Ik ben 2 dagen terug bij iemand geweest om naar 2 rode poezen te kijken (zusjes, beide 1 jaar oud).
1 was een ontzettend knuffelkont en kwam gelijk naar me toe.
De ander was iets afwachtender maar gaf toch kopjes tegen mijn schoen en liet zich wel aaien.
Ik had niet verwacht dat ze direct zo dichtbij zouden komen. Ik heb ze dus meegenomen.
Ik heb gelijk hun eigen kattenbak, krabpaal, speeltjes, eten, etensbakjes en reismandje met kussen meegenomen. Hoe meer eigen hoe beter dacht ik.
Ze wilde niet echt in het mandje maar de vorige eigenaar deed ze er in.
Thuis gekomen eerst de kattenbak schoon gemaakt, en gevuld. Deze op de plek neer gezet waar ik hem wilde, en het reismandje er naast gezet. Deurtje open gedaan en kom maar snuffelen dames.
De knuffelkont zat helemaal bang en verschikt achter de koffer en kwam er niet uit. De andere kwam snel naar buiten .. na wat onderzoek in de woonkamer en overal even tegenaan schuren

Maar de andere bleef in de reiskoffer. Mocht haar wel aaien, maar zat stijf van de angst. Dus ik dacht ik laat haar er gewoon in en dan kan ze er zelf uit. De volgende morgen zat ze er nog in. Dus ik heb de bovenkant van de reiskoffer eraf gehaald en toen ging ze eruit, richting slaapkamer.
Daar heeft ze de hele dag gezet. Dus haar daar maar weer weg gehaald (onder het bed) en toen ging ze naar beneden naar de woonkamer. Gelijk onder de trap ........... Ze blijft ERG bang.
De trap is een open trap en eronder is niet echt verstopt zeg maar.
Vanmorgen haar er onder weg gehaald en op schoot genomen .... stijf van de angst. Echt zielig. Toen ging ze naar de keuken, en van de keuken naar de trap en ze ging boven aan de trap liggen, maar ze kan wel de woonkamer inkijken.
Ze ligt daar nu al de hele dag. Ik heb net geprobeerd of ze een brokje wil. Snoepje. Een eigen speeltje. Haar zus ... maar ze blijft maar verschikt liggen.
Hoe kan ik dit nu het best aanpakken? Ze blaast niet, ze is alleen erg bang terwijl ze in haar eigen huis zeg maar juist de meest brutale was.