Pluisje, verhoogde nierwaardes

[Femmel]

oh nee hoor, niemand hoeft zich aangesproken te voelen en ik heb me intussen ook niks aangetrokken ...

Gelukkig! Want het ging echt om een algeheel gevoel wat ik gewoon even wilde weergeven. Op dit forum zit toch een best hechte groep die elkaar al jaren kennen, lief en leed met elkaar hebben gedeeld. Mensen die over het algemeen toch wat meer over katten en ziektebeelden weten dan de gemiddelde kattenbezitter in NL. Ik kan me voorstellen dat nieuwe leden toch even hun draai moeten vinden en dat de leden van dit forum ook even moeten leren hoe andermans berichten te lezen. Het blijft toch allemaal geschreven werk zonder direkte respons. En de mensen die hier al langer komen weten welke info ze het beste in een starttopic kunnen zetten om de vragen die ze hebben beantwoord te zien. Ik zou bv. zelf in zo'n bericht zetten welke nierdieten ik al had geprobeerd en wat mijn DA had gezegd.

ik wilde eigenlijk alleen maar soort van helpen en proberen uit te vinden wat met dit soort reacties de meest werkzame 'aanpak' is.
we kennen de achtergronden niet, we kennen ook haar emoties tot haar Happy niet en ik kan me voorstellen dat de optie: leven een stukje inkorten omdat het einde waarschijnlijk niet fijn is en de verzorging ook niet optimaal kan zijn, zeker een diervriendelijke optie kan zijn..

Helemaal mee eens!

ja, eidooier (stukje) is geweldig goed spul en als je zorgt dat-ie net gestold is of nog een beetje vloeibaar, dan is dat nog beter.
rauw is helemaal top, maar voor de meeste katzels moet je daar redelijke trucs mee uithalen, die halen hun neus ervoor op.
in eidooier zitten vrijwel alle vits en mins en als ie niet al te verhit is ook nog enzymen.
voor suikerbeesten ideaal want geen kh's en voor niertiepjes ideaal want geen eiwitten..

niet duur en joepie! voor niersuikerbeesten en suikerniertiepjes!..

Top! Heb alleen geen Renalzin of Ipakitine in huis dus Mahra slaan we even over, maar wellicht dat het voor Solo wel een erg geslaagd tussendoortje is. Die heeft geen nierproblemen en kan wel wat extra vitaminen en mineralen gebruiken denk ik zo. Maar ik begrijp dat ik niet zomaar een hele eidooier moet geven? Is een kwart een goede hoeveelheid?

[pearlsofpassion]

http://www.food-info.net/nl/national/ww-ei.htm#A2
je hebt gelijk wat fosfor betreft, maar dat weegt niet op tegen de ongelofelijk goeie en goed opneembare stofjes, die deze zware probleemkatzels op die manier naar binnen kunnen krijgen.
en met wat Renalzin van Bayer of een beetje ipa is dat vrij snel afgevoerd.

Tja, ik zou het niet doen. Het is wel heel erg veel fosfor.
Ik denk dat je ivm die goede stofjes met gewoon rauw wit vlees (kip, konijn, dat soort zaken) verder komt.

Een eitje per week is wel voldoende voor een doorsnee kat. Kan meer, maar 1tje per week is een goede leidraad.

[Femmel]

Sorry, ik weet niet veel van voeding . Voor mij was het duidelijk nierkat=nierdieet en niets anders (indien ze het willen eten natuurlijk, maar daar tot dusverre geen problemen mee gehad).

Wel merk ik dat mijn beide nierkatjes, Piggeltje* in het verleden en Mahra nu, enorme snaaiers en jatters worden. Graag eens iets anders willen dan dat eeuwige nierdieet.

Daarom voor de zekerheid : Een stukje rauwe kip mag je gewoon aan een nierkatje geven? En zo ja, zijn er nog andere verwennerijen die je ongestraft kunt geven? Ik begrijp dat het geen volledig voer is, maar het zou fijn zijn als Mahra af en toe eens iets anders mag dan haar nierdieet, gewoon als extraatje.

