Pluisje, verhoogde nierwaardes

[puksji]

Ik denk wel dat er DA zijn die nierziekten als specialisme hebben. Dierenkliniek Wilhelminapark schrijft er uitgebreid over, net als dierenkliniek Marnixstraat in Haarlem, en zo zijn er wel meer.
Maar het hangt ook van de DA af, de ene DA zal zich uitsluitend beperken tot de medische kant voor zover het mogelijk is, dus met pillen en dieetvoer, mits de kat het zelf eet, en zal daarna sneller zeggen dat het over is met de kat. En de ander geeft advies voor dwangvoeding en infuus en helpt je daar ook bij.

[manon3]

Op die manier dus.
Maar als je dan toevallig bij een DA zit die er niet in gespecialiseerd is dan wordt je dus ook niet doorgestuurd naar een collega die er wel in gespecialiseerd is.
Zo te lezen hier blijven de meeste mensen met hun nierfaalkatje meestal gewoon bij hun eigen DA in behandeling.
Bedankt Inge.

[puksji]

Als je een prettige relatie met je eigen DA hebt, en deze helpt je ook goed, waarom zou je dan naar een ander gaan? Ik vraag mij ook af of dat het leven van je kat persé zal verlengen. Ik denk zelf niet dat Simba langer had geleefd als ik naar een 'specialist' was gegaan. Er hangt ook veel van jezelf af, misschien nog wel het meeste, want je moet 24 uurs zorg leveren, en daar hangt het uiteindelijk wel vanaf.

[manon3]

Ja inderdaad,zo had ik het nog niet bekeken.
Uiteindelijk hangt alles van het baasje/personeeltje af.Dat is diegene die er de meeste zorg en aandacht aan moet besteden.En daar kan zelfs een specialist niet tegenop.

[Cerna]

En de specialist (en daar reken ik een internist toch toe) kan het dus ook helemaal bij het verkeerde eind hebben.
Advies euthanasie want behandeling heeft geen zin en een jaar later kom je weer bij hem en dan geeft hij toe dat hij zich dus ook kan vergissen, maar dat hij sinds die tijd, wanneer hij weer een nierpatiënt op het spreekuur krijgt, wel altijd Noa als voorbeeld noemt en dus niet zondermeer het advies geeft tot euthanasie. En dat is toch een overwinning!

[puksji]

En ik denk dat mijn DA ook van mij en Simba veel geleerd heeft. Zij kwam ook niet zelf met het spuitjevoeren, en infuus geven stond ze eerst ook niet achter. Maar ze heeft wel met alles geholpen en meegewerkt en meegedacht. En ze erkende ook dat het wel allemaal werkte wat ik deed.

[manon3]

En de specialist (en daar reken ik een internist toch toe) kan het dus ook helemaal bij het verkeerde eind hebben.
Advies euthanasie want behandeling heeft geen zin en een jaar later kom je weer bij hem en dan geeft hij toe dat hij zich dus ook kan vergissen, maar dat hij sinds die tijd, wanneer hij weer een nierpatiënt op het spreekuur krijgt, wel altijd Noa als voorbeeld noemt en dus niet zondermeer het advies geeft tot euthanasie. En dat is toch een overwinning!

Ja, dat is zeker een overwinning.Zoiets moet je toch wel een ontzettend goed gevoel geven.
Het is alleen maar te hopen dat die andere baasjes/personeeltjes dit ook voor hun kat over hebben.Want niet iedereen wil er al die tijd,moeite,aandacht en ook geld in steken zoals jullie wel gedaan hebben.
Het baart me dan ook wel 'ns zorgen dat er gezien het grote aantal nierfaalkatten die er zijn,er hier op dit forum( en ook andere forums) relatief weinig personeeltjes zitten.
Nu zullen er wel een hoop mensen zijn die het op eigen houtje proberen met behulp van hun DA en ook een boel mensen die niet geregistreerd staan en toch meelezen.
Maar toch heb ik stiekem het idee dat jullie misschien een uitzondering zijn.

