Kat afscheid laten nemen van andere kat bij sterfte

[Natharneal]

Hey iedereen, ik zit momenteel even met een vraag waar ik ietwat hulp/inbreng bij zou kunnen gebruiken.

Het zit zo, ik heb momenteel 2 katten, waarvan de oudste nu 19 jaar oud is en helaas is hij op het punt dat het echt minder en minder begint te worden waardoor ik dus met een dilemma zit. Ik weet namelijk niet of in het geval van sterfte mijn jongere kat nou wel of niet afscheid moet laten nemen wanneer dat gebeurd en zo ja, dan hoe. Iemand hier ietwat meer ervaring mee?

Ik heb weliswaar al 28 jaren lang constant katten gehad maar helaas was sterfte nooit echt op een manier dat dit ter sprake kwam of er was geen tweede kat. De enige keer dat dit wel voorkwam is dat de andere kat (de nu 19 jaar oude) buiten was en de kans er helemaal niet voor heeft gekregen en een jaar lang op alle plekken van de andere kat sliep en altijd liep te mauwen en zoeken (en dat soms nu na 8 jaar nog doet betreffende het mauwen op die plekken soms).

Ik heb wel gelezen dat in sommige gevallen de overleden kat aan het levende maatje laten zien helpt om dat te voorkomen, maar zoals gezegd hier dus niet eerder mee te maken gehad en zit hier nogal mee.

Groeten, Nath.

[nellebel]

ik heb het wel gedaan. mijn da adviseerde toen om mijn andere kat erbij te laten zijn bij het inslapen.
meestal lees/hoor je dat zodra de kat dan is overleden dat de andere kat weggaat. echter bij ons bleef de levende kat de ander aanduwen en leek niet te snappen dat ze was overleden. ik ben toch heel blij dat zij er toen bij is geweest ondanks dat ze toen vaak is blijven zoeken naar hem.
kwaad kan het nooit en met 19 jaar is hij/zij toch al lange tijd lid van jullie gezin, dus waarom zou je het niet doen.

[castratenkoor]

Ik weet dat er mensen zijn die na het overlijden het lichaam midden in de kamer of b.v. op de bank leggen, zodat de anderen afscheid kunnen nemen. Zelf doe ik dit niet. Wel een paar keer dat de kat spontaan dood neerviel thuis, maar van veel interesse in het lichaam was dan geen sprake.

Het is jouw keuze en het moet voor jou goed voelen.

[Adriana]

hier wisten ze dat het niet goed met MoMo ging en je zag een opmerkelijke toenadering van Enzo (toen 7) naar MoMo (16), terwijl de kleintjes vooral met elkaar bezig waren. dat heeft een paar weken geduurd. Mo is niet thuis ingeslapen en we hebben ervoor gekozen Mo niet meer thuis te brengen, omdat we de indruk hadden dat alle katzels het wisten. Enzo is anderhalve maand van slag geweest, de kleintjes hadden nog geen band met Mo en hadden elkaar.
het lijkt me een moeilijke keuze, ook al omdat je het niet over kan doen.
let wel goed op de achterblijver, die kan door verdriet en gemis helemaal ontregeld raken.

[BloemTetsu]

Onze oude katten waren zusjes en altijd bij elkaar geweest. Toen Kathy* (15 jaar) stierf hebben we haar wel meegenomen en in de kamer gelegd. Ducky* heeft afscheid genomen en de mauw die toen uit haar kwam wil ik eigenlijk nooit meer horen van een kat. Hartverscheurend. Ducky liep vooral langs en om haar heen en ze heeft eventjes geroken. Ducky was dagen van slag en zocht constant onze aandacht en lag apathisch op onze schoot of ernaast. Ducky* was een geen allemansvriend, maar die dagen wel. Ze ging notabene bij een neefje op schoot.

Kathy lag daarvoor aan het infuus bij de da. Ducky moest toevallig ook naar de da voor controle en toen hebben we Ducky wel naar de hokken gebracht. Maar niet eruit gehaald.

Bij het overlijden van Ducky (16 jaar) heb ik haar ook even in de kamer gelegd. Bloem en Ducky waren geen maatjes, maar Bloem had het wel door. De rouw was veel minder.

[BillyJean]

wij hebben Bowie in de kamer gelegd, Fayline heeft er aan gesnuffeld, ging af en toe kijken, maar verder niets. Sterkte!

[Ms Maaike]

Met katten heb ik het nog nooit meegemaakt, maar met andere huisdieren wel. Ik heb het idee dat dieren het wel begrijpen als hun maatje/huisgenoot gestorven is. Eén keer heb ik een konijn in laten slapen bij de dierenarts en het diertje toen niet meer mee naar huis genomen. Het andere konijn heeft maanden lopen zoeken. Bij mijn ratten heb ik het lijfje wel even laten liggen, en alhoewel ik wel merkte dat de achterblijvende rat ongelukkig was heeft ze nooit gezocht.

