ik ben zo blij: suzy ons poesje van 1 jaar nu is altijd een angstig beestje geweest. de eerste weken hier hebben we ze nauwelijks gezien, ze zat altijd ergens verstopt. maar de laatste maanden is ze geleidelijk aan steeds vaker tevoorschijn gekomen. ze komt overdag eten, ze speelt met de andere katten. en gisterenavond is ze voor het eerst op schoot komen liggen! ik was zo blij! het heeft veel tijd en veel geduld gekost, maar blijkbaar loont het dus echt om katten dingen op hun eigen ritme te laten doen. ik heb ze nooit zelf opgetild, maar wel heel veel tegen haar gepraat ... en blijkbaar heeft ze nu toch voldoende vertrouwen om zelf bij ons te komen