[Cerna]

In het begin was ik panisch wanneer Noa snaaide, maar nu heb ik het losgelaten. Haar 4 hoofdmaaltijden bestaan uit nierdieet en daarnaast eet ze zelf RC-Fit. Deze brokjes at ze vroeger ook en ik wil haar dit plezier niet ontzeggen. Ze doet dit nu al zo'n driekwart jaar en het heeft gelukkig geen invloed gehad op haar nierwaarde (in tegendeel crea zakt nog steeds en ureum is iets te hoog maar redelijk stabiel). Daarnaast krijgt ze zo nu en dan een paar flintertjes kip (mijn man offert zich op) of eigeel. Ook is ze gek op AH vegetarische ham en Filet Américain (en offer ik mij op).
Het leven moet wel leuk blijven, ook voor een nierpatiënt, en zolang het met mate is vind ik dat het moet kunnen.

Cochi krijgt slechts een enkele keer nierdieet (voor Beaphar doet hij een moord zolang hij het niet dagelijks krijgt) en dus doe ik ipa over zijn Gourmet. Omdat hij bijna 17 is vind ik kwaliteit belangrijker dan kwantiteit. Zijn nierwaardes gaan langzaam achteruit, maar zijn nog ver onder die van Noa.

[pearlsofpassion]

Goh.... gewoon...
Het hangt er een beetje vanaf.
Persoonlijk zou ik het deel eiwitten dat in rauwe kip vb zit minder erg vinden dan de hoeveelheid fosfor in eidooier. Ook omdat er aanwijzingen zijn dat de fosfor een stuk belastender zou zijn voor de nieren dan de eiwitten (maar dierlijke eiwitten gaan nu eenmaal wel samen met iets van fosfor. In rood vlees zit veel fosfor, in wit vlees niet zoveel (meer in het bot)).
Maar Adriana gelooft iets anders, er zijn natuurlijk ook tegenstrijdige verhalen. Het is dus nog niet erg geweten en je moet je al zelf goed gaan inlezen en alle aspecten lezen om je eigen verhaal te maken.
Ik zou persoonlijk bij nierkatten (afhankelijk van hun toestand natuurlijk) niet zoveel risico's nemen en het inderdaad op haar nierdieet houden. Tenzij je kat helemaal op vers staat en daarop ingesteld is (dan kan je een vers nierdieet volgen), maar die overstap zou ik ook niet aanraden als je al geconditioneerd bent op brok en bliknierdieet.
Ook omdat er gewoon te weinig gegevens over zijn.

Ik weet niet precies wat je wel ongestraft kan geven. Een stukje fruit? Daar zit geen eiwit in, maar wel suikers natuurlijk. Het is niet echt katteneten, maar katten zijn nu eenmaal gebouwd op eiwitten, dus dat wordt als je die wil vermijden zowiezo lastig.
Beetje yoghurt zou ik nog durven, als ze daar geen diarree van krijgt. Daar is de lactose gedeeltelijk in omgezet. Of zelf een ongezouten bouillon trekken en kijken of ze dat graag lust. Zie van wat ze het graag lust. Dat brengt ook nog wat extra vocht binnen...
Je moet wel een beetje creatief zijn...

Wat Cerna zegt is natuurlijk ook wel waar: de kwaliteit van het leven is ook een belangrijk aspect.
Maar goed, los van dat alles zou eidooier nooit mijn keuze zijn voor een nierpatiënt. Voor een suikerpatiënt wel, en bij eentje die het beide heeft, moet je zowiezo compromissen maken...

[patiani-guusje]

Ik schrik wel van het feit dat er veel fosfor in eigeel zat, ik gaf het ook soms, voor de extra vitaminen. De dag voor Patiaan stierf nog.. Denk nu steeds, ik zal toch niet...? Tegelijkertijd gaf ik ook renalzin, wat de fosfor weer laag moet houden. Ook tijdens het laatste bloedonderzoek was fosfor prima. Morgen voor vaccinaties overige beestenboel naar Da toch eens navragen voor eigen gemoedsrust.

Verder was ik altijd een ontzettende piet precies, alleen nierdieet, en kattensnoepjes van Trovet, speciaal voor nierpatientjes, gingen erin als koek
Durfde het risico iets anders te geven nooit te nemen, maar dat is ieder voor zich. Het heeft me niet geholpen Patiaan nog jaren bij me te houden helaas..

