Ik heb me zojuist aangemeld op dit forum (zie ook mijn voorstelronde: http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... 10&t=26254, omdat ik veel en vaak op dit forum lees als ik met vragen zit over BeBe. Nu heb ik op dit moment niet echt een vraag, maar wel een verhaal dat ik even van me af wil schrijven voordat ik een paar uur ga proberen te slapen...

Gisterenavond was ik samen met mijn vriend thuis en BeBe, mijn schildpadje, lag lekker op balkon op de zitzak. Dit gaat al weken prima, zeker nadat ik haar een aantal weken geleden had gecorrigeerd toen ze door het net dat ik heb gespannen probeerde te glippen. Ik woon namelijk op vijf hoog!

Gisteren heeft BeBe het echter weer geprobeerd, dit keer helaas met succes. Ze is van 5 hoog naar beneden gekukeld en heel erg ongelukkig terecht gekomen. Omdat ik haar van de kliko op de andere kant van balkon hoorde springen, was ik er heel erg snel bij en toen ik erachter kwam ben ik echt naar beneden gevlogen! Hier trof ik BeBe in paniek en helemaal versuft aan, maar ze probeerde toch van me weg te vluchten. Ze liep nog! Ik zag wel gelijk dat ze bloed had aan haar bekkie én dat ze een mank pootje had. Ik heb gelijk naar boven geschreeuwd dat de dierenambulance gebeld moest worden (gelukkig was mijn vriend zo handig om dat al paraat te hebben) en Bebe gepakt.
In de dierenambulance heb ik e.a uitgelegd toen we onderweg waren naar de dienstdoende avondarts. Hier is ze onderzocht, terwijl mijn hart brak. Wat een zielig hoopje poes lag daar

Hier is ze gestabiliseerd en is geconstateerd dat ze een hele vervelende breuk had aan haar achterpootje. Ze was in shock en de arts vertelde me dat de eerste 24 uur cruciaal zouden zijn, maar dat de eerste twaalf uur nog belangrijker zouden zijn. Ze had 50% kans op overleven...

Ik heb haar helaas achter moeten laten om naar huis te gaan en te gaan slapen. Dit is overigens niet gelukt, want ik wilde dat het al negen uur zou zijn zodat ik zou weten of ze nog zou leven.
Dit was gelukkig het geval


Gelukkig loopt het allemaal "goed" af, maar ik ben zoooooo bang dat ze vannacht alsnog niet haalt. Ik word echt helemaal gek als ik morgen bel en ze blijkt er niet meer te zijn

Nou, eigenlijk kunnen jullie niet heel veel met het verhaal, maar ik wilde dit toch even van me af schrijven. Misschien hebben jullie wel ervaringsverhalen en tips voor haar revalidatie? Ik heb al een bench geregeld en heb alles omgegooid om zo veel mogelijk bij haar te kunnen zijn

Liefs,
Nien