[Cerna]

[quote="manon3] Maar toch heb ik stiekem het idee dat jullie misschien een uitzondering zijn. [/quote]Volgens dr. M., de specialist, zijn wij inderdaad helaas een uitzondering. Volgens hem trekken de meeste mensen het emotioneel gewoon niet.
Maar ik zou het niet trekken wanneer ik Noa had laten inslapen terwijl ik niet alles geprobeerd had.
Zo loop ik nog steeds met een schuldgevoel over twee katten en mijn hele omgeving zegt dat dat schuldgevoel onterecht is, maar het blijft.

Flora was 5 jaar toen bij haar kaakkanker werd geconstateerd. De dierenarts heeft het twee keer verwijderd, maar binnen een paar weken was het gezwel weer terug. We spreken nu over 1986 en toen was er volgens mij nog geen chemotherapie voor katten.
Flora kreeg eens per maand een Prednison-injectie en alleen de laatste paar dagen voor de nieuwe injectie merkte je wat aan haar, dan kreeg ze toch moeite met het eten.

Dankzij de Prednison zag ze er schitterend uit, maar na een jaar spuiten, kreeg ze blaasontsteking na blaasontsteking, een bijwerking van Prednison. Ze plaste overal in huis en op het laatst kon ik er niet meer tegen en heb haar in laten slapen.
Toen bleek wel dat het kaakbot helemaal weggevreten was (ze stond niet toe om in haar bekje te kijken; was een felle tante) en dat we er dus goed aan hadden gedaan.
Maar ze zag er zo fantastisch uit en oogde helemaal niet ziek en alleen omdat ik niet meer tegen het plassen kon, heb ik haar in laten slapen.

Shura was al een aantal jaren aan de diarree. Tot in Utrecht zijn we geweest, maar ze konden niets vinden. Waarschijnlijk was het stress. Eerst poepte hij nog keurig in de bak, later op of over de rand en daarna poepte hij wanneer hij moest. Hij had geen tijd meer om op een van de bakken te komen. Ik ben nooit boos op hem geweest want hij kon er niets aan doen, maar ik bleef aan het schoonmaken (en we hebben vloerbedekking!). Mensen zaten op me in te praten dat het zo niet langer kon, maar hij genoot nog zo van het leven, at goed (al viel hij af) en was verder heel kwiek.
Maar het werd steeds erger en toen heb ik de knoop doorgehakt en nog diezelfde dag toch weer afgezegd toen hij heerlijk in de zon lag te spinnen. Hij was een schim van zichzelf geworden, van 7 naar 3 kilo, vel over been.
Een week later hebben we hem toch laten inslapen. Dat was in 2005 en hij mocht bijna 15 jaar worden.

Ik weet zeker dat het schuldgevoel over Flora en Shura zeker meespeelt in de behandeling van Noa. Nooit meer zal ik een kat in laten slapen omdat ik er zelf niet meer tegen kan!!

[maij]

Het is alleen maar te hopen dat die andere baasjes/personeeltjes dit ook voor hun kat over hebben.Maar toch heb ik stiekem het idee dat jullie misschien een uitzondering zijn.

Blijft een *** onderwerp maar ik ga me er maar weer eens ingooien...
Ben benieuwd naar wat jij bedoeld met "dit" in dit voor hun kat over hebben?

Ja niet iedereen wil investeren in zijn/haar kat als deze ziek is. Dat is in mijn ogen niet juist maar goed dat is niet anders. Zolang het dier niet lijdt kan ik dit wellicht accepteren.

Maar er zijn er zat die wel willen investeren.
Qua financiën doen wat ze kunnen en het dier aandacht geven en er tijd in steken. Maar daarbij kan wel gekeken worden naar wat is financieel mogelijk en ik kan wel willen...
Maar als ik bvb dagelijks moet vechten om een kat zijn pil te geven dat moet je je afvragen of je dat jezelf en de kat aan wil doen. Want op den duur gaat jou frustratie naar de kat toe!
Dat zelfde geldt voor DWANGvoeren... Het woord zelf houdt al in dat het met dwang gebeurd. Ik wil niet gedwongen worden om te eten waarom zou ik het een kat dan wel aan doen? Zeker niet als dit langere tijd (weken/maanden) zou moeten.

