Mijn kater Stitch is herstellende van een blaasgruisverstopping 3/4 weken geleden. Catheter gehad, na 24 uur eruit, 2x leeg moeten drukken, weer catheter voor 3 dagen gehad, en nu plast hij gelukkig weer normaal
Hij eet prima, eigenlijk wil hij alleen maar eten, omdat hij nu moet wennen aan 4 porties blaasgruisoplossend voer. Ook speelt hij met mijn partner en knort en spint als hij bij hem mag liggen. Alleen...Stitch vindt mij niet leuk meer
Het lijkt wel of hij boos op me is, dat ik zo vaak op hem gelet heb, en de beslissing heb genomen hem naar de dierenarts te brengen. Klopt dat ik een overbezorgde kattenmams was de afgelopen tijd, maar ben dan ook dusdanig geschrokken van alles. Stitch was altijd knuffelig. Spinnen als je hem aanhaalde, ging er dan ook lekker voor liggen, maar nu ontwijkt hij me, of kijkt me alleen boos aan. Hij komt alleen naar me toe als ik naar de keuken ga, want meneer wil eten, hij gaat ineens achter zijn zus aan, terwijl hij daarvoor bang voor haar was. Als ik hem onder zijn kinnetje kroel dan drukt hij zijn koppie niet meer tegen mijn hand, hij draait zijn koppie weg. Als mijn partner hem op zijn schouder legt, drukt hij gewoon zijn koppie in zijn nek
Hij ligt 's avonds wel aan mijn voeten op bed, maar met mij knuffelen ho maar.Is dit nog bijkomen van alle stress/trauma voor hem? Trekt het bij, of heb ik het nu altijd voor hem verpest? Word er eigenlijk best verdrietig van. Van het gruis lijkt hij geen last meer te hebben. Ik heb watjes met valeriaan her en der gelegd om hem wat rustiger te krijgen.
Zit te denken aan feliway, of Zylkene, maar als dit voorbij kan gaan dan het liefst zonder medicijnen.
Alvast bedankt.
