Ik heb al vaker op dit forum mee zitten lezen als ik met een simpel probleempje zat, maar nu zit ik echt met een groot probleem dus besloot ik me maar eens aan te melden! Daarnaast lijkt me dat ook heel erg gezellig!
Het is een vrij lang verhaal, ik zal maar gewoon bij het begin beginnen.
Bijna drie maanden geleden hadden ik en mijn vriend eindelijk een kitten gevonden die perfect bij ons leek te passen. Zij, Pleuntje, was samen met drie andere kittens gevonden op straat en daarna in een pleeggezin opgenomen. Toen we haar op kwamen halen zat er de hele tijd een lief klein zwart drolletje naar ons te staren vanuit een hoekje. Een van de andere kittens die gered was, Loesje. Met Pleuntje klikte het perfect en we hebben nog even getwijfeld of we lieve Loesje ook mee zouden nemen, maar we besloten toch te beginnen met één kitten.
Met Pleuntje is alles perfect gegaan, met uitzondering van wat kapotte meubels en wat nachtelijk gemiauw geen problemen gehad. Het is echt een ontzettend lieve, sociale kitten die bij iedereen op schoot springt zonder problemen. We houden haar binnen omdat we in een erg drukken buurt wonen en we dat gevaarlijk vinden. Maar we merkten wel dat ze zich begon te vervelen. Ze werd érg druk en begon echt aandacht op te eisen. Bij toeval belde het pleeggezin waar we haar vandaan hebben op dat ze Loesje nog hadden en of we, aangezien zij en Pleuntje speelkameraadjes waren, misschien interesse hadden. Na kort overleg hebben we besloten Loesje ook te gaan halen!
Nu is het wel zo dat Pleuntje vanaf het begin af aan een speelse poes was en totaal niet bang was. Loesje daarentegen was toen ze net gered was best wel bang. Ze was nu alleen helemaal bijgedraaid, liet zich graag aaien en oppakken en kwam 's avonds graag op schoot liggen en lekker kroelen. Helaas is ze sinds ze bij ons is weer helemaal teruggevallen. Ik denk zelfs dat het nog erger is als eerst.
We hebben haar gistermiddag opgehaald. Toen we thuiskwamen hebben we het kooitje in het midden van de kamer gezet, het deurtje open gedaan en even afgewacht. Het duurde een half uur voordat mevrouw überhaupt het kooitje uit durfde. Pleuntje herkende haar niet denken we want die was een beetje bang voor Loesje en bleef wat uit de buurt. Eerst liep Loesje wat rustig rond, op ontdekkingstocht dachten we, maar al gauw kroop ze onder het schot weg en bleef ze daar zitten. We hebben haar daar even laten zitten, maar omdat het daar heel erg benauwd en warm is heb ik uiteindelijk toch besloten haar eruit te halen. Opvallend genoeg liet ze zich gewoon oppakken en aaien en bromde ze zelfs een beetje. Toen hebben we haar op een kussentje neergelegd en daar heeft ze best lang gezeten.
Pleuntje deed alleen helemaal niet aardig, die zat maar de grommen en blies zelfs een paar keer. Dat gedrag kennen we niet van haar. We hebben Pleuntje maar veel afgeleid door veel te spelen en te doen.
Na een tijdje kroop Loesje op het bureau en heeft daar een tijdje gelegen terwijl mijn vriend achter de computer zat. Ze keek wel angstig en lag ook heel erg stil. We hebben haar eten en drinken aangeboden, maar ze wilde niks. Ze leek eigenlijk niet eens te reageren op wat Pleuntje allemaal deed.
Wij wonen op een boven verdieping dus we hebben aan beide kanten van de woonkamer een schuin dak. Daar ligt een boekenkast op zijn kant tegenaan. Waar Loesje, je raadt het al, tegen het einde van de avond achter kroop en niet meer achter vandaan is gekomen. We hebben het maar even zo gelaten en haar de tijd gegund en zijn gaan slapen. Vanmorgen lag ze daar nog steeds, we weten niet of ze gegeten of gedronken heeft want dat kan ook Pleuntje zijn geweest.
Loesje was helemaal koud dus we hebben haar er weer achteruit gehaald, wat ze ook zonder moeite toe liet en geprobeerd te zorgen dat ze niet meer achter de boekenkast kon. Toen is ze heel eventjes door de kamer gelopen, heeft zelfs heel even op de vensterbank gezeten. Pleuntje deed weer wat grommen en blazen, maar daar keek ze nog niet eens naar. Juist toen Pleuntje ophield kroop ze weer snel achter de boekenkast. We konden het niet verder dicht maken dus helaas..
We hebben haar nog eten aangeboden, maar weer wilde ze niets. We hebben het eten en drinken, een mandje en de kattenbak nu ongeveer een meter van de boekenkast vandaan gezet in de hoop dat ze die afstand nog wel durft te overbruggen, maar ze ligt nog steeds in het verste hoekje van de kamer verstopt. Ze zit ons wel steeds aan te kijken, maar verroert geen vin.
Verder hebben we haar de hele dag met rust gelaten, maar ik begin me nu toch echt zorgen te maken... Weet iemand wat we moeten doen?
De een zegt het eten bij haar zetten, de ander zegt juist dat je dan haar wegkruipen ontmoedigt. Hetzelfde zeggen ze over haar mandje. De een zegt juist wel blijven praten en aaien (want daar kruipt ze niet voor weg), de ander zegt juist dat je haar compleet moet negeren.
Helaas kunnen we Pleuntje niet in een andere kamer doen omdat ze ivm mijn gezondheid absoluut niet op de slaapkamer mag komen. En de badkamer is echt klein, dan sloopt ze alles. Ik zou het eventueel nog wel aan kunnen om Pleuntje in ieder geval vannacht op de slaapkamer te doen (en dan wat extra medicijnen te nemen), maar dan zitten we wel met het probleem dat we maar een kattenbak hebben. Ik weet niet of Pleuntje een hele nacht zonder kattenbak kan?
Volgens de dierenarts was Loesje trouwens wel compleet gezond. Loesje is nu 7 maanden en Pleuntje 6.
Nou, een heel verhaal, maar dan weten jullie ook alles.
Kom maar op met die tips en/of commentaar!