Dus er zijn nog al wat meningen over de omgang met/behandeling van nierkatjes...
Ik doe wat ik denk dat goed voor mijn dier is met de informatie die ik heb en kan vinden. Zal alles doen om ze te helpen maar er is een grens, niet alleen bij mij maar ook bij mijn katten en die respecteer ik. Dat mijn manier niet de manier van een ander is accepteer en respecteer ik.

Mijn katjes heb ik in laten slapen... een beslissing die niet altijd gewaardeerd wordt. Een beslissing die genomen is samen met mijn vriend waarbij we gekeken hebben naar de katjes op dat moment en voor de ziekte. En van beide kan ik zeggen dat het het juiste moment was om ze te laten gaan, niet omdat ik dat wilde maar omdat het duidelijk was dat ze het genoeg vonden!

[Cerna]

Maar als ik bvb dagelijks moet vechten om een kat zijn pil te geven dat moet je je afvragen of je dat jezelf en de kat aan wilt doen. Want op den duur gaat jouw frustratie naar de kat toe!
Datzelfde geldt voor DWANGvoeren... Het woord zelf houdt al in dat het met dwang gebeurt. Ik wil niet gedwongen worden om te eten waarom zou ik het een kat dan wel aan doen? Zeker niet als dit langere tijd (weken/maanden) zou moeten.

Wanneer de kat die pil nodig heeft bijvoorbeeld omdat hij/zij schildklierpatiënt is en dankzij die pil nog jaren vooruit kan, dan heb ik dat er voor over. Die paar minuten stress per dag wegen niet op tegen de kwaliteit van leven die je je kat geeft.
En het is verstandig om juist niet gefrustreerd te raken, maar rustig te blijven!

En datzelfde geldt voor SPUITJEvoeren: natuurlijk geeft dat in het begin stress, dat is logisch want de kat is het niet gewend en zal zich verzetten vooral wanneer ze misschien misselijk is. Maar dan is het juist belangrijk om steeds hele kleine beetjes te geven om te voorkomen dat ze gaat spugen en dankzij het eten in de maag zal de misselijkheid overgaan en de kat zich weer beter gaan voelen.

Ook geeft het stress bij jezelf want je reageert op de kat die niet wil en die je verder ziet afglijden wanneer je niets doet en je bent nog onhandig. Van soepele samenwerking tussen de kat en jezelf is nog geen sprake en het eten belandt overal behalve in de kat.
Maar ook hier geldt: al doende leert men en raakt de kat gewend aan deze manier van eten. Maar daar gaan enkele weken overheen en wanneer je al na een week vergeefs proberen gefrustreerd opgeeft want "de kat wil echt niet en het geeft teveel stress en is dit nog dierwaardig?", ja dan gaat het de verkeerde kant op.

Voor mij is de keuze pillen geven/spuitjevoeren geen keuze wanneer ik weet dat het een keuze is tussen doorleven en sterven.
Dan ga je ervoor en desnoods doe je wat aan het stressniveau dmv Feliway of Bach/homeopatisch. Bij Noa heb ik dit gelukkig nooit nodig gehad.

[Adriana]

Het baart me dan ook wel 'ns zorgen dat er gezien het grote aantal nierfaalkatten die er zijn,er hier op dit forum (en ook andere forums) relatief weinig personeeltjes zitten.
Nu zullen er wel een hoop mensen zijn die het op eigen houtje proberen met behulp van hun DA en ook een boel mensen die niet geregistreerd staan en toch meelezen.
Maar toch heb ik stiekem het idee dat jullie misschien een uitzondering zijn.

Nooit meer zal ik een kat in laten slapen omdat ik er zelf niet meer tegen kan!!

Maar als ik bvb dagelijks moet vechten om een kat zijn pil te geven dat moet je je afvragen of je dat jezelf en de kat aan wil doen.

veel om over na te denken..
er zijn van alle geregistreerde en meelezende en niet-geregistreerde mensen en meelezende forummers er maar weinig, die ook schrijven. en die zie je, maar die groep eromheen zie je dus nooit. ik kom regelmatig berichten tegen, die beginnen met 'ik las al een tijdje mee, maar heb me nu maar eens geregistreerd, want ik heb een vraag..'
en doorgaans is registreren en/of meeschrijven denk ik ook niet nodig, want met een beetje zoek- en naleeswerk kom je met een nierkatje vrij snel aan veel (verzorgings-)informatie.

