Spelen met handen

[Mirjam86]

Dankjewel voor de tips!
Lijfstraffen ben ik ook fel tegen. Mijn man had van zijn collega gehoord dat de plantenspuit hielp.
Toen heb ik hem gevraagd of hij een baby ook een plantenspuit op zijn hoofd zou zetten.
Die heeft nu dus ook door dat je gewoon heel veel geduld moet hebben.
Schreeuwen vind ik ook zielig, dan worden ze alleen maar bang van je.
Ik vind haar er ook niet minder lief om, we zijn dol op elkaar, Tsuki en ik.
Ze moet alleen leren dat wat zij ziet als spelen mij pijn doet.

Fijn dat ik even bevestiging heb gekregen dat ik op de goede weg ben!
En de tip van wegzetten ipv spelen met een speeltje daar heb ik ook wat aan!

[castratenkoor]

Mirjam je bent echt hartstikke goed bezig, heb vertrouwen in jezelf!

[Mirjam86]

Tsuki heeft inmiddels geleerd dat ze niet in onze handen moet bijten.
Blote tenen daar heeft ze af en toe nog wat moeite mee, maar dat komt op dezelfde manier ook wel goed.
Ik heb wel het idee dat ze het 'niet bijten in je vingers' alleen koppelt aan Wouter en mij, want bij mijn zusje beet ze laatst wel weer in de vingers.
Ik heb haar geleerd wat wij dan doen en hierna hield ze er ook bij haar mee op.

Ook terroriseert ze de visite die komt logeren, haha! 's Nachts valt ze dan hun handen aan.
Maar toen ik in de logeerkamer ging slapen (niet vanwege ruzie hoor, even uittesten met de katten) liet ze mijn handen weer wél met rust.
Wat een figuurtje hè?
Ze heeft al twee mensen uit hun slaap gehouden en eentje is zelfs naar de bank beneden gevlucht

[achtpuntzes]

het gaat alweer de goede kant uit.

wie zei ook al weer dat je kittens absoluut niets kan leren? dus wel!

ik ben er van overtuigd dat als je consequent gebruik blijft maken van "nee" en "au" en wegzetten, en dit principe ook uitlegt aan andere huisgenoten en bezoekers, het ongewenste gedrag helemaal zal gaan verdwijnen.

[Isia]

Mijn Kalunia gaat soms achter mij liggen op haar rugje en dan val ze mijn hand/arm aan en blijf ze met de tandjes en pootjes/klauwtjes aan vast hangen. Dan gaat ze met haar achterpoten schoppen en weer vast pakken. Ze kijkt dan zo ondeugend uit de ogen dat ik van binnen moet erg om lachen. Ik spel dan met haar zo even maar ik geef meteen aan als ze mij te hard pakt. Ze snapt dat volgens mij wel. Ze laat me dan meteen los en vaak loopt ze weg. Soms pak ik haar dan nog even en kijk ik in haar ogen een beetje sterk. Het is moeilijk om te uitleggen maar je ogen kunnen ook communiceren en "zeggen" van "ik spel een prooi met jou maar toch ben ik sterker " of zoiets.

[Nuenense]

Ik heb Pluis als kitten gelijk geleerd om niet met de handen te spelen. In ieder geval niet met de nagels.
Als hij zijn nagels in mijn hand zetten, zei ik "Nee!" en draaide ik me om of liep weg. Na een paar momentjes gewoon weer verder kroelen en spelen, maar wel consequent blijven.
De eerste paar keer dat ik dit deed, keek hij me hoogst verbaasd aan. Maar hij kreeg het snel door.

Met Luna (nu een half jaar bij mij) doe ik hetzelfde. Maar het is wel lastiger met een kat die je niet zelf als kitten hebt opgevoed.

Voor overige dingen die niet mochten (op het aanrecht, in de gordijnen) gebruikte ik in eerste instantie ook een streng "Nee!" en de plantenspuit. Inmiddels is stemgeluid voldoende en gedragen ze zich verder prima. Schatten zijn het

[nellebel]

die van mij horen het ook al aan mijn stem en de manier waarop ik hun naam uitspreek of het menens is of niet. hahaha zo ging dat bij ons thuis vroeger ook al. o wee als mam mijn naam zeer duidelijk articuleerde en de achternaam erbij noemde, dan wist je dat je in de problemen zat. zo gaat het bij mijn katten ook. guusje jansen......en dan kijkt ze al heel onschuldig op.