Helaas krijg ik weinig begrip vanuit mijn familie, ze vinden dat ik teveel "doordraaf" en teveel rekening houd met Casper. Zij vinden het vreemd dat ik mijzelf wegcijfer voor een kat....
Lopen jullie hier ook tegenaan met jullie familie ?
Ja Luciënne, ik vind ook dat je doordraaft. Je gaat toch niet je pleziertjes opgeven voor een beest?
Een kat is leuk, maar dan moeten ze gewoon gezond zijn en niet de boel kapotkrabben of naast de bak plassen of nog erger: ziek worden zodat ze handenvol geld gaan kosten en wanneer ze dan ook nog een groot deel van je aandacht op gaan eisen, dan is de maat vol. Dan zet je ze gewoon op straat of dumpt ze in het asiel (liever bij het asiel want anders kost het ook nog geld).
Ja, zo denkt men. En mijn man adviseerde mij al een tijd geleden om maar niet te vertellen waarom we niet meer op vakantie gaan en zelfs geen dagtochtjes hebben gemaakt want "men" begrijpt dat toch niet. Tien kilo afvallen vanwege een kat? Belachelijk!
En op deze site zitten gelukkig een aantal van die geschiften die alles opzij zetten wanneer één van de dieren iets mankeert, die tijd noch moeite noch geld sparen om hun dier weer de oude te laten worden.
Zo zou het overal moeten zijn, maar helaas.............wij zijn uitzonderingen.
Onze dierenarts sprak deze week nog haar waardering uit. Het was echt uitzonderlijk wat we allemaal voor Noa over hadden. Toen antwoordde ik dat ik dat niet meer dan normaal vond en dat zij hetzelfde zou doen. Dat beaamde ze maar ze kwam in haar praktijk hele andere gevallen tegen. Zulke mensen zouden geen dieren moeten hebben, vind ik.
Dus draaf maar lekker door, hoor! Alles voor Casper
