Help! Gizmo is ziek!

[castratenkoor]

Sterkte met dit verlies en de enorme leegte die hij achterlaat!

[nellebel]

jeanette wat een mooi verhaal over gizmo, jullie waren een topduo en wat heb je goed voor hem gezorgd. heel veel sterkte. lieve gizmo wat was je een vechtertje zeg. het was toen nog niet je tijd, nu wel, hoe oneerlijk ook. nu heb je geen pijn meer. rust zacht lieve kerel, je was een inspiratie voor velen hier.

[BillyJean]

ach Jeannette. wat verdrietig is dit en wat heb je het prachtig verwoord in je gedicht. Heel veel sterke, het was een bijzondere kat en dat was ie!!!

[kansarmedieren]

Gewelidige foto van Gizmo wat een ontzettende mooie en lieve kat was het toch. Het doet elke keer zo'n pijn als je afscheid moet nemen maar als het goed is geweest is het het mooiste wat je kan doen voor je maatje. Dat is houden van...heel veel sterkte.

[BloemTetsu]

Heel veel sterkte met het verlies van Gizmo.

[DaVinci]

Dank jullie wel allemaal voor de lieve berichtjes...

Ik ga kapot van verdriet... Ik heb het gevoel of iemand mijn hart uit mijn borstkas heeft gerukt, het doet zoveel pijn. Ik kan alleen maar huilen en voel me echt heel erg slecht. Zo intens verdrietig... Het lijkt wel of er samen met Gizmo een stukje van mezelf is gestorven. Een onbreekbare band die is verbroken...

Ik zal later nog vertellen wat er is gebeurd, ik krijg het nu even niet voor elkaar.

Ik ben eigenlijk op zoek naar iemand die een gedenkknuffel van katten maakt, die overeenkomt met hoe Gizmo er uit zag. Dus niet zomaar van een stukje stof, maar dat het echt lijkt. Niet levensecht, maar meer gelijkend.

Als iemand nog andere ideeën heeft om het verlies wat draaglijker te maken, ik hoor het graag.

Mijn hemel, wat mis ik mijn ventje verschrikkelijk!!!

[Jessica2802]

, heel veel sterkte.

[Adriana]

Ik ben eigenlijk op zoek naar iemand die een gedenkknuffel van katten maakt, die overeenkomt met hoe Gizmo er uit zag. Dus niet zomaar van een stukje stof, maar dat het echt lijkt. Niet levensecht, maar meer gelijkend.

heb even voor je zitten zoeken naar mini me's gebreid en gevilt, is dat missch iets?
en de betr forumleden kunnen je wel vertellen hoe en waar en zo..

van sifra

"Is dit mijn Mini Me? D'r klopt niets van, zulke grote oren heb ik niet en hij stinkt naar schaap."
(Het baasje heeft zich op het naaldvilten gestort.)

van nellebel

de mini me's van nellie en flippie

en in het album van jennifer van bijvoorbeeld haar Jagger

http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... start=1365

[pearlsofpassion]

Heel veel sterkte gewenst!

Ik zit ook met de tranen in mijn ogen.
Gizmo was inderdaad een speciale kat, en je hebt werkelijk alles gedaan om hem te laten leven. Ik weet eerlijk niet of ik zo ver gegaan was, maar het bleek achteraf zeker de juiste keuze.
Zijn verhaal kan ook zeker andere mensen helpen om de moed niet op te geven en ervoor te gaan.

Het spijt me zo vreselijk voor je, en voor Gizmo. Ik ben wel blij dat hij in je armen heeft kunnen sterven.
Ik kan me nog niet voorstellen hoeveel pijn het moet doen. Ik weet wel dat het jaren duurt voor het slijt en dat je het nooit vergeet, maar wat het doet om een kat te verliezen waar je zovele jaren mee samengeleefd hebt en zoveel mee meegemaakt hebt, dat kan ik me niet voorstellen.

Ontzettend veel sterkte gewenst!

[DaVinci]

Dank jullie wel, wat een lieve meelevende berichten! Het verzacht de pijn een heel klein beetje...