Maar inderdaad, doe waar je je goed bij voelt.

[Brittenbolletje]

De honden en katten die ik helaas heb moeten laten gaan of bij de da of bij mijn thuis heb ik weer mee naar huis genomen als het bij de DA gebeurde. ging daarna wel beter dan wanneer ik het niet deed.

[Renatevanderveer]

Toen ons kooikerhondje plotseling werd doodgereden hebben we hem in de tuin gelegd, zodat zijn broertje eraan kon ruiken.
Het is hartverscheurend om de reactie van het overgebleven dier te zien.

Ook bij de rottweiler van mijn vriend die vrij recent overleed, waren de andere dieren erbij.
Er is nooit naar de rottweiler gezocht, ze waren immers bij zijn overlijden.

Ik zou het een volgende keer weer doen, omdat ik heb ervaren dat je een hoop gezoek en paniekgevoelens bij het dier kunt voorkomen.

[eveline1982]

Als het even kan dan zou ik de kat erbij laten zijn maar alleen als je thuis je oudje laat inslapen. Zou de andere kat niet mee nemen naar de dierenarts. Het afscheid nemen heeft geen nut, in mijn ogen. Ze zijn dan meer met de enge luchtjes bezig dan met het afscheid. Laatst heb ik mijn jackrussel moeten laten inslapen, dieren hebben hier neus voor lijkt wel. Alle katten bleven voor we naar de da gingen op gepaste afstand en mijn 2 andere honden hadden op hun manier afscheid genomen, toen ik thuis kwam werd er door geen enkel dier (de katten waren al niet bijster gek op me oude grompotje ) gezocht meer naar haar. Ik ben er dus van overtuigt dat als een dier al op sterven ligt de andere dieren dit al ver van te voren weten voor wij de zgn knoop doorhakken!

[Natharneal]

Dank jullie voor de antwoorden en het inzicht, ik ben er weliswaar nog niet helemaal over uit maar hopelijk duurt het toch nog wel net even voordat ik me hier helemaal mee bezig moet houden.

Wat betreft het meenemen naar de dierenarts, Kiba (mijn bengaal / de jongste) heeft nooit moeite gehad om mee naar de dierenarts, zowel aan de lijn of in kooi gaat ze hoe dan ook gewoon rustig me, kijkt rond en heeft er geen hekel aan dus het zou op zich wel kunnen.

[eveline1982]

Als Kiba (nu wel heel nieuwsgierig naar foto's, ben gek op bengalen ) het leuk vind om mee te gaan dan zou dat zeker geen probleem vormen! Hoop ook dat je nog een poosje mag twijfelen en je je kt nog wat langer bij je kan hebben, 19 is trouwens wel een prachtige leeftijd!

[Natharneal]

Hopelijk inderdaad nog een tijdje lang uitstel, maar het is wel merkbaar ondertussen. Scruffie loopt minder goed, heupen worden minder, eergisteravond helemaal niet lopen en beetje vreemd gedrag erbij maar geen aanval gelukkig. Het eten wordt minder en minder en drinken begint ook moeite te kosten en veel hoesten erbij. Daarnaast meer en meer slapen.

Met tegendraads daarbij dat hij daarna wel weer poging doet overal op te komen bij te komen en vooral bij het eten erbij moet zijn en alles in de gaten moet houden. (helaas was dit niet mijn eigen kat vanaf het begin en het schooien viel bij hem nooit af te leren.)

Wat foto betreft:

[Adriana]

eventueel dan wel hele goeie afspraak maken, aparte ruimte en rustig en tijd nemen..
ze weten het erg goed van elkaar en je bengaal 'begrijpt' zo veel meer dan de gemiddelde doorsnee katzel. maar kijk ook wel uit want aziaten zijn heel erg gevoelig.
en je zult er missch rekening mee moeten houden dat hij heel verdrietig en ook eenzaam kan worden.. dus stel dat scruff geen kwaliteit van leven meer heeft en hij is ingeslapen dan heb jijzelf erg veel verdriet maar jouw bengaal zeker weten ook...!
en dat kan zich uiten tot en met niet meer willen eten.. wildplassen, verstoppen...
denk dat je je daar ook heel grondig op moet voorbereiden..

zou je er een maatje voor hem bij gaan zoeken? en missch zelfs daar nu al mee beginnen..
wild idee en missch overvalt het je maar ik denk dat bengaal in het rouwproces en erna ook onderdeel is van de hopelijk nog heel lang uit te stellen verandering..

[Robijn]

Waarom gedragen katten zich na het overlijden van hun kattenmaatje zich vaak heeeeel erg aanhankelijk naar hun baasjes toe?

Ik ken ook een aantal verhalen van kennissen waarbij de kat die overbleef, die, voordat het kattenmaatje overleed, best wel een nors/chagerijnig karakter hadden, juist helemaal opbloeiden na het overlijden van het kattenmaatje!! Dat kan dus ook..