Het is heel normaal dat de katten elke keer na gescheiden te zijn, weer moeten wennen aan elkaar en dat je weer een stap achteruit bent.
Vandaar dat we aanraden zo weinig mogelijk te scheiden. Je maakt het hen gewoon heel erg moeilijk door dat te doen.
Dat zie je zelf ook.
Het ging zo goed, je haalt ze uit elkaar en van het eerst teken dat ze weer wat moeten aftasten, haal je ze helemaal uit elkaar.
Gelukkig moet je niet helemaal opnieuw beginnen, maar weet wel dat het nu weer wat meer tijd gaat vragen om elkaar te vertrouwen.
Bovendien gaan ze nu de ander linken aan iets negatiefs, nl: vrouwtje wordt nerveus (dat voelen ze ontzettend aan!) en we worden opgesloten. Je doet het om goed te doen, maar je maakt het hen zo moeilijk om elkaar gewoon te leren kennen.
Leren kennen kan je toch echt enkel maar door samen te zijn, niet door verhaaltjes over elkaar te vertellen.
Je maakt je te druk over hun kattentaal. Een hoge rug is niet meteen aggressie. Dat is gewoon hun manier om te zeggen dat ze op hun hoede zijn. Heel normaal nadat ze uit elkaar geweest zijn of nadat een negatieve ervaring opgetreden is. Jouw nervositeit kan al voldoende zijn om hen op hun hoede te laten zijn, zelfs als ze dat uit zichzelf tegenover elkaar niet zouden zijn. Ze denken dan: vrouwtje is nerveus, er is iets gevaarlijks. Wat zou dat zijn? Het moet wel die kat daar zijn, die is vast gevaarlijk, zal ik maar voorzichtig zijn.
Begrijp je?
Katten communiceren nu eenmaal door blaasjes, lichaamstaal enz... Blazen is ook niet aggressief, dat is gewoon: blijf uit mijn buurt. Dat kan aggressief worden natuurlijk, maar het is eigenlijk in eerste instantie onzekerheid. Dus niets om je in eerste instantie druk over te maken.
Het gaat echt goed komen, maar je moet het los laten, proberen ontspannen en hen gewoon samen laten. Schiet niet van de minste blaas of piep in de stress, het is gewoon heel normaal dat ze nog moeten wennen en elkaar leren kennen.
Hoe sneller je dat beseft, hoe sneller het goed zal gaan. Je hebt al gezien dat het erin zit, dus heb daar vertrouwen in.
Je moet echt vermijden hen steeds negatieve ervaringen met elkaar te laten opdoen door steeds in de stress te schieten en hen te gaan scheiden.
Ook later, als ze al vriendjes zijn, zullen er momenten zijn dat ze eens ruzie hebben, of even van iets schrikken en een hoge rug tegen elkaar opzetten.
Dat waait gewoon over, ze komen er zelf wel achter dat er niets aan de hand is, als je zelf rustig blijft.
Dat is als bij vuurwerk: als ze schrikken, moet je zelf rustig blijven, want als je ze gaat troosten zijn ze zeker dat er wat mis is. Als je gewoon normaal doet, gaan ze misschien denken dat het allemaal wel meevalt. Misschien he, hangt van kat tot kat af en de invloed van de andere katten in huis.
Dus blijf rustig, doe zo gewoon moeilijk en laat er hen zelf uitkomen. Laat hen zelf het vertrouwen terugwinnen, dat moeten ze toch zelf doen, dat kan je niet in hun plaats doen. En dat gebeurt echt wel, wees gerust.
Je moet hen zelf vriendjes laten worden, niet proberen dat voor hen te regelen.
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)
Met kleine kittens is hij wel voorzichtig, was hij vroeger ook met Luis. Maar nu is Luis groter en sterker dan hij, dus ja...doet hij maar door he.