[pearlsofpassion]

Ach nee, je moet nu niet meteen een schuldgevoel krijgen!
Daar zal het echt wel niet aan gelegen zijn.
Het was gewoon zijn tijd. Je hebt er ontzettend voor gevochten en alles aan gedaan, en dat heeft hem nog een hele mooi tijd bezorgd.
Maar op een keer is het op.
Nu niet gaan piekeren hoor!

[patiani-guusje]

Het is niet alleen over het eigeel hoor wat ik nu lees Zal wel bij het hele proces horen, toch af en toe gedachten van: wat als... mis.nog meer vocht/toch een opname... Maar goed dat is tegen beter weten in. Zal tijd nodig hebben, voordat ik het echt een plekje kan geven.

[pearlsofpassion]

Sorry als dat kwetsend overkomt, dat wil ik dus echt niet!
Echt bewondering voor hoe je je ingezet hebt voor hem en altijd infuzen gegeven. Steeds afwegen hoeveel te geven en hoe vaak en dit of dat of toch zo? ...

Maar bij je bericht hoorde ik Patiaan al spontaan zuchten: nóg meer vocht?

Nee echt, ik geloof echt dat je alles gedaan hebt wat je kon. En anders kan je niet altijd alles op voorhand weten.
Hij kon het vocht op het eind gewoon niet meer altijd afvoeren, dat heb je zelf aangegeven. Zijn lichaam was het zat, en hij ook.
Het was gewoon tijd...

Sterkte nog, ik hoop dat je er snel vrede mee kan vinden.

[patiani-guusje]

Nee hoor, ik ervaar het niet als kwetsend, en ik weet dat ik er alles aan heb gedaan. Maar toch is er dan toch soms dat stemmetje, tegen beter weten in, terwijl ik wéét, ik heb álles gedaan wat binnen mijn macht lag. Ik denk dat dit komt omdat het loslaten zo moeilijk was, en het feit dat een jaar samen knokken met steeds positieve resultaten, en dan nu weer geknokt, met een heel verdrietige afloop. Kun je me nog een beetje volgen En nee, nog meer vocht was geen optie geweest, want zelfs mét vocht blijft het nierweefsel langzaam aan afsterven. Ook heb ik op een site waar ik nu de link even niet van heb (heb hem hier nu 2x neergezet bij Pluisje) dat wanneer een kat het vocht niet meer goed opneemt dit ook een teken is dat het einde in zicht is... Dus wéten doe ik het allemaal wel, maar dan tcoh dat stemmetje, waarop ik zelf al het antwoord weet: nee ik kon niets meer voor hem doen. Maar dát accepteren, gaat me nog niet zo makkelijk af blijkt nu toch weer.

[Adriana]

eidooier is ongelofelijk compleet en goed opneembaar en niet te overtreffen wat voedingsmiddel betreft. het hangt van de moleculaire vorm van de fosfor af hoe goed opneembaar het is en/of hoe goed het door het systeem wordt uitgescheiden.

wij hebben vrij veel bloedonderzoek gegevens van Mies, MoMo en Enzo. die kregen/krijgen allemaal eidooier en zijn alle drie erg zwak op de nieren.
van alledrie hebben we series fosfor-ip-metingen. ik heb Renalzin in huis maar het alleen in aanvang bij MoMo ooit een dikke maand gegeven en toen was zijn fosfor binnen de referentie en moest ik ook onmiddellijk stoppen.

heb bij geen van drie ooit een ontsporing gezien en als dat wel zo geweest was, dan had ik het op het Forum er onmiddellijk bij gezet!!

ik heb geen enkele aanleiding om zo paniekerig over de fosfor in eidooier te schrijven en ik denk dat de onbewerkte fosfor in half rauwe eidooiers makkelijk wordt uitgescheiden. bovendien krijgen ze hier met zijn alle nog geen halve eidooier per keer, dus we hebben het over erg kleine hoeveelheden.

nee toch Patiani! er is geen enkele reden om te denken 'als ik niet toch of als ik dat nog had gedaan'. lieve Patiaan was op en heeft rust en heeft dankzij jouw topverzorging nog vrij lang een goed leven gehad! geen reden voor spoken hoor!
mijn ervaring is ook dat als je een tijd voor een dier hebt geknokt, met ups en downs, dat je band alleen nog maar intenser wordt en het afscheid dus heftiger. (ik heb maanden niet over het inslapen van Mo op het Forum kunnen schrijven!!)

