Doe je het dan niet door het eten? Maar ik snap nog steeds niet waarom ipakitine gegeven moet worden. Voor zover ik weet (en verschillende dierenartsen mij verteld hebben) is ipakitine ipv nierdieet over het gewone voer heen. Cochi eet heel mondjesmaat nierdieet en krijgt dus Gourmet mousse met ipa. Maar wanneer hij wel nierdieet krijgt, doe ik er geen ipa overheen.lunetuesday schreef:Met Kyra gaat het wat de ipakitine betreft heel wisselend; de ene dag gaat het er heel goed in, de andere dag, zoals vandaag, krijg ik er met moeite 1 lepeltje in, laat staan twee. De voorgeschreven dosis is 2x 1 lepeltje per dag. Sowieso moet ik het herhaald aanbieden, en normaal gesproken gaat het dan wel, maar nu dus echt even niet. Ze heeft 1 lepeltje gehad nu....de andere staat nu klaar, maar ze verdomd het. Misschien dat haar maagje vol zit ofzo, kan natuurlijk. Ik maak me meer druk over mijn gezonde meisje, het is natuurlijk niet de bedoeling dat die gezellig de ipakitine gaat zitten opeten.
In het begin controleerde ik voortdurend of Noa wel genoeg dronk, maar standaard na iedere maaltijd ging ze water drinken terwijl er op 35 gram nat voer ook nog extra zo'n 20 ml. water toegevoegd wordt.Het niervoer, waar ik héél consequent mee ben, eet ze nog steeds heel goed, drinken doet ze ook. Ik check de kattenbak, de plassen die erin zitten zijn vrij groot, en stinken niet meer dan ze deden vóór ze zo ziek werd. Ik neem dus aan dat het wel goed zit. Ik ben van plan morgen even een spuitje te gaan halen bij de apotheek, om er op die manier wat meer vocht in te krijgen.
Wanneer ik het zo lees krijgt ze genoeg vocht en ik zou het gedoe met het infuus nog even laten voor wat het is. Stress is ook niet goed voor de nieren.
Kortom, het gaat lekker met Kyra (hoeveel eiwitten zitten er in vlieg?)Verder lijkt (even afkloppen!) ze het heel goed te doen; ze slaapt, wast zichzelf (heb ik haar lang niet meer zien doen), speelt, kroelt, vrijt (met mij) en slet (met mijn verloofde). Haar vacht glanst ook weer, is op plekken nog wel 'plukkerig', maar op delen ook niet. Met zijn tweeën zijn mijn meisjes vanavond een dik half uur bezig geweest met het vangen van een vliegje. Ook voetbalt Kyra weer met mijn verloofde, dat heb ik haar ook lang niet meer zien doen. Ze heeft ook weer bovenmatige interesse voor het tv-scherm en wil maar wat graag alles vangen wat erop te zien is. Haar oogje ziet er al stukken beter uit ook. Het is nog niet over, ze knijpt 'm nog wel dicht, maar er komt geen pus meer uit.......
Dat struikelen herken ik niet, maar het duffe en veel slapen wel. Kyra heeft in een korte tijd veel meegemaakt en daar moest ze van bijkomen. Ze komt er wel. Heb je een foto, ben zo benieuwd hoe ze er uit ziet.Is het raar dat Kyra nu "beter" lijkt dan toen ze net van het infuus af kwam? Toen leek ze af en toe te struikelen over haar eigen pootjes, maakte ze een heel duffe indruk en sliep ze ontzettend veel. Nu heeft ze steeds meer wakkere momenten, en ze struikelt ook niet meer over haar eigen pootjes. We krijgen steeds meer ons oude hellspawn-meisje terug, maar dat slaat toch eigenlijk nergens op?
Oh ja, een neuroot was ik (en soms nog welP.S. P.S. Oh, en nog een vraag; hadden jullie dat ook, toen jullie net hadden gehoord dat jullie katten zo ziek waren/zijn, dat je bijna dwangmatig zat te controleren of je kat nog wel ademde als hij/zij in een diepe slaap lag? En dat als je ze heel even kwijt was je al bijna in paniek schoot omdat je dacht dat ze zich teruggetrokken hadden om te sterven? Ik vraag me af hoe lang het duurt voor dat eruit is....ik word af en toe gek van mezelf, en Kyra van mij!

In september laten we bij Noa weer controleren; dan is het een jaar geleden. De dierenarts wilde het na een half jaar weer, maar er was absoluut geen reden. En ook al gaat het zo goed met mijn meisje, toch zal dat weer spannend zijn.
Hier nog een zeer recente foto van Cerná (zwart) en Noa.
