oude katten

[klitteband]

Goede nacht, wellicht een raar tijdstip (bereikbaarheidsdienst) en wellicht ook op de totaal verkeerde plaats in dit forum geplaatst. Ik ben helemaal nieuw hier.
Ik zal iets over onze "heren "vertellen, het gaat uiteindelijk over hun.
2,5 jaar geleden hebben wij 2 oude heren uit het asiel gehaald die daar al 2 jaar zaten om dat 'men' nou eenmaal voor jonger gaat. (Dat klinkt nu al fout..).
Afin. Onze katten zijn Siameese (1 chocolate en 1 seal point) , zover we weten zijn ze altijd samen geweest (en dat is te zien! Echt broertjes!) , ze zijn 16 jaar oud!!!
We hebben een bewuste keus gemaakt toen we besloten om ze op te halen. We wilden gewoon dat ze nog een fijne oude dag zouden hebben. Nog even lekker in een tuin en voor de kachel ipv het asiel.
Alsof ze wisten dat dit een mazzeltje was raakte zij verknocht aan ons en wij aan hun.
Maar; Mijn man en ik hebben afgesproken (hoe moeilijk ook voor onszelf) dat we deze twee oude heren ook een waardig einde gunnen.
Dat betekend volgens ons dat we nu geen "onnodige' levensverlengende procedures ingaan. Oftewel: Stressvolle trips naar de dierenarts, behandlingen, observaties etc.
Begrijp dat ze hier een enorme leefruimte hebben en een prive tuin en heer en meester zijn in dit huis. 'Klitteband' komt van het feit dat je hier je kont niet kan keren of er zit een kat overgelukkig op je te snorren.


Nu dus de vraag:
1 van de twee is vorige week door zijn achterpoten gezakt en zakte zelf ook weg erna. We dachten dat hij op was. Heb zelfs gedacht dat hij dood was omdat ik met schudden geen reactie kreeg. Na een paar uur (ik naast het mandje liggend) stond hij op alsof er niets aan de hand was.(een vervroegd paaswonder!? haha) Nee ik schrok me wezenloos...niet fijn allemaal.
Hij geeft ook vaak over maar schuwt zijn eten niet. Hij eet graag en drinkt goed, poept en plast en is actief en lui zoals een kat op zijn leeftrijd betaamt.

-De ander heeft zo nu en dan een 'schudhoofd' . Hij zit boven op je (zoals altijd) en dan krijgt hij , lijkt wel, een kleine shock. Zijn hoofd shockt voor een seconde naar achter en dan is alles weer normaal..en gaat hij over naar de orde van de dag..geknuffeld worden. Ook hij funtioneert qua eten en drinken prima en behalve dat hij een extreme knuffelaar is.

Oja de vraag: Wat vinde jullie van deze situatie. Moeten we op en neer naar de dierenarts of laten we ze lekker 'voor de kachel gaan' .
Ze lijken erg tevreden zo en ik wil ze geen onnodige stress aandoen.

Ik hoop serieus dat iemand begrijp wat ik bedoel.
Het gaat er niet om dat ik ze niet wil 'beter' maken,
maar waar zij zich beter bij voelen.
Het gaat per slot van rekening niet om mij.

Dank voor enig antwoord.

[ARZ]

Hallo klitteband,

Laat me beginnen te zeggen dat ik je dilemma begrijp. Ik heb ook zo'n dametje gehad. Ze was op het laatst hardstikke dement (kon geen meter lopen zonder ergens tegen op te lopen, dus moet ik haar helpen vanuit haar mandje naar het zonnetje op het balkon 5 meter verderop te komen) en ook bij haar wilde ik geen onnodige of belastende ingrepen laten verrichten.

Ik ben niet medisch geschoold dus kan je situatie niet op die manier beoordelen.
Wat ik echter zelf deed, was een beroep doen op een mobiele dierenarts die bij je aan huis komt. Ik heb van te voren met haar besproken hoe ik daar instond en per geval bekeken we eventueel wat wel of niet acceptabel was voor een specifieke situatie.
Met haar heb ik heel wat paniekmomenten toch nog op een goede en rustige manier kunnen oplossen en voor mijn lieve kleine poezendame - ondanks alle medische problemen die zij had -een aantal laatste mooie jaren kunnen hebben.
Ik weet niet of waar jij woont ook zo'n dierenarts beschikbaar is, maar misschien is dit een alternatief dat je kunt gebruiken als je veel zorgen maakt?