[Femmel]

Ik denk dat dit komt omdat het loslaten zo moeilijk was, en het feit dat een jaar samen knokken met steeds positieve resultaten, en dan nu weer geknokt, met een heel verdrietige afloop. Kun je me nog een beetje volgen

Dit is zo herkenbaar! Had het bij al mijn dieren die ik in moest laten slapen. Je hebt al een paar keer voor de keuze gestaan en besloten door te knokken, én met resultaat. En dan komt die keer dat je niet meer mag kiezen voor knokken omdat het niet eerlijk meer is voor je dier. Het feit dat ze zo ziek zijn doet je meer verdriet dan de gedachte ze te moeten missen. Maar als ze dan eenmaal ingeslapen zijn komen toch die twijfels, dat schuldgevoel. Niet terecht, maar je houdt het niet tegen helaas. Je hebt het geweldig goed gedaan met Patiani!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het bij nierkatje Piggel* het ergste heb gehad. Haar had ik er al een paar keer weer bovenop gekregen. En dan verlies je uiteindelijk toch de strijd, ik vond (en vind) dat vreselijk moeilijk.

Onze Spetter* is gestorven aan nierkanker, dan weet je dat hij enorm veel pijn heeft en dat het niet met het leven verenigbaar is. Onze Joy* (hond) is gestorven aan leverfalen, ze kreeg een enorme vochtbuik, was oud en kon het niet meer opbrengen om door de plastabletten elke 2 uur te moeten plassen. Heel raar, maar daar had ik het minder moeilijk mee dan met Piggeltje*.

[patiani-guusje]

@Adriana: Patiaan genoot van het stukje eigeel, de dag voor zijn sterven. Terwijl hij verder niet erg geinteresseerd meer was in eten. Ik denk ook niet dat het daardoor komt, want hij heeft de weken ervoor geen eigeel gekregen. En zijn fosfor was prima de week ervoor. Ook heb ik heel veel vertrouwen in jou, en in jouw kennis, en ben je erg dankbaar nog steeds voor het meedenken de afgelopen maanden.

@Femmel: Je verwoord in de eerste alinea precies hoe ik het ervaar. Bij mijn ander huisdieren heb ik dit nooit zo sterk gehad, en nu zal zeker de "strijd" die we gevoerd hebben meegespeeld hebben. De band was al hecht, maar werd hierdoor nog hechter. Ook voelde ik me ontzettend verantwoordelijk, want ik was het die hem in leven hield. En tja, toen stopte dit, en kon ik niets meer doen alleen de moeilijkste beslissing maken ooit.

Ik denk ook dat het moeilijker is met een "zorgdier". En bij nierfalen is het ook heel moeilijk om te bepalen wanneer het écht genoeg is. Juist omdat alle katten zo verschillend reageren, en sommigen het met zeer hoge crea wél goed doen.
Het is duidelijker (en dan spreek ik vanuit eigen ervaring) wanneer een ziekte vrij plotseling aan het licht komt, en al duidelijk is dat je niets meer voor je dier kunt doen. Heel hard, maar het maakte voor mij de beslissingen destijds minder moeilijk,al was het verdriet niet minder.

[maij]

Met pijn in mijn hart moet ik jullie vertellen dat wij vandaag Binki hebben laten inslapen.
Ondanks de medicijnen, niervoeding en onderhuidse infusen kregen we hem niet stabiel en werd het eigenlijk alleen maar slechter...Uiteindelijke wilde hij niet meer wilde eten en drinken. Als een nierkatje niet meer wil drinken is het tijd afscheid te nemen en dat hebben we dus gedaan.

Mijn kleine man was de benjamin bij ons thuis... een donderstraal die gek op mensen was en bij alle visite op schoot wilde. En zo regelrecht ieders hart in wandelde net zoals bij ons...
Ik neem heel veel mooie herinneringen aan hem mee maar zal hem vreselijk missen...

[margali]

Och wat triest! Ik wens je veel sterkte met dit verlies.

Lieve Binki rust zacht ....