Pluisje, verhoogde nierwaardes

[amor]

Ik wil je veel sterkte wensen met het verlies van Fellini.

[Cerna]

Ik heb er geen woorden voor: weer zo'n jonge kat gestorven aan deze rotziekte. En ik had ook hoop dat we haar er misschien doorheen zouden kunnen trekken. Maar helaas.

Ik wens je heel veel sterkte!

[yakk]

Bedankt allemaal!! Inderdaad rotziekte
Zal lang duren voor ik dit te boven ben.
Vandaag wordt ze gecremeerd en dan kan het rouwproces pas echt beginnen.

[Renatevanderveer]

Heel veel sterkte met dit verlies, verschrikkelijk dit..

[BloemTetsu]

Heel veel sterkte met het verlies van Fellini.

[Ms Maaike]

Wat vreselijk... Gelukkig heb je alles gedaan wat je kon doen, maar daardoor komt het verlies niet minder hard aan (misschien zelfs juist integendeel). Heel veel sterkte gewenst!

[Anne87]

Wat erg... Heel erg veel sterkte met je verlies.

[Pisces2202]

Ik weet dat de laatste berichten geheel verdrietig zijn, daarom heb ik een nieuw topic geopend, maar wil mijn verhaal hier ook even neerzetten.

In een eerdere post typte ik over mijn kater Stitch die vorige week met spoed naar de DA is gebracht met een verstopte plasbuis. Nu een week verder, met ab, pijnstiller en blaasontspanner is meneer aardig weer het heertje...gelukkig gaat hij weer de goede kant op, maar het heeft er flink ingehakt.

Nu hebben we naast Stitch een poezenmadam met licht nierfalen. Dit had ze al toen we haar uit het asiel haalden, 1,5 jaar geleden. Ze wordt in mei 3. Michiko is als zwervertje binnengebracht, had veel te vroeg een nestje geworpen waarbij alle kittens overleden zijn Het asiel denkt dat het nierfaalprobleem door het zwerven is ontstaan. Het heeft ons er niet van weerhouden om haar een lekker plekje bij ons te geven Sindsdien doet ze het supergoed. Ze weegt nu 3,2 kilo. Vanuit het asiel kregen we Hills mee, maar daar deed ze het niet goed op dus zijn we over op Consult n+h en beaphar nier.

In 2008 heb ik mijn lievelingskat Piet moeten laten inslapen door nierfalen. Binnen 4 weken was hij op. Hij was pas 6. Onderhuidse infusen, dwangvoeren, alles is de revue gepasseerd en ik was kapot van zijn heengaan.

Zoals ik al aangaf doet Michi het super, ze eet goed, drinkt goed, gaat naar buiten als ze zin heeft, heeft als de zon schijnt haar gekke 5 minuten buiten, springt rent en huppelt, en komt af en toe met muizen terug. is nooit een echte knuffel geweest, maar komt die vanzelf halen als ze er zin in heeft. De dierenarts heeft tijdens het opensnijden van een abces nog haar niertjes gevoeld, en ze zei dat ze wat kleiner waren maar glad aanvoelden.

Nu het gedoe met Stitch deze week denk ik ook vaker aan haar. Ik weet dat nierfalen niet te genezen is, en ze lijkt stabiel, maar hoever wil ik met haar gaan mocht ze inderdaad sterk achteruit gaan? Wil ik net zover bij haar gaan als met Piet terwijl ik weet dat het uitstellen van het onvermijdelijke is, de daarbij behorende kosten, die we nu gewoonweg even niet hebben (al zou ik mijn laatste centen aan mijn kattenkinderen geven). We wilden haar vanuit het asiel gewoon een goed thuis geven. Veel mensen waren geïnteresseerd in haar, maar bij het horen van haar niertjes haakten ze toch af, terwijl het een onwijze schat is

Het is nog niet aan de orde, maar waarschijnlijk wel het toekomstbeeld. Ik voel me schuldig als ik eraan denk dat ik ook mijn grenzen heb, en haar niet zo'n lijdensweg wil laten ondergaan als Piet. Als ik er nu al aan denk breekt mijn hart. Toch kan ik me ook vinden in mijn "trots" dat we haar toch een heerlijk thuis hebben gegeven voor zolang het duurde mocht het fout gaan.

Ben ik nu echt zo'n slechte kattenmams?

