
Een stumpertje, ja dat is wel zo, maar ik zie dat niet meer zo. Ik vind hem prachtig! Met zijn geleefde koppie, zijn uitpuilende blinde oog, zijn gereutel, zijn moeilijke gang door de spondylose, zijn gerafelde oren, de eeuwige korstjes op zijn neus, zijn scheve tandloos bekkie.
Hij is inderdaad bijzonder, nog nooit heb ik zo'n lieve, knuffelige, aanhankelijke en tevreden kater gekend. Hij is gewoon mijn Grobbebolletje/Grobbeltje.
Ik hoop inderdaad dat hij zijn brokken goed blijft eten, dat zou natuurlijk geweldig zijn!