Ik kreeg via pb een tip van Wendy; een ploesiepoesie. Helaas is de website gesloten... Heb wel een mailtje gestuurd, hopelijk krijg ik antwoord. Een mooi alternatief vind ik het eerste plaatje van het vilten katje dat Adriana plaatste. En ik heb ook contact met iemand in de buurt die van kleding herinneringsknuffels maakt. Zij gaat voor me uitzoeken of ze een knuffel kan maken die een beetje op Gizmo lijkt. En ondertussen heb ik een knuffel van de dikke rode kater van Jan, Jans en de kinderen in een doos gevonden. Daar zit ik 's avonds mee op de bank en neem ik 's nachts mee in bed. Klinkt misschien raar, maar het geeft troost en vult een klein beetje de grote leegte die Gizmo achterliet.

Dit antwoordde ik net aan Wendy en ik vind het zo mooi dat ik het ook met jullie wil delen:
Ik had een hele sterke band met Gizmo, al voor hij ziek werd. Vanaf het moment dat hij in mijn leven kwam deelden we iets bijzonders. We konden in elkaars ziel kijken heb ik het gevoel. Als we elkaar aankeken voelden ik altijd de "klik" en die beantwoordde hij dan met een 'prrrt' en kneep zijn oogjes samen. Of hij zeggen wilde: ik voel het ook. En dat maakt ook dat ik hem zo vreselijk mis...

[Adriana]

misschien een mooi in memoriam maken voor Gizmo hier op het forum..
met prachtige foto's hoe hij was en hoe wezenlijk hij voor je was.
kan me heel goed voorstellen dat je Gizmo in een bepaalde vorm nog bij je wilt hebben en zelfs als het een heel klein beetje troost geeft, dan is het al belangrijk

[DaVinci]

Dank je wel Adriana... Als ik daar aan toe ben, ga ik inderdaad een mooi in memoriam maken. De pijn is nu nog te scherp en het gemis te groot...

[Femmel]

Jeetje Jeanette, zo snel en zo onverwacht nog afscheid moeten nemen van Gizmo. 's Morgens nog enige hoop hebben en 's middags alle hoop vervlogen...

Ik vind het vreselijk voor je. Ik snap helaas heel goed waar je momenteel doorheen gaat, heb zelf op 28 augustus afscheid moeten nemen van onze Solo*, na bijna een jaar knokken en leven tussen hoop en vrees. Ik voel me geamputeerd, anders kan ik het niet noemen.

De laatste handdoek waar hij nog veel op lag heb ik lang niet uitgewassen, pas toen zijn geur er uit verdwenen was kon ik het over mijn hart verkrijgen. Er langs lopen en even mijn neus in de handdoek duwen en hem weer even dichtbij wanen.

De pluizen uit de droger halen en beseffen dat daar nog haren van Solo* in moesten zitten...pffff... 's Morgens een half uur later wakker schrikken omdat Solo* nog geen eten heeft gehad, maar nee, dat hoeft niet meer.

Het slijt, de hele scherpe kantjes gaan er af, of de wond zich ooit helemaal zal sluiten weet ik niet. Het 1e moment dat ik hem zag is hij onder mijn velletje, direkt mijn hart in gekropen en daar kan niemand aan hem komen.

Maar wat ben ik dankbaar, dankbaar dat ik voor hem mocht zorgen. Veel te kort in mijn beleving, maar lang genoeg om een wereld van verschil te maken. En trots ben ik ook, trots op mijn mannetje dat zo gevochten heeft, zoveel vertrouwen in mij heeft gehad dat we samen zij aan zij hebben mogen vechten. Maar vaak ben ik verdrietig, verdrietig dat ik hem niet meer even vast kan houden, zijn typisch reutelende ademhaling niet meer kan horen, zijn geknoei met eten niet meer op hoef te ruimen. Ik mis hem vreselijk.

Enorm veel sterkte Jeanette!

[DaVinci]

Je verwoord precies hoe ik me voel Femke... Dank je wel... Jij ook veel sterkte met je grote verlies.

Vanmorgen heb ik het uitermate zwaar gehad. Verdriet hebben is vervelend, maar daar kun je uiting aan geven. De gevoelens van wanhoop en machteloosheid, die vind ik echt verschrikkelijk. Bovenop het grote verdriet dat ik voel maakt het bijna ondraaglijk. Nu gaat het weer iets beter. Heb net een paar foto's besteld van Gizmo, die doe ik in een mapje zodat ik zo vaak als ik wil naar hem kan kijken. En een paar grotere, waarvan ik er één op het dressoir bij zijn urntje zet. Nu ik dit zo zit in te tikken, vliegt het me weer helemaal aan...

[Robijn]

Femke en Jeannette, ik wens jullie heel veel sterkte. Het is verschrikkelijk om je poezemaatje te moeten verliezen..