Sterkte en succes,
Astrid

[Adriana]

welkom op het Forum!
er zijn twee dingen waar ik aan denk.. epilepsie en mentale ouderdomsklachten en missch tiaatjes.
en verder kan ik me heel goed voorstellen dat jullie uitgebreid gesproken hebben over de laatste fase en dat is hoe verdrietig ook, heel belangrijk.
ik heb met geen van beide klachten ervaring maar er zijn zat forumleden die dat wel hebben, dus er komen hopelijk meer tips en meedenkpunten.

wat ik je wel kan voorstellen is de bijsluiter te lezen van het middel cholodin, dat is speciaal voor wat oudere katten met soort van mentale achteruitgang.
http://www.nmlhealth.com/c,5635,,/Dementie.aspx

en ik kwam uitgebreide info over epilepsie tegen met 'zachte' middelen, die je missch zou kunnen proberen als het helemaal niet lukt bij een dierenarts
http://www.huisdierendokter.nl/index.html
en dan via het linkermenu even zoeken naar epilepsie en behandeling

voor de eventuele epilepsie heb je een da nodig maar je kunt de situatie ook telefonisch uitleggen en bekijken of er een stressloos consult te organiseren valt. ik weet van een medicijn, wat de aanvallen aanzienlijk reduceert. een goed bloedonderzoek is in dit geval ook wel handig maar weet niet of bloed afnemen thuis te regelen is..

[paasnini]

Hoi welkom,
Vind het super dat je twee oudere katers zo nog een heerlijke tijd geeft.
Ik begrijp jullie overweging over een rustige oude dag maar ik zou toch kiezen voor een dierenarts bezoek, of kijk of er een dierenarts is die aan huis komt.
Ondanks stress door de dierenarts is het toch ook belangrijk dat ze zo gezond en comfortabel mogelijk hun oude dag kunnen vieren en daar heb je toch ook een dierenarts bij nodig.
Onze oudste is binnenkort "pas" 14 jaar maar die gaat ieder jaar voor een check-up. Juist ook om dingen voor te zijn.

[Chiquita98]

Ik begrijp je verhaal ook heel goed en toch zou ik ook nog wel kiezen voor een dierenartsbezoek. Inderdaad misschien aan huis laten komen als jullie teveel stress willen vermijden. Een kat heeft wel recht op goede zorg zolang het nog redelijk goed gaat. Ik denk ook aan epilepsie/hersenbloedinkje. Dan verdienen ze toch echt wel medische zorg. Epilepsie is best goed te behandelen.
Ontzettend lief dat jullie voor oudjes zijn gegaan. Ik ben ook begonnen met 2 oudjes en blijf ook een zwak houden voor de bejaarde katten. Heb ze nu helaas niet meer.
Voor mij gaat het erom dat ze tot het einde toe een prettig leven hebben en geen onnodige pijn lijden. Dat ze daarom soms even door de stress moeten bijten om naar de dierenarts te gaan, dat is dan maar even zo.
Heel veel succes en wijsheid in jullie beslissing. Zo te lezen hebben ze wel een heel fijn thuis gekregen bij jullie met alle ruimte die ze nodig hebben

[Robijn]

Tja, moeilijk, moeilijk.....

