Het gaat om het volgende. Ik heb sinds Mei 2011 twee lieve kittens in huis genomen. Een van de kittens een vrouwtje heeft al sinds te geboorte last van een "nat achterkantje". Bij het ophalen van de kittens is dit wel opgevallen maar werd door de eigenaars afgedaan als een beestje wat af en toe een ongelukje had omdat ze nog zo klein was en in haar eigen ontlasting was gaan zitten vandaar de verkleuring van haar vachtje. Op dat moment zouden gelijk alle bellen moeten gaan rinkelen maar waarschijnlijk zoals zovelen was ik meteen verkocht bij het zien van de kittens en wint de aandoenlijkheid van de beestjes van je rationele verstand
Ik heb ze mee naar huis genomen er van uitgaande dat de klachten wel over zouden gaan. Bij de eerste controle bleek dat het niet normaal was en heeft de dierenarts haar onderzocht op blaasontsteking. Dit bleek inderdaad het geval te zijn. Hiervoor heeft ze de gebruikelijke behandeling gehad maar de klachten werden niet minder. Hooguit een dag net na het krijgen van de antibiotica injectie dat ze voor het eerst 24 uur droog was. Na een intensieve behandeling met medicatie bleek het bloed uit haar urine verdwenen te zijn maar de klachten bleven aanwezig. Nog steeds overal druppelen en urineverlies. Alsof het er gewoon continue uitliep en ze geen controle had over haar plas.
Na een maand ben ik op advies van mijn zus naar het dierenziekenhuis amsterdam gegaan omdat ik niet geheel tevreden was over mijn eigen dierenarts. Ik heb besloten haar hier verder te laten onderzoeken. De blaasontsteking bleek nog niet geheel over nadat ze urine geprikt hebben vanuit de blaas en deze onderzocht hebben op bacterieen. Hierop heeft ze een tweede antibiotica kuur gehad die wederom een dag aansloeg en vervolgens eigenlijk niets heeft verholpen. De dierenarts heeft toen geadviseerd wanneer ze oud genoeg was met contrast vloeistof haar te gaan bekijken om te zien of er in haar lijfje afwijkingen zichtbaar waren die de klachten konden verklaren.
Na 5 maanden was het zover. Ze is onder narcose gegaan en na uitvoerig onderzoek bleek dat ze geboren is met een nier, die een stuk groter is dan gebruikelijk. Ook haar levertje was iets aan de grote kant. Kortom het bleek goed mis te zijn. Heel verdrietig nieuws waar ik niet op gerekend had. Na 5 maanden intensief schoonmaken thuis had ik uiteraard gehoopt op een oplossing en een verklaring voor de problemen. Echter ondanks de bevindingen kon de dierenarts niet exact uitleggen wat er met haar aan de hand was. Er zijn zat mensen die ook met een nier geboren worden en ook gewoon prima kunnen leven en controle hebben over de plaswegen etc. Ik heb besloten haar te houden en verder te gaan zoeken naar een oplossing. Ze heeft vervolgens pilletjes gehad tegen incontinentie. Eigenlijk een middel voor honden. Maar in de juiste dosering ook te gebruiken voor poezen. Dit leken de klachten een stukje minder te maken. Echter de dierenarts had mij niet verteld dat deze middelen levenslang gebruikt dienen te worden dus toen de voorraad op was keerden de klachten in alle hevigheid terug.
Zoals jullie begrijpen. Ik ben een beetje ten einde raad. Het is een schatje van een poes. Ik heb heel veel voor haar over maar hoop toch stiekem dat er ergens een blijvende oplossing is zodat ik haar kan houden en een logische verklaring voor haar klachten. Ik heb alles al aangepast in mijn huisje om het voor mijzelf dragelijk te houden. Echter iedere week het huis op zijn kop zetten, de boel moppen. Twee keer per week alle hoezen op de bank wassen en verwisselen en dagelijks tafels stoelen kasten en vloer met doekjes afnemen om de druppeltjes urine op te ruimen dat merk ik na 7 maanden begint toch zijn tol te eisen. Ik ben een sterk voorstander van dat ook een gehandicapt diertje een recht heeft op bestaan en leven en ik alles op alles moet zetten om dit op te lossen en alle mogelijkheden onderzocht moet hebben alvorens ik de moeilijke beslissing moet nemen haar of in te laten slapen dan wel een ander geschikter onderkomen te vinden. Wat het allemaal extra lastig maakt is dat zij omdat zij waarschijnlijk niet beter weet weinig hinder lijkt te ondervinden van haar ongemakken. Ze speelt is actief, eet goed, drinkt goed, slaapt goed. Is super sociaal en speels en zich van geen kwaad bewust. Het feit dat ik haar met broertje in huis heb genomen wat ontzettend goed gaat maakt het des te triester dat er een kans bestaat dat ik haar niet kan houden.
Ik hoop heel erg dat iemand zich herkend in dit verhaal en wellicht tips heeft of een goede kliniek dan wel arts weet waar ze gespecialiseerd zijn in dit soort problemen.
Alvast bedankt voor het lezen van dit verhaal!