[Adriana]

blijf gerust bij Pluis schrijven, dan hebben we alle nierkatzels bij elkaar en dat denkt wat makkelijker mee..
heb je haar nierwaardes van het laatste bloedonderzoek en welke fase zit ze?

als het ooit acuut nierfalen was dan kan het bijtrekken en dat is niet voortschrijdend.
in tegenstelling tot chronisch nierfalen dat meestal op wat oudere leeftijd optreedt.
dus het zou kunnen zijn dat je haar met nierdieet en wat medicatie nog heel erg lang een goed thuis en warm mandje kunt bieden. maar ik kan me voorstellen dat na het overlijden van Piet de schrik er nog goed in zit..

[Cerna]

Die laatste vraag ga ik niet voor je beantwoorden want ik denk dat iedereen zijn eigen grenzen stelt. Wel kan ik aangeven hoe ik er zelf, met 2 nierpatiënten, mee omga.

Onze oudste kat, Cochi, heeft zo'n 6 jaar chronisch nierfalen. Heel langzaam gaan zijn nieren met het voortschrijden van zijn leeftijd, verder achteruit. Dat hij nog zo oud is geworden, is voor mij een wonder. Cochi krijgt 2,5 mg Fortekor en deels nierdieet (Beaphar en Integra) en deels Gourmet met ipakitine. Nierdieet van de dierenarts lust hij niet. Verder doe ik dagelijks 's ochtends 10 druppeltjes Urémyl door zijn eten.
Zover ga ik met hem. Wanneer hij niet meer wil eten, zal ik hem niet dwangvoeren en geen infusen laten geven, maar dan zal ik hem in laten slapen.

Noa is een ander verhaal. En ik zal je uitleggen waarom ik haar anders benader dan Cochi: Noa was net 3 toen ze nierfalen kreeg, Cochi 12. En dat is voor mij een criterium.
Wanneer een kat, en dat geldt dus ook voor jouw kat, nog zo jong is, zal ik alles uit de kast trekken om ze in leven te houden. En natuurlijk weet ik dat nierfalen ongeneeslijk is, maar wanneer ik 2,5 jaar geleden niet alles uit de kast had getrokken - terwijl ik het advies kreeg om haar in te laten slapen omdat er werkelijk niets meer aan te doen was (creatinine 495) - dan had ze nu niet meer geleefd. Op dat moment wist ik niet of het zin had, maar ik wilde zo'n jong dier niet zomaar laten gaan.
En wanneer er nu opeens een omslag zal komen, zal ik weer hetzelfde handelen. Misschien voor niks, maar dat weet ik niet vantevoren. Dus weer opname met onderhuids infuus.

Noa is niet de enige kat op het forum (geweest) die opgegeven was, en het nu toch weer zo goed doet. Ze is helaas een uitzondering, maar ook dat weet je niet vantevoren.
In december 2010 was er iemand op het forum wiens kat een creat had van meer dan 1200. Ik heb haar gesmeekt om de kat nog een kans te geven want ook zij was pas 3. Op de tafel bij de dierenarts besloot ze dat ze de kat toch niet wilde laten inslapen en voor zover ik weet - ze is al een tijd niet meer op het forum geweest - gaat het nog steeds goed met Misty. En zo zijn er meer katten geweest.

Ik vind dus dat je Michi, mocht het wel aan de orde zijn, ook die kans moet geven. En wanneer er financiële belemmeringen zijn, zou je vanaf vandaag maandelijks alvast wat geld voor haar apart kunnen leggen. Ze is nog te jong om opgegeven te worden.
Maar fijn dat het zo goed met haar gaat.

Heb je recentelijk nog bloed laten prikken? Bij Noa heb ik in het eerste jaar elke 3 maanden bloed laten controleren en daarna jaarlijks. Gewoon omdat ik wil weten hoe het binnenin met haar gaat. Helaas zakken haar waardes maar heel langzaam (sept. 2011 creat van 317 en juli 2012 creat van 306) en daarom twijfel ik of ik het dit jaar nog een keer zal laten doen. Het is steeds zo'n teleurstelling omdat je verder niets aan haar merkt.
Bij Cochi laat ik geen bloed meer prikken; het is te belastend voor hem.

[lunetuesday]

Hallo allemaal,

Na heel lange tijd weer eens een update van mij. Acht maanden geleden kwam ik op dit forum, net nadat ik een verpletterende diagnose te horen kreeg van mijn dierenarts. Mijn meisje Kyra, toen nog net geen 4 jaar oud, had nierfalen. En niet te zuinig ook; haar creatinine bedroeg 1200, en haar ureum was hoger dan 46. Dat zeg ik op die manier, omdat 46 het hoogste was wat ze konden meten, en Kyra zat daar nog boven. Hoe ver erboven, weten we dus niet.

