

[Sydney]

Even goed nieuws; het gaat de goede kant op!
Ze hebben van de week lekker met z'n drieen in de tuin gezeten en gespeeld en onze jongste poes toont al wat meer lef en sjeest nu ook soms achter het nieuwe poesje aan. Het lijkt wel of het nieuwe poesje vooral contact wil maken, ze gaat er op af met wat bravour, maar zodra ze echt in de buurt is, wijkt ze weer af, dan is het toch wat te spannend. Er is nog niet gevochten en we hebben het nieuwe poesje zelfs nog niet horen blazen of grommen. Ze is gewoon erg energiek en onze mutsenclub wordt er wel door wakker geschud En de baasjes ook haha.
Gisteren liep het zelfs zo soepel, dat we vannacht alle deuren in huis hebben open gehad en het was een rustige nacht, ze hebben allemaal op een plekje liggen slapen.
Ook de oudste lijkt het wel aardig te vinden, ze is wel geinteresseerd (maar blijft ook blazen hoor, dat doet ze ook nog steeds naar onze andere poes).
Al met al hebben we goede hoop, ze lijken het allemaal een beetje te gaan accepteren en dat is best knap, na 1,5 week...

Hartelijk groeten!

[Ikey]

Wat fijn! Succes verder en veel plezier vooral

[Dinky]

Wat fijn dat het de goede kant op gaat

[Sydney]

Dank jullie wel, wij zijn ook super blij. We weten uit ervaring dat het verenigen van volwassen katten niet altijd makkelijk is, dus hopelijk blijft het goed gaan!

[eveline1982]

Fijn dat het zo lekker gaat. En in anderhalve week al zover komen met 3 volwassen katten, is inderdaad knap

[Sydney]

O, o, misschien had ik iets te vroeg gejuicht....
Het nieuwe poesje begint opeens behoorlijk jaag-gedrag te vertonen en dan vooral richting ons jongste poes. Zij is een hele lieve, maar ook wat sullige poes. Vooral buiten, in ons afgezette tuin, is ze constant achter de jongste aan het aanrennen. Ze drijft haar in een hoek, zit met haar pootje te maaien en laat haar niet met rust. In het begin dachten we dat het spelen was, het nieuwe poesje is namelijk enorm speels en ontzettend energiek. Maar onderhand begin ik het vervelend te vinden en de jongste poes ook. We hebben een huisje in de tuin staat voor de katten en daar zit de jongste altijd in en daar loopt de nieuwe poes ook te klieren. Op het dak zitten en lekker met haar pootje naar beneden hengelen. Maar nogmaals, het kan ook speelsigheid zijn, ik kan dat gedrag niet zo goed lezen geloof ik. Ook binnen neemt het jaag-gedrag toe, in de huiskamer loopt ze ook vaak te sluipen en er of af te rennen.
Ik weet niet goed hoe we dit moeten coordineren. Ik heb al op internet zitten zoeken, de een zegt dat je het moet laten gaan, dat ze het onderling moeten uitzoeken, de ander zegt ingrijpen door afleiden. Maar dat afleiden gaat zo lastig, zodra ze in de focus schiet, krijg je haar daar bijna niet uit.
Het loopt ook nog niet uit op vechten, sowieso vertoont onze jongste echt ontwijk-gedrag, dus of het ooit vechten wordt, vraag ik me af. Soms denk; mep een keer terug, dat dimt ze misschien een beetje.
Het laten gaan vind ik ook lastig, ik wil eigenlijk niet dat dit nieuwe, jonge beestje hier de dienst gaat uitmaken en al helemaal niet dat ze continu de poezen lastig valt (al durft ze bij de oudste tot op heden niet echt, want die blaast haar nog steeds weg tot nu toe). Onze jongste poes is echt een heel bescheiden, rustig poesje en we willen haar toch wat beschermen.
Misschien is het allemaal plaastbepaling, we weten het niet. Ik heb ook niet zoveel ervaring met jonge poezen, misschien hoort het er allemaal bij?
Wie heeft er goede tips om dit najaag-gedrag aan te pakken, te beperken? Of kunnen we beter niet ingrijpen?
Bedankt alvast!

[eveline1982]

Wij mensen zijn van mening dat het laatste dier, wat er bij is gekomen, op de laatste plek hoort te staan in de rang. Dit is niet waar, de sterkste kat is de leider en ik denk dat jullie nieuwe poesje, op een speelse manier haar kracht aan het meten is met jullie poes. Dit kan even duren, totdat nieuweling zeker weet dat zij de nieuwe leidster is. En als iedereen daar vrede mee heeft (de mensen dus ook) kunnen de banden aangehaald worden, en zal iedereen (hopelijk) in vrede naast elkaar leven.

Ik raad je dus ook echt met klem aan, om je hier niet mee te bemoeien. Jullie nieuweling is een pittig, dominant meisje en ze wil nu gewoon zeker weten dat zij de baas is!

[Sydney]

Tja, dat vind ik erg moeilijk, om eerlijk te zijn. We hebben zo zorgvuldig geprobeerd een match te maken, maar blijkbaar hebben we toch weer het kattengedrag niet goed gelezen....De mensen waar ze woonde zeiden dat ze bijna onderdanig was, ik begrijp daar niets van. Bij ons loopt ze als een juffertje door het huis. Misschien komt het door onze beteuterde poezen, maar ik gun hun ook een veilig gevoel. Zojuist jaagde de nieuwe onze oudste poes weer naar boven, daar heeft ze nu dus ook al geen ontzag meer voor. Het voelt niet meer lekker om ze morgen als we gaan werken, weer bij elkaar te laten. We zullen kijken hoe het vanavond gaat....