Kat in het nauw bij de dierenarts

[Dorry]

Hi All,

Vandaag eindelijk naar de dierenarts geweest met mijn 2 poezels Saartje & Reggie.
Wat een HEL!
Saartje, de poes, geen enkel probleem bij de dierenarts. Ze is gecheckt en haar vaccinaties gekregen. Laatste keer was toen ze kitten waren.
Met Reggie, de kater, ging het eff anders..
Thuis ging alles nog prima, hij is zelf zijn reismandje in gegaan dat deed die heel snel eigenlijk.
(Background info: normaal is Reggie wel schigtig wanneer er bezoek komt, vaak komt die dan weer tevoorschijn om te snuffelen en bij sommige gaat die wel gewoon op schoot zitten dan beseft die ineens hoe lekker die geaaid kan worden).

Afin, toen de dierenarts hem eruit wilde halen flipte Reggie helemaal.
'Een kat in het nauw maakt rare sprongen' en hoe. Ik vond het verschrikkelijk om te zien hij de kamer rond bleef rennen, tegen de muren opspringen en weet ik het. Dikke handschoenen moesten ze aan doen en hem vangen en toen terug het mandje in gestopt...

Zijn rechteroor ziet er niet best uit, spul tegen oormijt heeft niet geholpen. Ik heb wel advies gekregen over de oren maarja er is niet gekeken dus de diagnose is een aanname. Straks heeft die iets met zijn trommelvlies en dan kan vloeistof het zelfs verergeren zeiden ze, evenwichtstornissen enzo. De vaccinatie is ook niet gelukt.

De dierenarts die ik bezocht gaf aan dat er wel speciale reismandjes/kooien bestaan. Die zijn helemaal open d.m.v. hekjes en dat een kat dan in z'n veilige omgeving blijft zitten. Eventueel kunnen ze dan de zijkant beetje openmaken om hun handen erin te steken ofzo. Dat was ook zo'n beetje alles wat tegen mij werd gezegd.

Nu ik erover nadenk baal ik want mij werd niet aangeboden om het een volgende keer te proberen of op een andere manier.. Nu denk ik alleen dat ik nooit naar een dierenarts kan met hem. Zo werd het mij eigenlijk ook wel duidelijk gemaakt: "Ik hoop voor je dat die niet iets ernstigs gaat krijgen want dat wordt dan toch wel een probleem".
Je komt toch bij een dierenarts, die een specialist op het gebied van dieren hoort te zijn?!

Advies graag!
Misschien moet ik een andere dierenarts vinden waar ik voorleg wat er gebeurd is en de uitdaging aan durft te gaan?? Die de tijd ervoor gaat nemen enzo?

Wellicht zijn er mensen hier met dezelfde ervaring en wat hebben jullie toen gedaan om een bezoek aan de dierenarts een succes te maken?

Thanks alvast voor de reacties

[pearlsofpassion]

Hmmm, ik vind het moeilijk inschatten.
Persoonlijk denk ik nu meteen: zoek een andere DA. Maar ik heb de situatie niet gezien, heb niet gezien hoe je kat reageerde en hoe de DA daar mee omging.
Ergens heb ik echter het gevoel dat hij er niet erg rustig bij bleef en op een bepaalde manier de kat erg aan het schrikken heeft gebracht of zelfs pijn gedaan. En dat gaat niet bij elke DA zo.
Maar ik kan het natuurlijk enkel uit je verhaal afleiden, er is eigenlijk te weinig info over details en ik weet zelfs niet naar welke ik dan moet vragen. Zoiets moet je zelf zien en beleven...
Het blijft dus een gevoel en oordeel daarvanuit. Het kan er ook helemaal naast zitten...

Het is echter dat je ook verteld dat je kat wel bij bezoek op schoot durft gaan.
Ik heb er wel eentje die dat niet doet hoor!

Er zijn wel mensen hier die ervaring hebben met katten die DA'n haten. Die gaan dan wel niet in paniek, maar bijten...
Het vreemde is dat de meeste bange katten meestal gewoon verstijven. Terug in het mandje willen, eventueel wel wegkruipen en blazen of uithalen. Maar zo in paniek in het rond stuiven, hoor je toch niet zo vaak. Daarom krijg ik het gevoel dat de DA gewoon niet genoeg met de kat rekening heeft gehouden en gewoon maar zijn ding heeft gedaan zonder naar hem te 'luisteren'. Maar zoals gezegd kan ik er dus naast zitten...

Zo'n dwangkooien kunnen helpen, maar ik weet niet of ik het zou doen. Je moet zelf inschatten hoe je kat daarop zou reageren.
Als hij de kooi zou proberen afbreken, zou ik het niet doen. Dan zal hij zich verwonden. En emotioneel moet je er dan niet aan denken...