Op aanraden van de mensen hier (thanks allemaal, nogmaals) hebben mijn verloofde en ik toen besloten de behandeling door te zetten. Onze dierenarts geloofde er niet meer in, die had ons al een euthanasie-advies gegeven. Maar dat wilden wij niet. Zo ziek als ze was, sjeesde ons meisje nog steeds door het huis. Ze at ook nog, en beet d'r zus nog in haar nek. Ze wilde nog zo ontzettend graag. Van die beslissing hebben we tot op de dag van vandaag geen spijt: against all odds kwam ze erbovenop. Ze heeft een midweek aan het infuus gelegen in de kliniek, en haar waarden daalden. De dierenarts vertelde ons dat dat wel zou veranderen op het moment dat ze van het infuus af zou gaan, dan zouden de waarden weer de lucht in schieten en moesten we alsnog afscheid van haar nemen.

Maar nee hoor, weer liet ons meisje de boel versteld staan. Haar waarden stabiliseerden niet, ze verslechterden ook niet. Ze werden gewoon normaal. Ze daalden nog verder. Zo was ons meisje, sterk als een os.

Waarom ik dan toch deze update schrijf? Vorige week zondag (niet afgelopen zondag, maar die ervoor) is ons meisje overleden. Ja, echt. Ze is er niet meer. Ze ging in januari steeds achteruit. Heel langzaam, heel subtiel, maar het gebeurde. De vrijdag voor haar overlijden brachten we haar naar de dierenkliniek ter overleg. Haar bloed werd weer afgenomen, en het was weer mis. De waarden waren 340 en 20. Niet goed, maar laaaaaaang niet zo slecht als dat ze zijn geweest. Alledrie (de dierenarts, mijn verloofde en ik) hadden we zoiets van: 'Dat doen we wel even. Ze gaat gewoon weer aan het infuus en ze wordt gewoon fijn oud.'

Het heeft niet zo mogen zijn: zondagochtend (terwijl ik in de kerk zat) kreeg ik een telefoontje van de dierenkliniek, dat ons meisje het opgegeven had.

Waaraan ze precies is overleden, zullen we nooit weten: we hebben geen autopsie laten doen. Ten eerste krijg je je kat daar toch niet mee terug, ten tweede kun je je kat dan niet meer zien om er afscheid van te nemen (omdat ze het hele lichaampje kapot snijden), en ten derde kost het een hoop geld. De dierenarts denkt dat het iets van een hartaanvalletje was. Kyra's hart was niet zwak, maar, zo legde hij uit, door die kapotte nieren stromen er enorm veel giftige stoffen door het lijfje, die de overige organen ook verwoesten. Ook had Kyra doordat haar nieren zo kapot waren, een bepaalde vorm van ernstige bloedarmoede. Haar hart heeft dus keihard moeten werken om het beetje zuurstof wat haar bloed nog bevatte, door haar lichaampje te pompen. Niet dat je het eraan afzag hoor, ze sjeesde door het huis alsof ze een kitten van 16 weken was. Want zo was ze nou eenmaal.

Achteraf gezien had ik trouwens wel beter moeten weten: de dag na haar opname, zaterdag, pleegde ik telefonisch overleg met de kliniek. Toen werd mij medegedeeld dat ze niet goed at (dat weet ik aan haar ureum, dan worden ze misselijk en eten ze slecht). Daar was dus niks geks aan. Maar er werd me ook verteld dat ze angstig was. En daar had een belletje moeten gaan rinkelen: ons meisje was niet angstig. Ze was nooit angstig. Haar bijnaam was verdorie 'de Slet', omdat ze met iedereen (ook wildvreemden) vree. Maar ja, je staat er niet verder bij stil.

We hebben absoluut geen spijt dat we haar vorig jaar zomer niet hebben laten euthanaseren. We hebben door dat ene infuus nog acht fantastische maanden met haar gehad, wat we een zegen vinden. Ook voelen we ons gezegend dat uitgerekend WIJ voor haar hebben mogen zorgen. Ze was een ster, one of a kind en absoluut bijna menselijk. Altijd kroelen, altijd kletsen en zich ook overal tegenaan bemoeien. Zo was ze, onze piepgriet.

De maandag na haar overlijden hebben we haar opgehaald en haar naar het dierencrematorium te Breskens gebracht. Ze staat nu in een urntje in de woonkamer, gewoon waar ze thuishoort. Het is stil in huis, heel stil, en het gat in ons hart is overweldigend groot. Soms krijg je een paar pootafdrukjes op je hart gezet, die nooit meer weg zullen gaan.

Dag mooi meisje, catch ya on the flipside.......

[Cerna]

Dat is een mooi eerbetoon aan lieve Kyra, Marjolein.

