Gedrag kat voor overlijden en gedrag andere katten erna

[punkje]

Mijn allerliefste Punkie, 11 en een half jaar oud vond ik op 31 dec boven in de slaapkamer ineens in een hoekje. Ik liep eigenlijk naar het bed toe om dat op te maken en zag toen ontlasting op het dekbed liggen. Op dat moment klonk er een gil (was geen miauw te noemen) en zag ik haar liggen. Ze kon haar linker achterpootje niet meer bewegen en was echt in paniek. ze probeerde op te staan maar dat lukte niet. de arme schat. Vanaf dat moment was Nikkie, (haar halfzusje en 1 jaar ouder) al onder het bed verdwenen. Toen kwam Mollie aanlopen, de oudste poes (16jaar) en gek genoeg begon die tegen Punkie te blazen! Ik was volledig in paniek ook, alleen Whiskie mn 7-jarige hond (shih-tzu) stond er goeiig naast te kijken. Toen ben ik met haar naar de spoedkliniek gegaan (mn 2 beste vrienden waren ondertussen naar mn huis gekomen om Mollie en Nikkie te zoeken want die was ik kwijtgeraakt, ze bleken later dus allebei onder het bed te liggen.) De DA constateerde een trombose, en zei erbij dat er eigenlijk geen overlevingskans was. We hebben Punkie daar toen laten opnemen en ze kreeg zuurstof en van alles en nog wat. De volgende ochtend was ze ietsjes beter en zou ik haar om 12 uur op mogen halen. maar toen ik bij de kliniek kwam was ze in dr ademhaling toch weer slechter en moest ik haar daar laten. ze herkende me goed en wilde zelfs opstaan maar dat lukte niet, andere achterpootje was nu ook aan het verlamd raken. ze gaf kopjes heel hard tegen mn hand en gezicht, zo lief. savonds om 9 uur moest ik weer komen maar omdat het toen niet verbeterd was adviseerde de da toch echt om haar in te laten slapen. ze gaf weer kopjes en legde haar koppie in mn hand. ik praatte met haar en zei dat ik zo van haar hield. toen, plots, keek ze me heel doordringend in mn ogen aan en hebben we elkaar zo aangekeken wel een minuut lang. ik zei haar dat ze ging slapen. ze stierf later vredig in mn armen. nu, sinds ik thuis ben loopt mollie steeds naar beneden naar de voordeur (ik woon in t centrum van a'dam, bovenste 2 etages) en wacht daar dan. nikkie was altijd erg schuw en lag meestal boven maar sinds punkie daar lag met de verlamming is ze de hele dag op de bank beneden aan het liggen. mollie kwam snachts altijd de hele nacht naast me liggen (net als punkie) maar doet dat nu nog maar even en gaat dan naar beneden. Morgen ga ik de urn ophalen. zouden katten daar iets van merken? dat Punkie haar as daar in zit? helaas heb ik punkie niet mee naar huis genomen want ik weet nu dat dat beter voor de verwerking vd andere poesjes is..En wat was dat geblaas naar Punkie toen ze daar zo kwetsbaar lag? Waar ik ook steeds aan moet denken is dat Punkie blijkbaar de trombose aanval gehad heeft toen ze op mn bed lag, want daar lag haar ontlasting, maar blijkbaar toch (met 1 verlamde poot) van bed is gesprongen en een ander hoekje/plekje heeft gezocht om te liggen. Waarom zou dat zijn? Zelf ben ik intens verdrietig. Punkie was altijd de prater vd 3, de hele dag. ik ben stewardess en altijd als ik thuis kwam had ze hele verhalen.. Lieve Punkie ik mis je zo!

[Tomkoud88]

Gecondoleerd,

kan het mezelf niet voorstellen hoe het moet zijn om een van je maatjes te verliezen.
Denk dat het enige dat je nu nog kan doen, ja andere katten heel veel aandacht en liefde geven is
katten zijn hier erg gevoelig voor dit soort dingen en nemen jouw emoties ook waar.

Veel sterkte.

[paasnini]

Och wat intens verdrietig. Je hebt de beste beslissing genomen uit liefde maar zo moeilijk.
Het blazen is vanuit katten te verklaren, Punkie was op dat moment erg ziek/ zwak dat roept een negatieve reactie op bij je andere kat. Katten doen veel op reuk en intuitie. Je beestjes hebben tijd nodig en jij ook. Heel veel sterkte.

[jennli]

Heel veel sterkte! Je katten rouwen een poosje. Ze hebben tijd en liefde nodig om weer een beetje de oude te worden.

[Ilovesiamesecats]

Ach jeetje wat triest!! Ik wens je heel veel sterkte!!

[Anne]

Tjee wat verdrietig dat je zo ineens zo plotseling afscheid hebt moeten nemen. Heel veel sterkte met het gemis en het verdriet.

[punkje]

Dank jullie voor deze woorden, mensen die geen katten hebben snappen het vaak niet merk ik. Ik mis haar de hele dag ze was mn lekkere pratertje en t is nu zooo stil..

[Ilovesiamesecats]

Ik weet niet hoe katten reageren op een urn, maar ik weet wel dat er een energie van uit gaat. Ik heb een beetje as van *Joepie in een Pandora ashangertje, op het moment dat ik de armband omdeed en het hangertje mijn arm raakte werd deze helemaal warm.
Ook heb ik het gehad dat de stoel waarin hij bijna altijd lag ineens begon te kraken....

Mocht je de as willen bewaren heb ik een adresje voor je, zij maakt een urn zoals jij het wil voor een hele schappelijke prijs. http://www.ornandum.be/producten/urnen/ ... r-het-dier Wat je ook wil, zij zal proberen het te maken. Zo heeft ze voor mij op een hart een 3D kroontje gemaakt omdat *Joepie mijn katerkoning was.

[Synemios]

Wat erg voor je, heel veel sterkte, en de meeste mensen hier snappen het gelukkig wel.

[patiani-guusje]

Ik ben een maand geleden mijn kat kwijtgeraakt aan nierfalen, dus begrijp heel goed hoe je je nu voelt.
Mijn andere kat heeft gelukkig wel afscheid kunnen nemen, maar toch merkte ik bij haar wel dat ze Patiani miste. Het heeft even tijd nodig maar naar verloop van tijd zullen jouw katten wennen aan de nieuwe situatie. Geef ze lekker veel aandacht, dat hebben ze nodig nu. Jou wens ik heel veel sterkte toe, en hoop dat je het gemis op den duur een plekje kunt geven..

[nellebel]

heel veel sterkte, jij mist haar, maar je andere katten ook. maar mogelijk zal ook de rangorde nu veranderen waardoor je katten "anders" worden.