ik denk ook wel dat er redelijk wat personeeltjes zijn, die met een 'slechte' diagnose vrij snel besluiten tot inslapen. en die diagnose hoeft helemaal nog niet zo slecht te zijn, ben ik bang.. ik weet dat van diabeteskatten en het woord nierfalen is vaak ook al een argument tot euthanasie.
terwijl ze dan nog niet eens weten of het chronisch of acuut is. veel hangt ook af van de houding van de dierenarts en/of omgeving.
en zonder uitzondering, als ze het Forum op tijd vinden, krijgen ze een enthousiaste club naast zich die aanspoort tot verzorgen en informeert met alle tips+trucs.
en dan hangt het af van moed, financien, tijd en houding enzo of ze blijven hangen en gaan vechten of dat ze afhaken.
en omdat het vrijwel altijd een tijdelijke zaak is haken erg veel mensen af na inslapen en zijn er maar weinig, die de lantaarn blijven dragen.
en ik kan ook goed begrijpen dat het erg moeilijk is om min of meer steeds aan het verdrietige afscheid te worden herinnerd; Pluis is wat dat betreft niet zo'n vrolijk topic.

we hebben met zijn allen langzamerhand erg veel ervaring/tips/trucs om te delen.
medicatie ingeven, spuitjevoeren en spuitjedrinken, het kan met een beetje handigheid en 'weten-hoe' zoveel makkelijker, prettiger en sneller. en daar is Pluis geweldig in, hoe vaak we het ook moeten uitleggen..

en ik weet zeker om met Annet te spreken dat velen in de verzorging stapje voor stapje bereid zijn veel verder te gaan, dan ze eerst dachten.
en dat heeft doorgaans niet zo veel met rekken te maken maar met verbeteren van levenskwaliteit denk ik. en ook wel met ondersteuning en meeleven/aanmoedigen..

[patiani-guusje]

Hier de uitslag van Guusje: Bloeddruk zelfs iets te laag, dus mag stoppen met Amplodipine.
Crea: 206 (71-212)
Ureum: (8.9-12.9)
Fosfor prima, en kalium is niet gedaan was 2 weken gelden ook prima.

Voor iedereen begint te juichen: volgens mijn da is 150 crea al een reden om te gaan behandelen, is advies van specialisten. dus ookal onder de referentiewaarden, het is wel aan de te hoge kant.
Vorige keer is op de andere praktijk met andere apparatuur gemeten, dus met andere ref. waardes, maar dit is vergelijkbaar qua uitslag aldus mijn da. Conclusie: Stabiel! Dus ben toch wel heel erg opgelucht, en hoop haar heel lang onder die 212 te kunnen houden. En geen hoge bloeddruk, ondanks een nieuwe kat in huis. Pfff, als de meiden zich nu ook nog gaan gedragen ben ik weer blij.

[puksji]

Na het goede nieuws van Guusje
laat ik jullie even weten dat gisteren het bloed van Puk is afgenomen omdat ze rare ziekteverschijnselen heeft.
Mijn angst voor weer een nierkat zit er goed in. Vanmiddag om 5 uur krijg ik de uitslag.
Het hele wrange is dat ik ditzelfde over een week een jaar geleden met Simba mee maakte.
Duim alsjeblieft allemaal voor ons.

[lmd]

Fijn dat Guusje stabiel is

Ik duim zeker voor je Inge, ontzettend spannend dat je zolang op de uitslag moet wachten.

Dikke knuffel voor Guusje en Puk.

[Adriana]

Crea: 206 (71-212)
Ureum: (8.9-12.9)

Voor iedereen begint te juichen: volgens mijn da is 150 crea al een reden om te gaan behandelen, is advies van specialisten. dus ookal onder de referentiewaarden, het is wel aan de te hoge kant. .

ja, k denk dat dit een heel verstandig advies is. en wat let je: af en toe klein beetje McSam of anders ureumbindend en missch is Happy Cat nierdieet of ander vrij verkrijgbaar nierdieet ook wel iets...

en Inge: tuurlijk staan al onze pootjes in de duimstand en onderbreken wij onze kleine middagwinterslaap..