Wij hebben sinds 2 jaar ook een 'ouderwetse' Siamees (een Thai dus, zonder stamboom), van 16 jaar, die sinds een half jaar ook last heeft van lichte epileptische aanvallen, net zoals jullie kat. Hij verstijft dan, draait zijn nek helemaal richting achterlijf, en heeft geen controle over zijn spieren (meestal ligt ie op schoot als het gebeurt). Wij houden hem dan rustig, en na 7 seconden is het over, herstelt ie zich, en na een minuut is ie het hele voorval vergeten, en huppelt ie weer vrolijk verder.
Hij heeft last van hartritmestoornissen, vanaf zijn 6e jaar (hij zakte toen opeens door zijn achterpoten) en heeft daar lange tijd medicijnen voor gehad (dagelijks een pil). Sjaak woonde toen nog niet bij ons. Het kostte de vorige eigenaar en zijn vrouw heel veel moeite om de pil toe te dienen. Elke dag was het toedienen van de pil, voor zowel die mensen als voor Sjaak, een drama. Toen de vrouw overleed, werd het helemaal moeilijk (Sjaak beet letterlijk van zich) en heeft de man het medicijngebruik langzaam afgebouwd en is er op een gegeven moment helemaal mee gestopt.
En wat gebeurde er toen: NIETS! Sjaak heeft de afgelopen 9 jaar nergens last van gehad, en is geen tweede keer meer door zijn poten gezakt.
Hij vertelde ons ook dat Sjaak panisch is voor de dierenarts, en dat je hem bijna niet in een vervoersbakje krijgt (Sjaak is oersterk).
Toen hij vorig jaar last kreeg van epileptische aanvallen, waarschijnlijk als gevolg van hartfalen, heb ik me door een dierenarts laten informeren, hebben wij ervoor gekozen om hem niet de stress van dierenartsenbezoeken aan te doen, en hem niet tegen zijn zin allerlei medicijnen toe te dienen. Wij zijn ons er wel degelijk van bewust dat elke dag wel eens zijn laatste dag zou kunnen zijn..
Hij is nu 16, en als het zijn tijd is om te gaan, dan is het zijn tijd om te gaan. Het was anders geweest als hij een stuk jonger was geweest. Gelukkig kent een kat de begrippen 'sterven' en 'de dood' niet, een kat leeft in het hier en nu.
Het is voor ieder zijn EIGEN keus om te beslissen of ie wél of nÍet besluit om een heel actieplan op zijn/haar (oudere) huisdier los te laten gaan. Voor beide keuzes is wat te zeggen; vind ik. Ik heb begrip voor mensen die besluiten om wél alles te doen om hun oudere dier een zo lang mogelijk redelijk kwalitatief leven te geven, je moet dan nl. heel sterk in je schoenen staan, want mentaal is het natuurlijk best zwaar, maar ik heb óók begrip voor mensen die hier niet voor kiezen (zoals wij dus).
It's up to you..
Veel sterkte!!

[Chiquita98]

Op zich ben ik het met je eens Mariska. Maar in dit geval weet de topic starter niet precies wat er aan de hand is. En als de kat door de achterpoten zakt vind ik het eerlijk gezegd wel een noodzaak om toch een dierenarts erbij te roepen. Als je daarna een uitslag krijgt vind ik ook dat het baasje dan zelf moet beslissen om wel of geen verdere behandeling te doen.
Denk dat iedereen het belangrijk vind dat zijn/haar kat een kwalitatief goed leven heeft.
En het enge bij katten vind ik persoonlijk dat je dus niet zo maar aan ze kan zien of ze pijn hebben, omdat ze goed zijn in het verbergen daarvan en daarom zou ik persoonlijk dus wel even een advies willen van de dierenarts.

[kansarmedieren]

Ik vind het niet goed om niet met oude katten naar de dierenarts te gaan omdat ze oud zijn of omdat dat te veel stress geeft. Zoals Chiquita al schrijft het is erg moeilijk in te schatten of katten pijn hebben. Als je weet wat er aan de hand is kan je alsnog beslissen om te behandelen of niet. Maar als je kiest voor niet dan er ook geen lijdensweg van maken. ik heb iemand gekend die het zielig vond om met een oude katten naar de dierenarts te gaan die katten zijn ellendig doodgegaan totdat ik ingrepen heb. Hiermee wil ik niet zeggen dat jullie het zover laten komen maar denk er eens goed over na wat je een kat misschien aan doet om niet naar een dierenarts te gaan. Ouderdom mag daar geen reden voor zijn.

[Catfish]

Ik zou ook naar de dierenarts gaan of nog beter, een dierenarts zoeken die bij je thuis komt. Die van mij doet dat op verzoek. Oké, het kost wat meer, maar is het zeker waard.
Ik heb ook veel oudjes gehad, en vanwege het altijd weer afscheid nemen voor het eerst een jonge meute. Maar mijn complimenten dat jullie voor deze heren op leeftijd zijn gegaan!
Ik denk ook aan TIA's, ouderdomsverschijnselen en ook acute nierinsuficiëntie kan sommige van deze verschijnselen veroorzaken is mijn ervaring. Ik denk dat Adriana op de goede weg zit.
Heel veel sterkte en hou je ons op de hoogte?