Verder zijn er ook DA'n die aan huis komen. Misschien is dat beter?
Dan zou ik het wel niet in de woonkamer, maar in een kamertje waar hij niet te veel komt laten doen om zijn vertrouwen niet te erg te beschamen. Ik weet niet of dat veel helpt, maar het reiskooitje hoeft er dan toch al niet aan te pas te komen en het ruikt meer naar je eigen huis.
Hij was waarschijnlijk al in paniek toen hij bij de DA aankwam, en dat zou je dan niet zo erg hebben.
Maar elke kat is weer anders, dus je moet zelf even proberen aanvoelen wat jouw kat het liefst zou hebben.
Hoe oud is hij nu? En hoevaak heeft hij al inenting gehad? Want misschien laat je die beter gewoon achterwege. Al kan het natuurlijk wel snel gedaan worden als er toch naar zijn oor gekeken moet worden.

Als jij in staat bent om druppels in zijn oor te doen, lijkt het me toch dat het mogelijk moet zijn om ermee naar de DA te gaan. Die druppels zijn echt al veel te erg voor de meeste katten, dus dan is die van jou niet zo enorm schichtig.
Er is vast iets gebeurt dat hem aan het schrikken maakte... En dan zou het bij een andere DA of thuis al veel beter moeten gaan, zolang er rustig gebleven wordt. Probeer jij hem dan rustig vast te houden en te kalmeren (toespreken, kroelen enz) en de DA enkel zijn eigen taken uit te voeren.

Bij gelijk welk dier waarmee ik bij de DA kom, haal ik hem zelf uit het kooitje en laat hem geen seconde los. Altijd is er een hand van me op het dier, al is het maar om te voorkomen dat hij gaat lopen, maar zeker ook voor steun en ik aai contstant (al zijn er velen die dat op dat moment niet lijken te merken). Ook als er een bepaalde positie aangenomen moet worden, zal ik ondersteunen (en opletten dat mijn hoofd niet in de weg zit ) en tegen het dier praten en contact proberen krijgen. Zo is dat iets rustgevend en kalmerend.
Ik heb zelf een konijn die helemaal niet aanhankelijk is, en het liefst gerustgelaten wordt in de ren. Maar toen hij een abces had dat moest schoongemaakt worden bij de DA, kroop hij zowat in me. Dan merk je toch dat zelfs schichtige dieren op dat moment steun aan je hebben. Lars (het konijn) heeft zich verder wel erg voorbeeldig gedragen! Ik had in zijn plaats eens goed gebeten!
Dus nooit deftige kleren aan als ik bij de DA kom! Ik hang altijd minstens vol haren want die verliezen ze erg bij stress, (bij Lars dus ook vol etter, maar dat is met liefde gedaan ).

[Anne]

Ik denk ook net als Valerie, op zoek naar een andere da. Het is zo vreemd dat de da de oren niet heeft nagekeken terwijl je daar met je kat bent. Veel da's hebben ervaring met katten die door het lint gaan en persoonlijk zou ik niet op zoek gaan naar zo;n open reismandje want dan blijft het onderzoek van je kater vluchtig en oppervlakkig.
Ik zou zelf de da bezoeken niet opgeven maar een andere da zoeken die wat meer ervaring heeft en wel goed kijkt voordat ze zeggen wat het is, nu heb je er niet zoveel aan en blijf je je zorgen maken over zijn oortjes...
Wel raar want nu blijf je met die onzekerheid zitten , je gaat toch niet voor niets naar de da met hem

[pinguin]

ben het ook eens met mijn voorgangers. ik vind het een rare actie van de dierenarts. hij had echt even door moeten pakken hoe bang de kat ook is. en hoe verschrikkenlijk het ook is om te zien als baasje. heb het ook een keer mee gemaakt met een kat die helemaal door het lint heen ging bij de dierenarts. hij probeerde overal heen te vluchten. uit eindelijk kregen we hem te pakken. en heeft de dierenarts hoe zielig ik het ook vond toch door gezet. omdat ik geen zin had om terug te komen. gelukkig was toen alles goed en hoefde hij pas weer over 1jr terug te komen. sinds dien doen ze ook met zijn 2en het onderzoek. eentje houd hem in bedwang en en ander dient de enting toe.