En zoals ik ook al in mijn e-mail aan jou schreef: dit had ik totaal niet verwacht. Kyra zou gewoon een oude poes worden. Met nieren die wat kwetsbaar waren, maar die zich weer hersteld hadden en die dankzij jouw goede zorg, nog jaren mee zouden kunnen.
Maar het is een sluipmoordenaar die toeslaat op een moment dat je het totaal niet verwacht.

Bij zulke berichten wordt ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat ook Noa dit kan overkomen. Gelukkig kan ik het na een tijdje weer van me af zetten, anders werd ik gek.

Nogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel ook van Cochi, Cerná, Amber, Noa en Milka!

[Adriana]

wens je veel sterkte met dit verdrietige verlies maar lees ook grote dankbaarheid voor die extra tijd die ze erbij heeft gekregen en waar jullie nog zo van en met haar hebben genoten. je had niet beter voor haar kunnen zorgen!

[Adriana]

.
Gister kreeg ik de uitslag door van het bloedonderzoek van mijn 3 katten.
Daarvan was twee van de drie met een hoog kreatine.
Duveltje (siamees) heeft 193 kreatine en ureum is 13,3.
Selina (oosterse korthaar) heeft 164 kreatine en ureum is 11.
Over twee weken worden hun gebit gereinigd en eventueel kiezen verwijderd.
Ik had dus vooraf een bloedonderzoek gedaan i.v.m. de narcose gehalte te bepalen.
Vervolgens is dus de kreatine waardes naar boven gekomen.
Mijn dierenarts adviseerd om ze op nierdieet te zetten.
Het vervelende is ik 6 katten heb. Waarvan 4 gezond.

Ze krijgen nu Taste of the Wild en Acana Wildpraire. Beide voer wat graanvrij is.
Vorig jaar volgde ik de adviezen van de dierenarts op voor mijn Gizmo. Helaas zonder resultaat.
Ik wil dat mijn katten gelukkig zijn en niet ongelukkig door de speciale nierdieet voer van de dierenarts.
Maak ik de juiste beslissing? Beiden zijn levendig en eten en drinken en spelen. Wel is zo dat Duveltje meer slaapt.

Graag hoor ik wat jullie adviezen zijn.
Kan het zijn dat de kreatine hoog is vanwege hun slechte gebit?

taste of the wild en acana hebben veel en veel te hoge eiwitwaardes.. > 40%..!!
dus onmiddellijk stoppen en natvoer geven als je de creatinine waarde naar beneden wilt proberen te krijgen. en daar zou ik niet al te lang mee wachten en je andere katzels kunnen deels gewoon mee-eten. aziaten zijn gevoelig op de nieren en mijn ervaring is dat ze het slecht doen op voer met hoge eiwitgehaltes..

slechte gebitten en ontstekingen zijn slecht voor de nieren en kunnen beginnend nierfalen verergeren. dus dat is dubbele aanslag op de nieren..

nierdieet is het juiste advies van je dierenarts. er zijn heel veel smaken en soorten, er staat een overzicht in het topic 'nierfaalkatten' en daar kun je ook veel meer lezen over de verzorging van nierfaalkatzels.
http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... 80&start=0
je zou kunnen kijken naar de kuipjes van beaphar nierdieet en bij de brokjes naar Happy Cat nierdieet, dat kunnen ze allemaal eten. het is alleen een pietseltje duurder..

soms zijn de berichten over graanvrij op het forum vrij stellig en wordt dat als hoogste goed gepredikt. ik ben daar niet zo van.. tarwevrij heel graag, zeker ook ivm risico's op blaasgruis maar mijn ervaring en ook het recent op het forum geplaatste onderzoek laat zien dat katzels in hun voeding een bepaald percentage al dan niet voorbewerkte granen (mais/gerst/rijst e.d.) nodig hebben. en daar zelf ook voor kiezen..!

drinken ze voldoende/plassen ze voldoende? anders zou je meer waterbakken kunnen zetten en die om+om verschonen, niet allemaal tegelijk op dezelfde dag.

enne, zoals je weet zijn wij geen dierenarts en zien de dieren ook niet. het enige wat we proberen te doen is meedenken en ervaringsinformatie geven..

ik heb je bericht zelf naar Pluis gehaald.. omdat de ervaring leert dat als er in Pluis gepost wordt je meer meedenkers en meer info/tips krijgt

[Chiquita98]

Bedankt voor het linkje Adriana. Ik moet er toch ook aan geloven om me meer te gaan verdiepen in het nierdieet. Ik heb bewust niet in Pluisje geschreven maar moet dat misschien wel gaan doen. Is inderdaad makkelijker en overzichtelijker. Maar het stomme is dat als ik in dit topic ga schrijven is het ineens zo confronterend. Was/ben er nog niet aan toe.