[castratenkoor]

Door de achterpoten zakken heb ik gehad bij oude kat van 15 jaar. Die bleek botkanker te hebben.
Goed gesocialiseerde katten hadden nog wel een poos door kunnen gaan. Maar Pluus was een halve wilde en doof. Die raakte volslagen in paniek als de achterkant niet wilde. Dus heb ik in zijn belang voor inslapen gekozen.
Die botkanker begon aan de voorkant, zijn neus was helemaal misvormd.

Hiermee wil ik niet zeggen dat jullie kat botkanker zou hebben. Weigerende achterpoten kan vele oorzaken hebben.

[klitteband]

Wauw, wat een hoop reacties..en zo snel.
heel erg bedankt!
En wat fijn dat jullie de moeite doen om zo serieus mee te denken.
In alle reacties kan ik me zeker vinden. dat maakt het ook zo moeilijk.
Het vermoeden dat er bij de een epilepsy meespeelt. Maar zijn "hoofdschudden' is zeker niet zo heftig als hierboven geschreven. Het is echt een kwestie van 1 seconden, als of hij niest laat maar zeggen.
Wat betreft het door de poten zakken is 1 keer gebeurd en daarna was hij een paar uur erg verdwaasd. hierdoor denken wij ook aan een tia. Maar ook aan een soort van voedselvergiftiging. Hij gaf veel over vlak ervoor en was wellicht verzwakt en niet in orde. Ondanks dat we ons verdiept hebben in giftige planten in de tuin weet je nooit wat hij binnen gekregen kan hebben.
Beide heren lopen verder vrolijk rond, eten en spelen, (soms , onverwacht, trekken ze een sprintje. Erg grappig. Ze doen dan via keuken en tuindoor hun paar rondjes en sjeesen achter elkaar aan als een paarden race..hihi). Ontlasting word nauwgezet in de gaten gehouden...favoriete klusje in huis!

Mijn man heeft door zijn werk (dierenambulance) bijna dagelijks contact met dierenartsen en vraagt vaak om advies en 'vermoedens' (gratis consulten..)
Ook heeft de dierenarts van zijn werk de katten gezien een tijdje terug voor hun inentingen en hij was onder de indruk van onze 'vitale' jongens. Hij en de collega's geloofde niet dat ze al zo 'oud' waren...en zo knap!

Inmiddels heb ik in iedergeval een telefoon nummer van een dierenarts die huisbezoeken doet en we zullen ook alvast met hem de stand van zaken doornemen.
Verdr denken we erover om ze op natuurvoeding te zetten omdat we denken dat al die toevoegingen en zooi in het voer wat ze nu krijgen misschien te machtig en zwaar is voor hun maagjes.

Maar op het moment ziet het er goed uit. ik snap dat je niet goed aan een kat kan zien of hij pijn heeft. Maar degeen die door zijn poten ging springt nu weer rustig anderhalve meter van de ene kast naar de ander en is 100 keer actiever dan in de winter. sinds de zon schijnt en ze genieten in de tuin lijken ze weer op te bloeien.

Hiermee wil ik niks bagataliseren en zo onder een dierenartsbezoek uitkomen. En ik waardeer jullie advies.
We hebben nu zo'n beetje een plan van aktie.
Man bestookt dierenartsen met vragen.
We veranderen hun voeding.
En bereiden een plan voor in het geval dat het plotseling toch helemaal foute boel is.
Zoals gezegd, je weet het nooit en om hals over kop te moeten googelen voor een dierenarts die bereid is om ala minuut langs te komen (en al op de hoogte is) is wel het laatste waar je kop naar staat lijkt me.

Ik hoop dat ze (op deze manier) nog heel lang meegaan al bestaat het risico dat ze voortijdig dood geknuffeld worden. Aan aandacht vragen ..en krijgen.. is er zeker gen gebrek! Ben nu bezig om 1 van deze mafkezen van mijn toetsenbord af te krijgen, hij vind het nu wel weer genoeg geweest en het is tijd voor een kattenmassage..hihi

Nogmaals bedankt en ik hou jullie op de hoogte.