[pearlsofpassion]

Oh ja, ik heb ooit eens een kater gevonden die helemaal lek gebeten was.
Beestje zat in mijn tuin te klagen en had beschutting gezocht onder het afdak in een doos.
Hij had meerdere abcessen waarvan een aantal al open gesprongen waren. Wij ermee dus naar de DA.
Aangezien we zo dom waren geweest om hem iets te eten te geven (hij was echt helemaal uitgemergeld), kon hij niet meer onder narcose. Die abcessen moesten echter uitgespoeld en dat is me een pijnlijke affaire.
De details ga ik je besparen, maar dat beestje moest dus zonder verdoving echt een heel pijnlijke behandeling doorstaan en dus ook in bedwang gehouden worden. En ik heb dat het grootste deel van de tijd helemaal alleen gedaan (de DA had haar handen nodig voor het uitspoelen uit te voeren).
Nu was me dat een schat van een kater! Die dus niet probeerde om mijn handen open te krabben en te bijten, maar natuurlijk wel weg probeerde komen. Hij ging echt compleet over de rooie (hoe zou je zelf zijn), maar toch lukte het me wel om hem vast te houden.
Ik was op dat moment wel blij dat het mijn eigen kat niet was die ik dat moest aandoen...
Maar goed: het punt is: als het echt moet, kan je zo'n kat ook wel in bedwang houden. Dat is verstand op nul en gewoon NIET LOSSEN. Van het nekvel dan. Bij de rest riskeer je je handen.
Het was voor zijn eigen goed. Het was 1 keer erdoorheen en daarna was het voorbij.

Achteraf zei de DA ook nog dat het eigenlijk beter was dat hij niet onder narcose hoefde gezien zijn lichamelijke toestand. Anders had ik het mezelf wel heel erg kwalijk genomen dat hij dit hoefde doorstaan.
Je moet dan maar denken: het is maar even, en dan kan hij er weer tegen. Zo was het ook bij deze. Hij is via een opvang geplaatst en daar hebben ze hem naverzorgt, laten aansterken en dan laten castreren. En dan heeft hij een nieuwe thuis gevonden. Wat niet te verwonderen is, want was me dat een schatje!
Was nog steeds aanhankelijk na die behandeling, had blijkbaar erg veel menselijk contact gemist...

Goed, een beetje een verhaal off topic, maar wel om te illusteren dat men normaal niet te snel opgeeft, ook niet bij een bange kat. Of men nu doorgedaan had of niet, in paniek was hij toch al, en nu moet hij dat nog eens meemaken...

[Soez]

Net als degenen hiervoor vind ik het erg vreemd. Misschien ben ik wel verwend met mijn dierenarts, maar dat heb ik toch nog nooit meegemaakt.

Vooral een vreemde opmerking, die op een nogal arrogante manier geinterpreteerd kan worden.

Ik zou beginnen met 'mandjes training', het mandje open ergens in huis zetten, en er bijv. hele lekkere snoepjes in te leggen, of iets dat naar jou ruikt. Als ze er vanzelf in gaan, kun je er een spelletje van maken. Dan is het mandje al zo eng niet.

En oefenen met dingen die een dierenarts gaat doen kan stress ook verminderen. Probeer eerst zelf tandjes te controleren, noem maar op, dan iemand anders. Dan een paar ritjes met de auto, misschien zelfs een paar keer in de wachtkamer van de da gaan zitten.

Ik zou in elk geval wisselen van DA. Elke arts die ik ken had doorgezet, wat tips gegeven / kalmeringstabletjes voor de volgende keer, en op zijn minst het advies gegeven de volgende keer bij het maken van de afspraak aan te geven dat hij zo in paniek raakt.

[Adriana]

één van mijn twee bengels breekt ook de tent af als ie in een kooi in de auto moet, dus gaat ie los in een tuig, nadat we zowel het tuig als de auto vooraf hebben geoefend.
in de auto houd ik hem met zijn koppetje onder mijn kiel, dat vind-ie prettig (terwijl zijn broer Maks in tuig op mijn schoot zit en vrachtauto's 'telt'..)
bij de dierenarts is-ie op de behandeltafel ook niet rustig te krijgen en we dekken dan zijn ogen af met een klein kapje, dat ze voor honden gebruiken.
en daarmee is-ie zo mak als een lam en laat zich makkelijk behandelen en injecteren.
missch een idee?

[nellebel]

guusje is niet panisch bij de dokter, maar je mag haar niet vastpakken dan (ze had oormijt en haar oren werd iei flink uitgespoeld en daar was ze niet blij mee).
dus toen ze terug moest om bloed te prikken voor een FELV test was de DA er snel klaar mee. teveel stress dus er werd zeer snel besloten, lekker laten rondlopen, even heel snel een prikje in de kont zodat ze een soort van roesje kreeg. bloed geprikt en meteen oren goed nagekeken.
is natuurlijk een ander verhaal als bij jou, maar er zal toch naar de oortje gekeken moeten worden. mischien kun je een rustgevende pilletje krijgen wat je thuis kunt geven voordat jet naar de DA gaat.

[paasnini]

Pilletje is een idee maar je kunt ook Bach rescue voor kids geven.
Ik zou een andere dierenarts zoeken. Kat van een vriendin ging ook helemaal uit zijn kanarie bij de da. Bij de nieuwe dierenarts was hij zo mak als een lammetje. Katten voelen een hoop aan.