Groet, van ons en de jongens.

[Chiquita98]

Helemaal prima hoor. Als ik het zo lees zitten ze op dit moment prima in hun vel. Goed dat jullie nadenken over voer e.d.
Volgens mij hebben jullie alles wel goed doordacht en tenslotte kennen jullie je katten het beste. Wel fijn dat je ons advies ter harte neemt en ik weet zeker dat als jullie vermoeden dat er pijn in het spel is jullie hierin wel actie ondernemen. Zo te lezen zijn jullie echt gek op deze oude heertjes.

Lekker genieten van ze!

[klitteband]

Dank je wel.

We zijn inderdaad hartstikke maf van onze jongens en elke dag zijn er wel gebeurtenissen met ze waar we vreselijk om moeten lachen. Heerlijk dat gefreubel om je heen.
We willen nog heel lang van ze genieten in goede gezondheid.
En uiteraard hoort daar goede (medische) zorg bij.

Mijn vader heeft mij altijd geleerd dat als je een huisdier aanschaft je verantwoordelijk bent van het begin tot het eind. Hij heeft wel eens gezegd: "Een hond (hij was meer een hondenmens) kan geen zelfmoord plegen als hij echt niet meer kan of wil. Ook dan moet je verantwoordelijkheid nemen en aan het dier denken en niet aan jezelf."
Ik schrik soms van hoe ver mensen gaan om hun heel erg zieke dier langer bij zich te houden. Of ze dat doen in het belang van dat dier of uit eigen belang....
Maar dat is natuurlijk ieder zijn eigen beslissing en dat respecteer ik.
Ik hoop stiekem (hoe lullig dat ook klinkt) dat ze lekker voor de kachel in slaap vallen...
Zoals afgesproken...
Maar ik weet dat die kans vrij klein is en ik hoop dat we straks de beste beslissing, in hun belang, nemen...maar ik vind het nu al moeilijk. Moet er nog even niet aan denken.

Op dit moment liggen ze lekker in mijn net gezaaide bloembed in de zon! Alsof ze het erom doen...stoutgatten!

[nellebel]

volgens mij zit je er bovenop en dat is toch prima. je houdt het goed in de gaten en hebt zonodig contact met de DA. vertrouw op je gevoel, dan komt het wel goed.
omzetten op ander voer is prima, maar je weet ook wel dat het voorzichtig moet he, anders kunnen klachten komen zoal diarree en dat kunnen de heren denk ik niet hebben, uitdroging door diarree.

[klitteband]

Hallo, ik wilde toch even een kleine update geven over onze kleine man die deze 'vreemde'episode heeft gehad die avond. Het door de achterpoten zakken etc. Ik dacht echt dat hij er niet meer was.

De mafkees loopt rond alsof er iets "recht" is geschoten die nacht. Alsof hij jaren jonger is, Fit, actief, helder uit de ogen, helemaal happy de peppie.
Rare, maar erg aandoenlijke, bijkomstigheid is dat het lijkt alsof hij weet of zich herinnerd dat ik de hele nacht naast hem heb gelegen.
Ik had een veilige omgeving voor hem gemaakt omdat katten die dood gaan zich vaak terug willen trekken. Ik had hem gevoelsmatig natuurlijk het liefst op schoot gehouden..maar het gaat niet over mij. Ook dacht ik (intuitief) dat het hem ook teveel energie zou kosten om ook nog met mij bezig te zijn. Hij had alles wat hij in zich had nodig voor zichzelf.
Ik heb dus de hele nacht iets van hem vandaan gelegen, af en toe over zijn kopie geaaid (heeeel zacht) en gezegd dat het goed was.....Phoe niet makkelijk..
Maar goed, sindsdien zoekt hij me veel vaker op dan daarvoor en kruipt ook helemaal tegen me aan. Dat is nieuw, aaien mocht wel maar oppakken en platdrukken was er echt niet bij. nu kan hij er geen genoeg van lrijgen.
Maf he...maar wel heel bijzonder.

Verbaasd..maar heeel blij zijn we over deze ontwikkeling!

Bedankt voor jullie hulp en meedenken!